Резултати од пребарување

Еми наградата му го осигура ЕГОТ статусот. сите вести Еми награда за „Елтон Џон во живо: Збогум од стадионот Доџер.“ Еми наградата му го осигура ЕГОТ статусот. 16 јан. 2024 г. Елтон Џон, икона на глобалната музичка сцена, мината вечер влезе во елитниот клуб на личности кои можат да се пофалат со ЕГОТ статус. Овој статус е резервиран само за оние кои успеале да ги освојат четирите најголеми награди во областа на забавата - Еми, Греми, Оскар и Тони. Џон го освои овој престижен статус со неговата последна награда, Еми во категоријата „ outstanding variety special“ (извонреден естраден специјал) за неговиот концерт во живо кој се одржа на Доџер стадионот, кој беше стримуван на Disney+. Во својата впечатлива кариера, Џон освоил пет Греми награди, Тони за најдобра оригинална музика за „Аида“, и два Оскари за песни од „The Lion King“ („Can You Feel the Love Tonight“) и „Rocketman“ („I’m Gonna Love Me Again“).Со оваа последна награда, Џон стана 19-та личност која ја носи ЕГОТ титулата. Во овој клуб се наоѓаат имиња како Одри Хепберн, Рита Морено, Мел Брукс, Вупи Голдберг, Џон Леџенд, Џенифер Хадсон и Виола Дејвис.Иако неговата отсутност на церемонијата за Еми не остана незабележана, поради операција на колено, Џон ја изрази својата благодарност преку изјава. „Патувањето до овој момент беше исполнето со страст, посветеност и неоспорна поддршка од моите фанови од целиот свет“, рече тој во изјавата. „Вечерва е доказ за моќта на уметноста и радоста што ни ја носи во сите наши животи. Ви благодарам на сите кои ме поддржуваа низ целата моја кариера, јас сум неизмерно благодарен.“ Овој концерт во живо, кој се одржа на стадионот во Лос Анџелес во 2022 година, беше како ехо од неговите два настапи на истиот стадион во 1975 година, кога, во своите касни 20-ти, Џон изведуваше хитови како „Saturday Night’s Alright for Fighting“, „Goodbye Yellow Brick Road“ и „Bennie and the Jets“ пред целосно распродаден стадион. Елтон Џон стана 19-тиот човек кој освои EGOT - игрив акроним за освојување Еми, Греми, Оскар и Тони - кога освои Еми во понеделникот вечерта за „Елтон Џон во живо: Збогување од стадионот Доџер“. Наградата беше доделена за категоријата „Извонреден естраден специјал во живо.“ Џон доби Тони за песната „Аида“ (2000) и Оскар за „Can You Feel the Love Tonight" во „Кралот лав“ (1995) и „(I’m Gonna) Love Me Again”“ во „Rocketman“ (2020). Има освоено пет Греми, вклучувајќи ја и за „That’s What Friends Are For“ (1986), со Гледис Најт, Дион Ворвик и Стиви Вондер. Осумнаесет други уметници освоија EGOT, вклучувајќи го и текстописецот на „Frozen“ Роберт Лопез, единствениот човек што го направил тоа двапати. Пред Џон, последното зачленување во ЕГОТ клубот беше актерката Виола Дејвис, која минатата година заработи Греми за аудио книгата од нејзините мемоари. Таа е една од шесте жени со ЕГОТ. Пред После

Риши Сунак е обвинет дека „почнува караница“ со сојузник на НАТО откако ја откажа средбата со премиерот на Грција во 5 до 12 во расправа околу Елгиновите мермери. Сунак требаше да се сретне со Киријакос Мицотакис во Даунинг стрит утрово, но се повлече откако Мицотакис изјави за Би-Би-Си дека чувањето на елементите од Партенон од страна на Британскиот музеј е како Мона Лиза да се „пресече на половина“. Марк Харпер, секретарот за транспорт, потврди дека Сунак ја откажал средбата и рече дека владиниот став за мермерите е јасен. Тој додаде дека на Мицотакис, наместо тоа, му била понудена средба со Оливер Дауден, вицепремиерот. Харпер рече: „Премиерот не можеше да се сретне со грчкиот премиер. Нему му беше понудена средба со вицепремиерот, што се покажа дека не е возможно да ја одржи.