Еден од најпопуларните „вистински криминал“ поткасти, се во Wondery продукција

Првата епизода од The ​​Apology Line, минатогодишниот хит на поткаст мрежата Wondery, започнува со мрачен глас што интонира предупредувачка порака: „Следната содржина има описи на насилство, вклучително и сексуално насилство, и можеби не е погодно за сите слушатели“. Наречете го предупредување за содржина, ако сакате. А всушност, тоа е позитивно - го привлекува вниманието и ве вовлекува.

Основана во 2016 година од поранешниот извршен директор на Fox TV, Хернан Лопез, Wondery се етаблира како најсигурен снабдувач на палп: вистниски криминал(true crime) жанрот во поткастинг сферата. Тие ги држат слушателите приврзани, па може да се каже и навлечени, со стегнато уредување, злокобна музика како саундтрак, и ветување дека доаѓа уште една неверојатна фаза на заплетот.

Лопез има кажано во интервју, дека сфатил дека поткастингот е бранот на иднината кога ја слушнал првата сезона на Серијал, во 2014 година. Неговата иновација била да ги отстрани високоумните новинарски ноти - претензиите на Серијал да информираат и усовршуваат и да просветлуваат со поголеми општествено-политички прашања - додека го поттикнуваат сензационализмот: насилство, секс и, идеално, грозорморен судир на овие две.

Парите се уште една суштинска состојка. Поткастите на Wondery често се сместени во светот на богатите бели професионалци, можеби итро намигнување кон публиката која ја посакуваат огласувачите.

Валканиот Џон е за измамник кој се претставува како анестезиолог кој го измамува сопственикот на успешен бизнис за внатрешен дизајн во лажен брак. The Shrink Next Door ја раскажува приказната за психијатар кој наводно ги злоупотребува своите пациенти. Д-рСмрт се фокусира на случаи на страшни медицински грешки. Во универзумот Wondery, Хипократовата заклетва се победува, а високобуржоаските неурози вешто се разгоруваат.

Како и денешниот интернет, „Линијата за извинување“ им понудил на своите корисници анонимност, давајќи им слобода да бидат и брутално искрени и диво да лажат.

Нејзината завршна бонус епизода ѝ дава дотерување на формулата Wondery, допирајќи го боемското - но сè уште бела и од високата средна класа - средина. Ја раскажува приказната за Алан Бриџ, уметник од Њујорк, кој во 1980 година почнал да објавува флаери низ Долниот Менхетен, рекламирајќи нова телефонска услуга: „Внимание аматери, професионалци, криминалци, работничка класа или висока…Олеснете си ја душата! Повикајте не́ за извинување“. Известувањето ги советуваше повикувачите да го сокријат својот идентитет, велејќи дека нивните изјави ќе бидат снимени и „да се пуштат во јавноста во време и место за рекламирање“. Бриџ постави телефонска секретарка и повиците почнаа да доаѓаат: признанија од неверни сопружници, мамење студенти иситни крадци; приеми на тајни желби и скриени пороци; и помрачни, повознемирувачки сведоштва од поединци кои тврделе дека извршиле насилни злосторства, вклучително иубиство. Бриџ, кој го криеше сопствениот идентитет зад називот Господин Извинување, ги подредуваше снимките, ги уредуваше иги организираше според темата - секс, омраза, хумор, зависност, духовни работи итн. - и намести повеќе телефонски апарати што дозволуваа Јавноста да се јави и да слуша. Понекогаш Бриџ ја прикажуваше работата во галериите и музеите на изложби. Во една незаборавна прилика, Бриџ, грижејќи се да ја задржи својата анонимност, присуствуваше на отворањето на инсталацијата на линијата за извинување во Новиот музеј носејќи апсурдно неприкладна лажна брада.

Резултатот беше проект многу попривлечен и потраен отколку што првично Бриџ скромно го замислил како „експеримент“ . Тој ја одржуваше линијата за извинување 15 години, составувајќи огромна архива на ленти, со пораките на повикувачите и неговите сопствени одговори и коментари. Токму овој златен рудник од примарен извор го полни поткастот со енергија. Слушањето на тие децениски снимки - гласови што чкрапаат од минатото, откривајќи ситни гревови и емитување грижа на совест - е морничаво искуство и можете да разберете зошто Бриџ се збунил од она што го создал. Поткастот ја прикажува неговата зголемена опсесија - како границата што ги дели животот иуметноста на Бриџ постепено еродира, ги оштетува неговите односи, ги исцрпува неговите финансии иго потресува неговиот душевен мир.

Деталите доаѓаат од добро поставен извор. Серијата ераскажана од Мариса Бриџ, за која рано дознаваме дека евдовицата на Алан, иако околностите на неговата смрт не се откриени до епизодата 6. Самата уметница, Мариса е топло присуство, која ја расплетува приказната во јасен, неблескав стил . Приказната што таа ја раскажува е, меѓу другото, романса, која започнува со симпатична средба на забава во центарот на градот исе протега низ годините на додворување и на моменти немирен, но задоволовувачки брачен живот.

Главна причина за тензија во бракот била линијата за извинување и фиксацијата на Алан со неа. Мариса опишува како низ станот на Бриџис во секое време одекнувал звукот на повикувачите кои оставаат пораки од телефонската секретарка. Некои од тие телефонски повици беа страшни. Во првата епизода на поткастот, го слушаме бурниот монолог на човек кој вели дека извршил бројни кражби и напади. Тој ја пофали линијата за извинување како „фантастична услуга“ која му ја ублажила вината, дозволувајќи му да продолжи со својот криминален живот. Повикот завршува со застрашувачка објава насочена кон „личноста што ја води оваа услуга“: „Ќе откријам кој си. И, ти велам точно сега, извини, но ќе те убијам“.

