Еј Крис Рок јас сум ќелава црна жена и тоа не е шега!

Досега, веројатно сте ги виделе сите разговори на Твитер за тоа што се случи на сцената на Оскарите помеѓу Вил Смит и Крис Рок.

Да го повториме на кратко моментот за кој најмногу се зборуваше: Рок го доделуваше Оскарот за најдобар документарен филм и направи бесчувствителна шега (како што прават комичарите) за недостатокот на коса на Џејда Пинкет Смит: „Џада, те сакам. „G.I. Jane 2“, едвај чекам да го видам“. Пинкет Смит неодамна ја избричи главата бидејќи има алопеција, здравствена состојба која нема лек и предизвикува опаѓање на косата, за што таа беше многу транспарентна.

Првично, Смит се смееше на шегата, но откако ја виде реакцијата на неговата сопруга - секој што гледаше можеше да види дека Пинкет Смит беше понижена и налутена од шегата - тој се качи на сцената и го удри Рок по лицето пред да се врати на своето место. Откако седна, Смит му викна на Рок, да не го спомнува името на неговата сопруга.

Можеби така постапи поради тоа што невнимателниот коментар на Рок би можел да го неутрализира целиот напредок што неговата сопруга го направила во прифаќањето на нејзината ќелава природна коса - и тоа коментар кажан на еден од најгламурозните, фотографирани настани во светот.

Неколку работи за инцидентот можат да бидат вистинити во исто време. Насилството не е во ред. Комичарите прават шеги. Она што го кажа Рок беше навредливо.

Како и да се чувствувате за реакцијата на Смит - и има многу кои се чини дека се поделени околу тоа - овој инцидент укажува на загрижувачко и поголемо прашање со кое црните жени продолжуваат да се соочуваат околу нивната природна коса која не е доволно добра и се засрамени да ја носат гордо.

Додека ги гледав Оскарите, ја имав истата реакција како Пинкет Смит. Како црна жена која доброволно си ја избричи главата пред 11 години, апсолутно можам да сочувствувам. Јас немам алопеција, но се соочив со истото понижување што го доживуваат Пинкет Смит и многу други црни жени, со носење на нашата коса во нејзината природна состојба. Не е ни приближно на таква јавна сцена, но основниот контекст останува ист: црната коса не е убава или општествено прифатлива.

Кога првпат ја избричив главата, многу луѓе, вклучително и црнки жени, не разбраа зошто би направила такво нешто и автоматски ме предупредија дека на мажите нема да им биде привлечен храбриот потег. Кога ме навредуваа, првото нешто по што луѓето напаѓаа беше фактот дека немав коса. Ме натераа да се чувствувам помалку затоа што бев ќелава. Ме нарекуваа „ќело“, „без рабови“ и „Кајо“ (во врска со ќелавиот главен лик на популарната детска телевизиска емисија).

Како и Пинкет Смит, многу жени од боја доживуваат алопеција. Според истражувањето во 2016 година на 5.594 црни жени, 47,6 отсто од испитаниците рекле дека доживеале губење на косата. Откако ја откри својата дијагноза во 2018 година, Пинкет Смит не се оддалечи од оваа состојба и јавно зборуваше за тоа. Во една епизода од нејзиното ток шоу, таа се присети на „застрашувачкиот“ момент кога првпат забележала дека изгубила цел „прамен коса“ под туш. „Тоа беше еден од оние моменти во мојот живот кога буквално се тресев од страв“, рече таа. „Затоа ја истрижав косата и продолжив да ја шишам."

Секоја жена може да ви каже дека бричењето на косата е возбудливо и моќно. Лично, тоа ми ја даде долгоочекуваната слобода: повеќе не се вклопувам во кутијата - изградена од кревки мажи и расистички мислења што произлегуваат од европските стандарди за убавина - за тоа како треба да ја носам мојата коса.

Расизмот и патријархатот ги научија црните жени и на крајот ги натераа да веруваат дека нивната природна убавина е грда, непожелна и дека треба да се смени за да се вклопи културно. Косата одамна е врзана за вредноста на една жена, но црнките пораснале трошејќи цело богатство на производи за нега на коса за да избегнат „кратка кадрава коса“. Зборовите на Рок се хранат со оваа штетна реторика околу косата на црните жени. Тие му вдахнуваат нов живот на непочитуваниот начин на кој нашата коса е политизирана и исмејувана со векови.

Пинкет Смит се појавува ќелава секој ден, повеќе не се крие зад перики и ткаенини, им дава до знаење на другите дека е во ред да излезете во вашето автентично ќелаво јас. Ова е нешто што треба да се слави, а не да се исмева. Таа ни покажува дека сè уште можете да бидете самоуверени, прекрасни и убави и да го живеете вашиот најдобар живот додека сте ќелави.