“ Харпер инсистираше на тоа дека „сите наши меѓународни партнери се многу важни“, додавајќи: „Сигурен сум дека ќе има идни можности премиерот и тој да се сретнат во иднина за да разговараат за важни прашања. Ние продолжуваме да ги имаме тие дискусии со сите наши партнери, како што рековте, за да се фокусираме на важни прашања како што е намалувањето на илегалната миграција“. Запрашана дали тоа е намерно игнорирање Харпер рече: „Ја поставивме позицијата.“ „Владата многу јасно го изнесе својот став за Елгиновите мермери, а тоа е дека тие треба да останат како дел од постојаната колекција на Британскиот музеј“.. Мицотакис, кој јавно повика на враќање сите артефакти од Партенонот во Атина уште од првото преземање на функцијата пред пет години, исто така ја нападна одлуката на Сунак да го откаже состанокот. „Го изразувам моето незадоволство што британскиот премиер ја откажа нашата закажана средба само неколку часа пред да се одржи“, рече тој. „Секој кој верува во исправноста и праведноста на своите позиции никогаш не се плаши од спротивставени аргументи“. Сер Кир Стармер, лидерот на Лабуристите, се сретна со Мицотакис вчера. За мермерите накратко се разговараше, но лабуристите рекоа дека нема да го променат законот и не беше договорена промена на позицијата. „Да се ​​избере кавга со сојузник на НАТО заради новинарски наслови, покажува колку е слаб Риши Сунак. Требаше да зборува за економијата, имиграцијата, Блискиот Исток… тоа е она што земјата би го очекувала од лидер, но Риши Сунак не е лидер“. Говорејќи во неделата на Би-Би-Си со емисијата на Лаура Куенсберг, Мицотакис рече: „Ова не е прашање за враќање на артефакти... ова не е прашање на сопственост, ова е аргумент за повторно обединување. Каде може најдобро да го цените она што во суштина е еден споменик? Како да ви кажам дека сум ја исекол Мона Лиза на половина, и ќе имате половина од неа во Лувр, а половина во Британскиот музеј“. Мицотакис додаде дека ќе продолжи да се залага „за договор кој во суштина ќе биде партнерство меѓу Грција и Британскиот музеј, но ќе ни овозможи да ги вратиме скулптурите во Грција и луѓето да ги ценат во нивната оригинална средина... Јас сум трпелив човек и чекавме стотици години; јас ќе опстојам на овие дискусии“. Сепак, вели дека не постигнал толкав напредок како што би сакал во преговорите. Законот за британски музеј од 1963 година во моментов забранува целосно враќање на артефактите, но извор близок до лабуристите изјави за Фајненшл тајмс: „Ние се држиме до постоечкиот закон, но ако договор за заем што е взаемно прифатлив за Британскиот музеј и грчкиот Владата може да се договори, нема да застанеме на патот“. Во изминатите 40 години грчката влада формално ги бараше скулптурите и изрази желба да ја заврши изложбата во музејот Акропол во Атина. Во мај, Мицотакис победи на општите избори, обезбедувајќи околу 40 отсто од гласовите. Истиот месец, тој изјави за весникот „Индипендент“: „Никогаш нема да признаеме дека овие скулптури се во легална сопственост на Британскиот музеј... Но, повторно, мораме да бидеме конструктивни и треба да бидеме иновативни ако решението треба да биде Законот за британски музеј од 1963 година во моментов забранува целосно враќање на артефактите, но извор близок до лабуристите изјави за Фајненшл тајмс: „Ние се држиме до постоечкиот закон, но ако договор за заем што е взаемно прифатлив за Британскиот музеј и грчката влада може да се договори, нема да застанеме на патот.“ Во изминатите 40 години грчката влада формално ги бараше скулптурите и изрази желба да ја заокружи поставката во музејот Акропол во Атина. Минатата година, претседавачот со Британскиот музеј, Џорџ Озборн, рече дека треба да се направи „договор“ за споделување на мермерите од Партенон со Грција. На годишната вечера на музејот овој месец, тој го повтори овој план, изразувајќи надеж дека „можеме да постигнеме договор со Грција“, барем некои од скулптурите на Британскиот музеј „да бидат видени во Атина“. За возврат, тој сака „другите богатства од Грција, некои кои никогаш не ги напуштиле тие брегови, да бидат видени овде во Британскиот музеј“.