Гласот на повикувачот, со неговите нервозни ритми инагласокот од маалата надвор од Менхетен, е непогрешлив њујоршки звук. Линијата за извинување има посебен регионален ипериодичен шмек, пренесувајќи ги слушателите назад во Њујорк од 1980-тите и 90-тите години - позабавен, не толку, како сега, гентрифициран град, каде што уметник како Алан Бриџ може да го продолжи својот неисплатлив страствен проект со години, собирајќи пари од столарство, за изнајмување на запуштена, но обемна мансарда во средината на градот. Исто така, тоа беше време пред уметноста, културата и она што проаѓа како општествен живот да бидат вакумирани од интернетот. Поткастот буди носталгија за изгубената ера на аналогна технологија ихартиени медиуми: фиксните телефони и телефонските секретарки икасетите кои се неопходни за функционирањето на линијата за извинување, зините иалтнеделните колумни и летоци од весници со откинувачки картички што ги користел Бриџ за да го промовира проектот ида го шири неговото евангелие.

Но, линијата за извинување не беше толку пред-интернет колку што беше прото-интернет. Повикувачите се свртеа кон линијата за катарза, за терапија, за надминување на моралните дилеми и за барање смисла. Многумина, веројатно повеќето, се јавија за зезање - тоа беше нова форма на забава. Како и денешниот интернет, линијата за извинување им понуди на своите корисници анонимност, давајќи им слобода да бидат ибрутално искрени и диво измамнички; како и на интернет, оваа анонимност поттикна провокативен, а понекогаш инасилен говор. Клучно, услугата беше интерактивна. Господинот Извинување и редовните јавувачи на линијата се вклучија во тековен дијалог, разговор во форма на снимени пораки кои се протегаа низ месеци игодини.

Накратко, повикувачите на линијата за извинување формираа виртуелна заедница, не за разлика од оние што денес се множат на мрежите на социјалните медиуми ифорумите на Редит. Таа заедница еовековечена на снимките што Алан ги остави зад себе кога умре во 1995 година, а највпечатливите моменти од поткастот доаѓаат кога продуцентите ја пуштија лентата да оди. Овие снимки го привлекуваат вниманието на слушателите кон мистериите на самиот медиум, вклучувајќи ги и егзистенцијалните. (Флаерите што ја рекламираа линијата за извинување имаа бурно означување: „Кога ќе се јавиш, ќе бидеш сам со магнетофон.“) Снимките исто така откриваат дека Алан Бриџ, бил поткастер avant la lettre, собирач на човечки приказни кој собирал аудио суровини во впивачки театар.

Идеалната верзија на The Apology Line би можела едноставно да ги репродуцира винтиџ елементите, токму онака како што им беа претставени на телефоните ипосетителите на уметничката галерија во минатото. Наместо тоа, Мариса Бриџ и нејзините копродуценти Џозеф Лампорт, Мелиса Дуенас и Мајкл Мур (не, не тој) донесоа несреќна одлука: создадоа поткаст Wondery или колку блиску до Wondery под, што дозволува нивната чудна тема. Линијата за извинување силно се навалува кон макабр . Има долг дел посветен на повикувач кој бил жртва на семејно насилство. Слушаме за неколку редовни членови на линијата за извинување кои се изјаснуваат дека се убијци, вклучително и еден кој се идентификува како Зодијак-убиециот.

Потоа, има еден кретен, по име Ричи, кој тврди дека есериски убиец на геј мажи. Почнувајќи од епизодата 3, фокусот се префрла на обидите на Алан да ги потврди тврдењата на Ричи ида го улови. Овде, машинеријата на поткастот почнува да меле и да ѕвони, а од отворите да дува чад. Во нарацијата на Мариса се вовлекуваат клишеа: „Алан чуваше многу тајни од многу луѓе. … Ми се чинеше дека импулсивноста на Алан го чинеше неговата шанса да го фати чудовиштето што ги прогонуваше нашите животи толку долго“. Една единствена приказна се претвора во форма на конвенционална - стандардна вистинска криминална приказна, преполна со лажни тревови и обложена со застрашувачки акорди на синтисајзер.

Мислам дека не е спојлер да се открие дека резолуцијата на заплетот на Ричи е незадоволувачка. Обидот да се претвори смртта на Алан во ноар трилер е уште едно наметнување, вежба во намерниот Wondery-изам. „Овој живот... е прекрасен сон“, вели Алан на снимката што се пушти доцна во последната епизода. „Кога овој сон ќе заврши, не е како да се будиме ида сме во друга реалност. Тоа е повеќе слично на одење во таа длабока состојба на сон“. Алан Бриџ, всушност, беше детектив, еден вид: не гума за џвакање по трагата на убијците, туку замислен истражувач на загатките што ги покрена неговиот луд уметнички проект, прашањата за вината и доблеста, покајанието иослободувањето, фактите и фантазијата, животот исмртта. Таа приказна епомалку сензационална и поинтересна - повистинита, може да се каже - од вистинското злосторство.

Еве ја првата епизода на Јутјуб, но ви препорачуваме да ставите слушалици, и ...потонете на најдобар можен начин(На епл поткаст спотифај, дизер, или гугл поткастс).