Легендарниот Валент ја пишува Македонија

Кратка биографија

Милко Валент, поет, прозаик, драматичар, есеист, теоретичар, театарски критичар и полемичар, роден е 6ти јули 1948 година во Загреб. На Филозофскиот факултет на Универзитетот во Загреб дипломирал филозофија и компаративна книжевност. Соработник е на стотина списанија, магазини и весници, како и на многу радиски програми и неколку интернет портали. Застапен е во 29 антологии и 50 хрватски како и странски избори, зборници, прегледи и панорами на поезија, проза, драми и есеи. До сега објавил 35 книги. Неговите бројни текстови се преведени на тринаесет јазици. На германски јазик е преведена опсежната новела Нежна палисандровина и избор од книга поезија Тихи алати, на француски, унгарски, и полски драмата Гола Европа, на македонски Плејстејшн, душо, а на англиски радиодрамата Неонски рабови, и Мастило во око, кратка проза Џез за Ајша, Интерконтинентално треперење, и Девојка и точак, како и драмите Гола Европа, Граунд Зeро Александра, и Бордел на диви јаболка. Две негови драми од драмската трилогија Зеро ( Гола Европа и Граунд Зеро Александра) се наградени 2001 и 2003 трета и прва награда Марин Држиќ.

За придонес кон поезијата награден е 2009 со наградата Маслинов венец, и мраморна плоча на Ѕидот на поезија (Селца, Брач) во кој е впишан негов стих. За романот Вештачки солзи, како најдобро книжевно остварување објавено 2013та, ја добил во 2014 годишната награда Владимир Назор и стимулација од Минстeрството за култура на Р. Хрватска за едно од најдобрите книжевни дела во 2013 (со романот Вештачки солзи беше и помеѓу петте финалисти на книжевната награта на Т порталот за најдобар роман објавен во 2013 година.) На вториот натпревар Петрарка Фест за најдобар сонет ја добил третата награда во 2015, за сонетот Рокенрол. За книгата со поезија Пустина, добил во 2016та стимулација од Министерството за култура Р. Хрватска. За романот Вештачки солзи ја доби, исто така, во 2016та книжевната награда Стипан Билиќ-Прциќ, која од 2016та ја доделува Хрватската академија на наука и уметност (ХАЗУ) . За книгата поезија Отворена роса, објавена 2017та, ја добил наградата Тин Ујевиќ во 2018та, и во финалето наградата Фран Галовиќ. Исто така, во 2018та доби награда за урбана книжевност Звонимир Милчец.

Аrabeske

(šifriranje simpatije)

''Jednostavnost nema dubinu.''

podižući lijevi nožni palac naglasila je gola Ana

Grigorijeva prije doručka u hotelu Continental

u Skoplju, Makedonija. u vrijeme prije doručka,

nastavlja prijateljica Ana, eurozona se još grči u

noćnim morama kao i Aleksandar Makedonski

Veliki kad je obolio od gripe u Aleksandriji,

u gradu koji je upravo osnovao. sjetan zbog

bolesti ratnik i prosvjetitelj Aleksandar Veliki

donio je još jednu važnu i veliku odluku. u

novoosnovanom gradu u drugom danu gripe,

čim je bolest malo popustila, u pratnji stasitih,

crnokosih, teško oklopljenih Balkanskih boraca

odjahao je do mjesta koje mu se vrlo svidjelo i

osnovao knjižnicu. ja se držim ove verzije bez

obzira što je ostali povijesni izvori ne podržavaju.

iako od gripe blago onemoćao, Aleksandar je za

dvije minute na komadu papirusa napravio nacrt

knjižnice i potpisao ga izvježbanim rukopisom.

ta plemenita kulturna aktivnost za opće dobro

Aleksandra Makedonskog ubrzo je dokraja izliječila

od kašlja i visoke temperature. kulturno osviješteni

ratnik odmah se zaputio u nova prosvjetiteljska

osvajanja ostavljajući za sobom nova kulturna

središta, nove Aleksandrije. njegova osvajačka i

kulturna misija zahtijevala je cijelog čovjeka.

slabiji ljudi zacijelo bi odavno podlegli takvim

naporima. no, zaključila je Ana Grigorijeva,

svaka strast na kraju iscrpljuje i duh i tijelo.

uskoro je Aleksandra Velikog, širitelja kulture

i teritorija, ubila smrtonosna i pomalo neukusna,

a golema babilonska zbirka jezika, dijalekata,

spletki i noževa.

pažljivo gledam. znam, sove izlaze u sumrak.