независна релевантна култура

независна релевантна култура

Настанот јасно покажа дека поп културата е способна да излезе од клубови и арени и да се издигне до места со историска и духовна тежина. Во Ватикан, на 13 септември 2025 на плоштадот „Свети Петар“ се одржа концерт кој веќе се опишува како пресвртница во културната историја на Ватикан. Хип-хоп дуото Clipse, заедно со Pharrell Williams и John Legend, изведоа песна на настанот Grace for the World првиот ваков музички собир кој обедини рап, госпел и поп во срцето на Католичката црква. Првиот рап концерт на Светата столица Иако Ватикан е познат како место за литургии, духовни хорски настапи и класична музика, никој досега не се осмелил да доведе рап артисти на оваа сцена. Clipse браќата Пуша Т и Но Малис од Вирџинија станаа првите хип-хоп музичари кои го сторија тоа. Настапот беше проследен од повеќе од 250.000 присутни и емитуван во живо за глобална публика. Хип-хоп дуото Clipse — браќата Pusha T и Malice — продолжија со својот камбек и станаа првиот хип-хоп акт што настапил во Ватикан. Настапот се случи на плоштадот „Свети Петар“, пред публика од над 250.000 луѓе, како дел од концертот Grace For The World, организиран од Pharrell Williams. Настап што ја помести историјата Clipse ја изведоа песната „The Birds Don’t Sing“ од нивниот албум Let God Sort Em Out, кој излезе во јули и претставува нивно прво издание по 2009 година. На сцената им се придружија John Legend и госпел хорот Voices of Fire, токму оние кои учествуваа и во студиската верзија на песната. Песната е копродукција на Pharrell и Stevie Wonder — вториот свири пијано и чита spoken word сегмент. Темата е длабоко лична: Pusha T и Malice се соочуваат со загубата на своите родители, создавајќи композиција што се движи меѓу болка, вера и надеж. Концертот Grace For The World се одржа како дел од Јубилејот 2025 и беше кулминација на третата годишна средба World Meeting on Human Fraternity. Намерата беше преку музика да се прослави универзалното братство и заедничката човечка поврзаност. Pharrell Williams, кој го курираше настанот, изјави дека ваквите моменти се „повик кон светлина“ — начин музиката да стане мост што ги спојува луѓето, наместо да ги дели. Хип-хоп култура во најсветиот простор Ватикан, место познато по литургии и класична музика, стана сцена за хип-хоп и поп-културни икони. Настанот веќе е опишуван како пресвртница: рапот влезе во институционалниот и духовниот простор, а Clipse и Pharrell го претворија моментот во глобален спектакл. Со изведбата на „The Birds Don’t Sing“, музика која доаѓа од улична култура се соедини со хор, госпел и пијано на Stevie Wonder — создавајќи еден вид современа молитва.

