9.3.24 г., во 18:00
Нејзина песна, женско писмо, промоција, поезија, Темплум
Бруталиск, Boulevard Ilinden, Skopje, North Macedonia
Во сабота, 9ти март, со почеток во 19 часот, љубителите на поезијата и литературата ќе имаат прилика да ја посетат промоцијата на „Нејзина песна", која ќе содржи поезија на пет македонски поетеси.
Настанот ќе се одржи во амбиентот на „Бруталиск“ во Скопје, каде ќе се лансира збирката на поезија, но и се́ што подразбира овој ансамбл во неделата на 8-ми март - женска поетска промисленост, и глас.
Оваа поетска стихозбирка содржи избрана дела од Весна Ацевска, Магдалена Хорват, Николина Андова Шопова, Лидија Димковска и Будимка Поповска. Изборот на песни е направен од страна на Пандалф Вулкански, и самиот поет, но и уредник и книгоиздавач.
На порталот за култура „Окно“ може да се најде извадок од поезијата :
Поезијата на Ацевска, „Подготовки за претстава“, со непосредност и проникливост го осветлува животот како сценски настан, додека Димковска во „Милениче“ говори за формирањето на идентитетот со елементи на грижа и одгледување, но и со силна критичка нота кон општествените очекувања и историски обременувања.
Поезијата на Хорват нуди еден личен момент каде што секојдневието и значајното се спојуваат преку спомен на детството и разводот на нејзините родители, додека Андова Шопова со „Се затворам“ пишува за внатрешно собирање и потоа расклопување на светот во сопственото битие. Поповска, пак, во „Воспоставување ред со цвеќе“, ни нуди една убава слика за трансгенерациска комуникација и продолжување на животот преку метафората на наследените семиња без јасни упатства за садење.
Будимка Поповска
ВОСПОСТАВУВАЊЕ РЕД СО ЦВЕЌЕ
Мајка ми ми оставила низ куќава милион семиња за цвеќе. Не остави тестамент или упатство кое семе за кое цвеќе е. По фиоки, меѓу крпи, маици, чорапи. Трчи трчи - врзулче со семе. Меѓу страници од книги. Дур читаш, наеднаш никнува цвеќе. Си го полевал со мислите што течеле од книгата кон тебе. Светлината од твојот поглед била замена за сонце. Облекуваш чорапа и дур да стигнеш до одредиштето, меѓу твојот палец и дното на чевелот никулците фатиле место и со чудење осеќаш како мека ластегарка ти се витка од глуждот угоре по ногата; си мислиш, среќа што е зима, од капутот нема да се забележи дека заедно со своето носиш и тело на растение. Порака од мајка ти.
Најголемиот дел од семињата таа ги остави во земјата во дворот. Се сеќавам, една пролет седев во двор и читав. Сончевите зраци се мешаа со увидите - читањето ме беше зашеметило со силата на длабоко прочистувачки чувства. Слоеви очај и беспомошност како санти мраз се топеа закопани на дното на душата. Ги гледав мравките, слични на букви, беспрекорно организирани лазеа по патеката наваму–натаму, налево–круг и пак назад... Одеднаш, бам! Планета Земја! Веќе следниот миг можев да направам разлика меѓу земјата како почва, и земјата како космичка топка која заедно со мравките, лисјата, дрвјата, мачките и кучињата, се тркала низ бесконечноста на просторот.
Во јануари започнуваше протоколот „порака во цвеќе“, што траеше до крајот на октомври. Прво никнуваа кокичињата. На крајот на февруари нарцисите. Зумбулите и лалињата. Се појавуваа како порака со боја, мирис и трепет. Да, цвеќињата трепереа во одреден ритам и зачестеност како Морзеова азбука, продолжувајќи го поредокот на љубовта, од чие поле, додека беше жива, со своето тело мајка ми вибрираше кон мене. Цвеќињата ѝ беа патокази и упатства со кои се обидуваше да фрли светлина врз една голема грмушка–трн што никнуваше зад мојот тил, и се вообличуваше во некаква екстерна надградба на поткожниот Атлас што тивко создаваше почва за таквиот перформанс. Таа ја нарекуваше Лавиринт-билка, и освен неа никој не го забележуваше цветот што можеше да се појави на излезот од лавиринтот, ако правилно се движиш и не го нарушиш поредокот на меѓупрешленската љубов, ’рбетниот столб и сличните незабележливи со голо око бавчи на грбот.
Секоја од песните, иако длабоко индивидуална, се сече на заеднички точки на егзистенција, сеќавање и неизбежно навигирање низ општествените конструкти. Тие предизвикуваат и утешуваат, прашуваат и потврдуваат и, најважно, го слават силата и сложеноста на женското искуство.
Со "Нејзина песна", што излегува како шестата книга од едицијата OK.NO. на издавачката куќа Темплум, се оддава почит кон женската креативност и се означува важната улога на жените во македонската литературна сцена. Промоцијата се случува недела по Меѓународниот ден на жената, и така продолжува да го одбележува значењето на женските достигнувања.
Илустрации: Будимка Поповска;