Прво беше торта размачкана на Мона Лиза во Париз, потоа супа од домати попрскана на еден Ван Гог во Лондон, а потоа, во неделата, пире од компири фрлени врз Моне во музеј во Потсдам.
Она што овие акции имаа заедничко, освен што вклучува бесценета уметност и јаглехидрати, беа намерите на демонстрантите зад нив. Очајни да стават крај на самодоволноста во врска со климатската криза и да извршат притисок врз владите да ја запрат екстракцијата и согорувањето на фосилните горива, тие рекоа дека прибегнале кон тактики од висок профил бидејќи ретко што друго успеало.
Ниту една од сликите не беше оштетена, бидејќи сите беа обвиткани во заштитно стакло. Но, акциите станаа вирални и предизвикаа меѓународна бура на бес и дебата. Дали активистите беа заведени и жедни за внимание, кои му наштетија на легитимитетот на климатското движење, а притоа не правеа ништо за да и помогнат на Земјата? Или сè што е на ризик го ставија во жижата на јавноста, доколку не се преземат значајни климатски мерки - брзо!
Нејасно е дали фрлањето храна врз уметнички дела, која следи по долгата низа тактики на герилски протести, се успешни.
За климатските активисти, протестите резултираа со победи, бидејќи привлекоа многу повеќе внимание од сите подвизи до сега. И покрај децениските лобирања, петиции, маршеви и граѓанска непослушност, емисиите на фосилни горива што ја загреваат планетата се на највисоко ниво, а прозорецот за избегнување натамошна климатска катастрофа се затвора.
„Се обидовме да протестираме седејќи по улици, се обидовме да ги блокираме терминалите за нафта, и добивме речиси нула покриеност од печатот, но она што најмногу добива покривање од медиумите, е да се фрли супа од домати на парче стакло кое покрива ремек-дело“, рече Мел Карингтон, портпаролката на Just Stop Oil, групата која стои зад нападот со супа на 14 октомври врз „Сончогледите“ на Ван Гог во Националната галерија во Лондон. Откако ја фрлија супата, двајцата активисти на Just Stop Oil ги залепија рацете за ѕидот. „Што вреди повеќе, уметноста или животот?„ - праша една од нив, Фиби Пламер, 21.
Г-ѓа Карингтон рече дека чинот бил наменет да предизвика висцерална реакција, да ги принуди луѓето емоционално да ја искусат потенцијалната загуба на ремек-дело. „Кога ќе размислите за тоа, ова е она со што се соочуваме со климатскиот колапс“, рече таа. „Губење на сè што сакаме“.
Супената акција, беше делумно инспирирана од епизодата во мај во Музејот Лувр, во која демонстрант ја намачка стаклената покривка на Мона Лиза со торта и ги повика присутните да размислуваат за Земјата. (Активистите на Just Stop Oil ја повторија таа тактика во понеделникот со кршење на чоколадна торта врз восочната фигура на кралот Чарлс III).
„Сакаме да го водиме овој разговор и да го примениме на нашето барање за тоа што треба да направиме за да избегнеме климатски дефект и колапс“, рече г-ѓа Карингтон.
Во Германија, климатските активисти земаа белешки. Карла Хинрикс, портпаролка на групата Last Generation, рече дека нејзината прва реакција била неверица додека не видела како Just Stop Oil го користи моментот за да го нагласи планираното проширување на истражување на нафта и гас во близина на брегот на Англија.