Настани деновиве низ град: од Скопје, Битола, Охрид, Кичево, Струмица па до Лондон и Њујорк. Дива ве води на настаните кои мислиме дека мора да ги посетите. Од концерти фестивали и изложби, до саеми, кулинарски настани театарски претстави и јога - настани без престан Курирање во контекст 14.11.24 г., во 18:00 Радикална реобмисла на кураторските практики Меѓународната летна школа „Курирање во контекст“ 2024: Радикална реобмисла на кураторските практики Следната седмица почнувајќи од 25-ти август, Струга ќе биде домаќин на Меѓународната летна школа „Курирање во контекст“, која по четврти пат ќе собере уметници, куратори и активисти од целиот свет. Школата, која функционира како мозаик на разновидни идеи, методи и перспективи, оваа година продолжи да ја преиспитува и предизвикува кураторската практика надвор од вообичаените рамки: под закрилата на оваа школа, учесниците имаат уникатна можност да ги прошируваат своите знаења и перспективи за кураторството, надвор од традиционалните граници и конвенции.Програмата на школата, ригорозна во својата структура, обезбедува комплексен увид во современи кураторски стратегии преку серија работилници, предавања и дискусии водени од професионалци во своите области како Биљана Тануровска-Ќулавковски, Сузана Милевска, и Каталин Ердоди. Темите се разгрануваат од феминистичката теорија и еколошки пристапи до политичките аспекти на кураторското делување. Меѓународната летна школа „Курирање во контекст“ е создадена како простор за размислување, создавање и дебата за кураторските практики во современата уметност, со особен акцент на социо-политичките, економските и еколошките аспекти. Преку оваа школа, кураторите и уметниците од различни делови на светот се среќаваат за да разменуваат искуства, да учат едни од други и да создаваат нови перспективи за нивната работа. Тематски, школата се фокусира на проширеното сфаќање на кураторството, кое ги надминува традиционалните политики на репрезентација и презентација во институционални рамки, како црни и бели кутии. Програмата започнува на 25 август, со пристигнување на учесниците во Струга, и завршува на 31 август со нивното заминување. Низ неделата, учесниците ќе бидат дел од разновидни предавања, работилници и дискусии, кои ќе ги водат реномирани куратори и уметници од регионот и пошироко. Кураторски плуралитети и размислувања за политичкото Првиот целосен ден од програмата (26 август) започнува со вовед во школата, каде учесниците ќе се запознаат со целите и задачите на програмата. Веднаш по воведот, следува сесијата „Кураторски плуралитети“ со Биљана Тануровска-Ќулавковски, која ќе отвори прашања за различните кураторски пристапи и методи. По паузата за кафе, Славчо Димитров ќе ги води учесниците низ сесијата „Размислувајќи заедно за политичкото и кураторското: Афект, релационалност и перформативност“, каде ќе се дискутира за интеракцијата помеѓу кураторството и политиката, како и за тоа како кураторските практики можат да влијаат на социјалната и политичката сфера. Попладнето е резервирано за презентации на проектите на учесниците, кои ќе имаат можност да ги споделат своите идеи и да добијат повратни информации од останатите учесници и ментори. Оваа сесија ќе создаде простор за критички дијалог и размена на мислења, што е клучен елемент во процесот на создавање на нови кураторски практики. Од рурално до урбано: Феминизам и екофеминизам во кураторството Програмата продолжува на 27 и 28 август, со теми како „Засевање и берба на утопии“ со Елена Коровин и „Учење од руралното: Соработката како феминистички кураторски метод“ со Каталин Ердоди. Овие сесии ги истражуваат начините на кои кураторството може да биде трансформирано преку интердисциплинарни и транснационални пристапи, со фокус на феминизмот и екофеминизмот. Особено интересна е сесијата „Феминистички и екофеминистички дискурси и практики на современа уметност“ со Сузана Милевска на 29 август, каде ќе се анализираат феминистичките пристапи во кураторството и нивното влијание врз современата уметност. Попладнето е резервирано за запознавање со уметниците и нивните