Фан го праша Ник Кејв што мисли за “песна во стилот на Кејв” од ChatGPT

Го прашав  Chat GPT да напише песна во стилот на Ник Кејв, и еве што испродуцира. Што мислиш? 

Марк, Крајстчрч, Нов Зеланд

Одговор:

Ник Кејв фотографиран од Џими Фонтејн

Драг Марк, 

Откако беше лансиран во ноември минатата година, многу луѓе -повеќето - зујат со некој тип на алгоритмичкa стравопочит, ми праќаат песни ,,во стилот на Ник Кејв” што се направени во ChatGPT. Имаше дузина од нив. Не мора да нагласам посебно, не го чувствувам истиот ентузијазам околу оваа технологија. Јас разбирам дека ChatGPT е во неговото рано детство, но можеби тоа е хоророт кој се појавува со ВИ - дека секогаш ќе биде во нејзиното рано детство, затоа што секогаш ќе има уште пат да изоди понатаму, и насоката е секогаш напред, секогаш побрзо. Никогаш не може да се собере назад, или да се успори, како што се движи во утописка иднина, можеби, или кон  нашата тотална деструкција. Кој би можел воопшто да каже кое ќе стигне попрво? Судејќи од оваа песна “во стилот на Ник Кејв”, пак, не изгледа добро, Марк. Апокалипсата сигурно доаѓа. Оваа песна е без врска. 

Што е ChatGPT во овој случај, е репликација како травестија. ChatGPT можеби е способен да напише говор или есеј, или проповед или посмртница но не може да креира вистинска песна. Би можел, можеби со време да креира песна, која е на површината, неразлучива од оригиналот, но секогаш ќе биде репликација, некој тип на бурлеска. 

Песните се раѓаат од страдање, со што мислам: тие се предицирани од комплексната, интерна човечка борба на креација и, па, колку што знам јас, алгоритмите не чувствуваат. Информациите не страдаат. ChatGPT нема внатрешно битие, не било никаде, не истрпило ништо, немало одважност да посегне над своите ограничувања и оттука нема капацитет за споделено трансцендентно искуство, бидејќи нема ограничувања од кои може да се трансцендира. . Меланхоличната улога на ChatGPT е дека тој е предодреден да имитира и никогаш не може да има автентично човечко искуство, без разлика колку човечкото искуство со текот на времето може да стане обезвреднувано и незначително.

Она што една одлична песна ја прави одлична не е нејзината голема сличност со препознатливо дело. Да се напише добра песна не е мимикрија, репликација или пастиш, туку е токму е спротивното. Тоа е чин на само-убивање што уништува сѐ што некој се трудел да произведе во минатото. Токму тие опасни заминувања кои го запираат срцето го катапултираат уметникот надвор од границите на она што тој или таа го препознава како своето знаено јас. Тоа е дел од автентичната творечка борба што ѝ претходи на инвенцијата на уникатен стих со вистинска вредност; тоа е конфронтацијата без здив со нечија ранливост, нечија опасна, маленкост, наспроти чувството на ненадејно шокантно откритие; Искупувачкиот уметнички чин е што го разбранува срцето на слушателот, каде што слушателот во внатрешното функционирање на песната ја препознава сопствената крв, сопствената борба, сопственото страдање. Тоа е она што ние скромните луѓе можеме да го понудиме, што вештачката интелигенција може само да го имитира, трансцендентното патување на уметникот што засекогаш се бори со неговите или нејзините сопствени недостатоци. Ова е местото каде што се наоѓа човечкиот гениј, длабоко вграден во, но сепак надминувајќи ги тие ограничувања.

Можеби звучи како да го доживувам ова помалку премногу лично, но јас сум писател на песни кој е ангажиран, токму во овој  момент, сум во процес на пишување песни. Тоа е работа со крв и храброст, тука на мојата работна маса, што бара од мене да иницирам нова и свежа идеја. Ја бара од мене мојата човечност. Што е таа нова идеја не знам, но е таму некаде, и таа ме бара мене. Со тек на време, ќе се најдеме. 

Марк, ти благодарам на песната, но со целата љубов и почит на светот, оваа песна е срање, гротескно исмејување на она што значи да бидеш човек, и, па, не ми се допаѓа многу - иако, чекај!, препрочитувајќи ја, има во нејзе стих кој ми зборува - ,,Го имам оганот на пеколот во моите очи” ( ‘I’ve got the fire of hell in my eyes’ ). - кажува песната “во стилот на Ник Кејв”, и тоа е некако точно. Го имам оганот на пеколот во моите очи - и тоа е ChatGPT. 

Со љубов, Ник "