hoću li zbog toga postati mudriji? sjetim se

starih Kelta. izraz ''keltski sumrak'' zvuči

zlokobno. no taj keltski sumrak nije ništa

strašno. strašan je Heideggerov zaključak

da čovjekov govor ne otvara nego skriva

vlastitost kao što je strašna i činjenica da s

betoniranom obalom stiže nova pomrčina

prekrasnog zavičajnog krajolika. nemoj biti

tužna, Ana Grigorijeva. tugovanje je pasivna

patnja. samo rijetki čitaju Kavafisove mudre

ekološke pjesme i poduzimaju kemoterapijske

direktne akcije protiv malignih teokracija i

militantnih židovskih, arapskih i muslimanskih

krvavih arabeski. American dream ostao je

samo dream. siromašni su zbunjeni. nespretno

ukucavaju molitve u nebo kao pin kreditne kartice.

pa nije nebo, to beskrajno bezmjerno svemirsko

prostranstvo, bankomat Hrvatske poštanske

banke iz kojeg će iscuriti inspiracija za novu

Bibliju ili novi Main Kampf. okreni se gnjevno,

čovječe, i pogledaj radikalno te razložno na

geografiju! Balkan je svjetski poznat odličan

laboratorij za eksperimentalno interdisciplinarno

istraživanje prirode štakora, miševa, ljubavi i svih

zamislivih seksualnih orijentacija te raznih tipova

traktora, prijateljstva, gastronomije, tuge, sporta,

znanosti, arhitekture, silovanja, samoubojstva,

neodrživog turizma, ekstremnih krajobraza,

patološkog apsurda, hortikulture, heklanja,

depresije, karcinoma, otpora, poezije i rata.

Ana Grigorijeva i ja divlje vozimo. stanemo na

jednom odmorištu. u vrućoj zoni nalik afričkoj

fronti skupljaju se buntovnici i konzervativci.

vruće je. oznojena skidaš motorističku jaknu.

ispod nje ne nosiš ništa. gola si, Ana. volim miris

slobode i motornog goriva na tvojem tijelu.

hotel Continental. drugi kat. soba 217. isti broj

kao i broj hotelske sobe u romanu The Shining

Stephena Kinga, čovjeka koji je izjavio da je on

''književni ekvivalent Big Maca s krumpirićima''.

e, pa fino, radosno će Ana Grigorijeva, isijavanje

može da počne. enigmatska tjelešca. neuronska

staza. vinski put i gitare. drhtaj zbunjene sperme

noću. zdravi ljubavni seoski turizam danju. zbunjuje

te taj takoreći filozofski miris sijena. iznenada

shvatiš da je svaka spoznaja opterećena znojem.

Ana Grigorijeva je u pravu. jednostavnost nema

dubine. u trenu – neočekivana simpatija i za duh

Ane Grigorijeve, ne samo za njezino lijepo bijelo

tijelo odjeveno u crni motoristički komplet. bio je

to platonski udarac ravno u srce koji je iznenadio

i mene, okorjelog putnika mesa, zraka i daljine.

očito mi je potreban dodatan oporavak u hotelu

Continental i brza vožnja makedonskim cestama.

''ako želiš, mogu ti pomagati pri pisanju pjesama'',

rekla je prijateljica Ana, makedonska pjesnikinja, i

bacila jastuk na mene. ''ne, hvala, Ana. ne želim

se kititi tuđim perjem'', viknuo sam i bacio jastuk

u Aninu glavu. nije ni čudo. ja volim igru jutarnjeg

i večernjeg bacanja jastuka na kojima svake noći

umremo na nekoliko sati. kakva igra, brate mili!

kakav tek adrenalin, sestro!

nakon ručka Ana Grigorijeva i ja palimo motore.

odlazimo u obilazak gradova, sela, vinograda,

rižinih polja, samostana, freski, ikona i jezera. naš

moto bit će Anina izreka Jednostavnost nema dubine.

možda se na našim brzim motorima spustimo u

nedaleku Grčku i posjetimo mjesto u kojemu je Aristotel

poučavao Aleksandra Makedonskog pobjedničkom

biblijskom čudu pretvaranja vode u vino i gorivo za

naše jurilice. da je danas živ, kaže Ana Grigorijeva

Makedonska, Aleksandar Makedonski bi bio motociklist.

vozio bi motor kao veliki. sigurno bi vozio divlji Suzuki

Hayabusa ili čak suludi MTT Turbine Superbike Y2K.

Amazon Milko Valent

clown

.pdf

Download PDF • 532KB

jazz-africka-vuna

.pdf

Download PDF • 279KB