проекти, со цел учесниците да се инспирираат од нивните приказни и процеси на работа. Вишни: Простор за еко-утопии На 30 август, учесниците ќе го посетат селото Вишни, каде што ќе се запознаат со просторот и активностите на Иницијативата за независен културен активизам (ИНКА). Оваа посета е клучна во програмата, бидејќи овозможува директен контакт со еко-утопиите и самоорганизираните културни простори, кои претставуваат алтернативни модели на живеење и создавање. Програмата завршува со сесија за менторство и фидбек, каде учесниците ќе ги споделат своите впечатоци и ќе добијат конструктивна критика за своите проекти. Последниот ден, на 31 август, учесниците ќе се збогуваат со Струга Програма на Меѓународната летна школа „Курирање во контекст“ 2024 година 25 август 2024 (недела) Пристигнување на учесниците 26 август 2024 (понеделник) Локација: Дом на културата, Струга 11:00 - 11:30 | Вовед во школата Опис: Претставување на целите, задачите и контекстот на школата. Запознавање со учесниците. 11:30 - 12:30 | Кураторски плуралитети со Биљана Тануровска-Ќулавковски Опис: Презентација и дискусија за различните пристапи и методи во кураторството. 12:30 - 12:45 | Пауза за кафе 12:45 - 13:45 | Размислувајќи заедно за политичкото и кураторското: Афект, релационалност и перформативност со Славчо Димитров Опис: Анализа на врската помеѓу кураторството и политиката, и влијанието на кураторските практики врз социјалната сфера. 13:45 - 15:30 | Пауза за ручек 15:30 - 17:30 | Презентација на проекти на учесниците Опис: Секој учесник ќе има 10 минути за презентација на својот проект, по што следуваат 5 минути прашања и дискусија. 27 август 2024 (вторник) Локација: Дом на културата, Струга 11:00 - 13:30 | Засевање и берба на утопии со Елена Коровин Опис: Дискусија за создавање и одржување на утопии преку кураторски практики. 13:30 - 15:00 | Пауза за ручек 15:00 - 16:30 | Југословенско наследство, самоорганизирање и курирање: Лекции од друг свет со Маријана Цветковиќ Опис: Истражување на југословенското културно наследство и неговата улога во современото кураторство. 16:30 - 17:30 | Меѓусебни дискусии за проектни идеи и менторство Опис: Размена на идеи и менторски сесии помеѓу учесниците. 17:30 - 18:30 | Индивидуална работа Опис: Време за самостојно истражување и развој на кураторските проекти. 28 август 2024 (среда) Локација: Европската куќа, Струга 11:00 - 13:00 | Учење од руралното: Соработката како феминистички кураторски метод со Каталин Ердоди Опис: Истражување на руралните средини како инспирација за феминистички и кураторски методи на работа. 13:00 - 14:00 | Работа на развој на кураторска идеја Опис: Индивидуална работа и менторство за развивање на кураторските концепти. 14:00 - 15:30 | Пауза за ручек 15:30 - 17:30 | Номадско ко-курирање: Работилница со Маријана Цветковиќ и Биљана Тануровска-Ќулавковски Опис: Работилница за номадско курирање и ко-курирање, разгледувајќи ги предизвиците и можностите за ваков вид практика. 17:30 - 18:30 | Индивидуална работа Опис: Продолжување на индивидуалната работа и развој на проекти. 29 август 2024 (четврток) Локација: Европската куќа, Струга 11:00 - 13:00 | Феминистички и екофеминистички дискурси и практики на современа уметност со Сузана Милевска Опис: Презентација и дискусија за улогата на феминизмот и екофеминизмот во современата уметност. 13:00 - 15:00 | Пауза за ручек 15:00 - 17:30 | Запознајте ги уметниците15:00 - 16:00 | Курирање иднини преку изучување ужас со Викторија Илиоска Опис: Истражување на иднините преку специфични уметнички практики кои вклучуваат хорор како медиум. 16:30 - 17:30 | Градот е јавност со Филип Јовановски Опис: Дискусија за јавниот простор и улогата на градот во кураторските практики. 17:30 - 18:30 | Индивидуална работа Опис: Време за доработување на проектите и подготовки за презентација. 30 август 2024 (петок) Локација: Село Вишни Утро | Посета на селото Вишни Опис: Запознавање со просторот Вишни и активностите на Иницијативата за независен културен активизам (ИНКА). Презентација од Тина Тодороска Петреска. Ручек 16:00 - 17:30 | Менторство и фидбек за уметничко истражување со Филип Јовановски Опис: Менторска сесија и дискусија за предлозите на учесниците. 17:30 - 18:00 | Фидбек за летната школа Опис: Завршна сесија за рефлексија и евалуација на школата од страна на учесниците. 31 август 2024 (сабота) Заминување на учесниците следно

