„Симбиопсихотаксиплазма: Прв обид“ - од непознаница до филмски канон

Времето брзо минува во светот на филмот, а со тоа и вкусовите и интересите на публиката. Но, има филмови кои остануваат релевантни во текот на децениите, а еден од нив несомнено е “Symbiopsychotaxiplasm: Take One” (Симбиопсихотаксиплазма: Прв обид) на Вилијам Гривс ( William Greaves) . Денес, повеќе од 45 години по неговото создавање, овој филм сè уште ја задржува својата свежина.

Насловот, веројатно ве наведува да претпоставите дека станува збор за научно-фантастичен филм, но „Symbiopsychotaxiplasma...“ е далеку од тоа - тој ги комбинира медиумските жанрови и теми.

Филмот содржи филм во филм, и тоа не само еден, туку повеќе. Го следиме режисерот Гривс додека се обидува да создаде документарен филм, кој пак го следи снимањето на друг документарец. Оваа рекурзивна структура на филмот создава многу дебати и размислувања за односот меѓу киното и реалноста, како и за влијанието на медиумот врз нашиот начин на живот.

Во него го следиме Гривс како работи со претежно бела екипа во Централ Парк. Оваа летна екскурзија не́ води низ процесот на кастинг, аудиции, тест-снимки и отворени состаноци. Иако на прв поглед може да звучи како обичен филмски процес, во случајот со „Симбиопсихотаксиплазма“ сè се извртува наопаку.

Филмот нè изложува на постпродукциски сесии каде членовите на екипата се обидуваат да го разберат проектот и режисерот што ја губи контрола врз филмот и реалноста. Овие аспекти на филмот го прават не само метафилм, туку и постмодерна вежба за размислување за искреноста и автентичноста во светот на медиумите.

Покрај тоа, филмот не заборава да ја истражи расната компонента. Со многу чувство и длабока свесност, „Симбиопсихотаксиплазма“ нè води низ низа размислувања за расата и начинот на кој медиумите и филмот ги претставуваат расните разлики. Ова е филм кој не само што ги предизвикува вашите интелектуални сензибилности, туку и го отвора дијалогот за важни теми.

Завршуваме со цитат од Њујорк Тајмс, кој напиша: „Тоа е еден од најдобрите њујоршки филмови, еден од одличните експериментални филмови, еден од одличните филмови од 60-тите, еден од најдобрите црни филмови - едноставно еден од најдобрите филмови во кинематографијата - точка“.