Јукио Мишима бил фасциниран од принципите на самураите. Јукио Мишима, роден Кимитакe Хираокa, е контроверзен јапонски поет, драмски писател, модел, режисер, империјалист, хомосексуалец кој животот го завршил со ритуално самоубиство. Во целата негова уметност провејува неговата мрачна, субверзивна личност. Бил 3 пати номиниран за Нобелова награда за литература, но последниот пат наградата ја добил неговиот сонародник и поддржувач Јасунари Кавабата. Имал претци самураи и бил фасциниран со самурајските идеали. Своевремено изјавил дека ако го цениме достоинството во животот, зошто тогаш да не го цениме достоинството во смртта. Мишима бил ултра-националист и реакционер, загрижен за модернизацијата и влијанието на западниот материјализам врз Јапонија по Втората светска војна и сметал дека тие водат кон губење на јапонскиот идентитет и традиционалните вредности. Во обид да ги врати овие вредности, тој формирал паравоена организација наречена „Татенокаи“ (Здружение Штит), составена од млади патриоти посветени на заштита на јапонскиот суверенитет и царот како симбол на јапонскиот идентитет. На денот на својата смрт, Мишима и неколку членови на Татенокаи влегле во воената база во Токио и се обиделе направат пуч за враќање на моќта на царот. Не добивајќи поддршка, Мишима извршува харакири, следејќи го традиционалниот самурајски обичај. Неговиот чин предизвикал шок во јапонската јавност и останува контроверзен до денес, со различни толкувања за неговите мотиви и значењето на неговото самоубиство. Некои луѓе мислеле дека тоа е долго време планиран уметнички чин, некои дека е чисто политички или патриотски гест, некои дека е чисто лудило, некои дека е одмазда на неговата долго потиснувана хомосексуалност, некои дека е очајна, морничава фарса на еден мајстор за скандали, кој не може да се соочи со стареењето и со медиокритетот. Мишима живеел кај баба му од таткова страна која му забранувала многу работи и го чувала како под стаклено ѕвоно. Таа имала испади на бес, што можеби ја оправдува неговата фасцинација со смртта. Загрижен дека баба му премногу го разгалила, неговиот татко го вратил на 13 годишна возраст дома и применувал строга дисциплина во воспитувањето. Му забранувал да пишува, затоа што според него тоа било за жени и му ги кинел текстовите што ќе му ги најдел. Но Мишима продолжил да пишува, а мајка му била првиот судија на неговите први литературни потфати. Од двете баби ја стекнал љубовта кон традиционалниот јапонски театар Кабуки и Но. На крајот на Втора светска војна бил регрутиран во војска но на прегледот бил прогласен за неспособен со дијагноза за туберкулоза, иако имал само настинка. Вината за тоа што не бил во војска ја чувствувал до крајот на својот живот, што се одразила во неговиот восхит за камиказите и можеби допринело за неговото самоубиство. Неговите хомосексуални и самоубиствени тенденции се очигледни во неговите литературни дела. Особено неговиот расказ „Патриотизам“, кој подоцна е обработен во краток филм „Ритуал на љубовта и смртта“, во кој тој е сценарист, режисер и го глуми главниот лик. Тоа е приказна која глорифицира ултранационалистички офицер на јапонската армија кој извршува самоубиство по неуспешниот бунт против владата. Во него на некој начин тој прави главна проба на својата смрт. Мишима бил модел за неколку Јапонски фотографи, од кои највпечатлива е книгата фотографии на Еико Хозое. Фотографиите на Еико Хозое од Јукио Мишима претставуваат фасцинантен спој на хомоеротизам, естетика и концептуална уметност, кои го слават човечкото тело на начин што ја надминува традиционалната сексуалност и се фокусира на митската, симболичката и физичката димензија на телото. Телото на Мишима е прикажано како објект на восхит, каде се слави физичката дисциплина и идејата за совршенство. Композицијата често е инспирирана од класичната уметност, особено од грчката и ренесансната естетика. Положбите и реквизитите во фотографиите – како цвеќиња, крстови или јажиња – носат двосмислена симболика, која може да се чита како алузија на посакувањето, потчинување и еротска тензија. Иако фотографиите не се експлицитно сексуални, нивната енергија е набиена со сензуалност. Во многу сцени, телото на Мишима е претставено како трпи болка или умира, што додава садомазохистички и хомоеротски тон на фотографиите. Мишима и Хозое ја делат фасцинацијата со телото како симбол на моќта, убавината и минливоста. За Мишима, кој самиот бил опседнат со физичката дисциплина и самоусовршување, телото е храм на волјата. Во целина, соработката на Еико Хозое и Јукио Мишима претставува редок пример на уметничка синергија, каде фотографијата станува визуелен наратив за човечката еротика и трансценденција. Најдобар приказ на комплексноста на неговата личност е биографскиот филм “Мишима - Живот во четири поглавја“ на Пол Шредер, кој е попознат како сценарист на култните филмови „Taxi Driver“ и „Raging Bull“. Филмот е поделен на 4 поглавја: 1.Убавина, 2. Уметност, 3. Акција и 4. Хармонија помеѓу перото и мечот, и секое од нив симболизира клучен аспект од животот и философијата на Мишима. Филмот е најголемото достигнување на Шредер како режисер и го претставува Мишима како уметник кој прави уметничко дело од својот живот. Од сите негови креации, тој самиот е најголемата фикција. Мишима е маска и светот е неговата сцена. Иако филмот е снимен со целосно јапонска актерска екипа и на јапонски јазик, тој останува контроверзен и е забранет во Јапонија. Саундтракот е компниран од Филип Глас и подоцна ќе биде повторно употребена во „Шоуто на Труман“. Во него се преплетени реалноста, сеќавањето и фантазијата и сите се прикажани различно. Реалноста го прикажува неговиот последен ден во животот и е во боја, сеќавањата во црно-бело, а преку фантазијата се претставени неговите дела во боја, но со спектакуларни, надреални сценографии. Оваа визуелна дистинкција служи за да се долови длабоката внатрешна поделеност на Мишима – меѓу неговиот јавен и приватен живот, неговите уметнички амбиции и политички идеали. Трагедијата на Мишима е што не може да ја најде својата цел. Не можејќи да ја најде, тој ја креира. Последниот ден од неговиот живот ја отелотворува неговата филозофија за убавина, уметност, акција и хармонија помеѓу перото и мечот. Мишима несомнено бил опседнат со идејата дека убавината е најубава кога е моментална - и пред сè, кога е на работ на уништување. „Мишима – Живот во четири поглавја“ не е само биографски филм; тоа е дело што го претставува животот како уметност и уметноста како живот. Со ова, Пол Шредер го создава својот најличен и најдлабок филм, оставајќи трајно влијание врз светот на кинематографијата. интервју со Јукио Мишима Колку и да изгледа проблематичен неговиот политички ангажман, Мишима сепак е производ на своето опкружување, воспитување и традиција. Неговата комплексна личност многу добро е изразена во една изјава, во која и препорачува на една од неговите актерки за тоа како да го игра ликот во претставата: „Луѓето имаат две спротивни страни во себе, нежност и суровост, или љубов и омраза. Пробај да ги изразиш двете страни во исто време“. Неговата визија за националниот идеал често била во корелација со идеалот за телесна и духовна совршеност. Разбирањето на Мишима значи разбирање на противречностите што произлегуваат од овој период на јапонската историја. И покрај неговите проблематични аспекти, неговиот придонес кон литературата и уметноста останува непобитен, укажувајќи на сложеноста на човечката природа. Во последната декада од животот Мишима се променува и од естет и декадентен романтичар влегува во политика. Почнува да вежба бодибилдинг, исфрустриран од неговиот ситен раст. Неговата опседнатост со телото се гледа во следните цитати: „Кај обичниот човек телото му претходи на јазикот. Во мојот случај, зборовите се на прво место. Тоа несомнено е истрошено однапред од зборовите.“ „Имав романтична наклонетост кон смртта, но во исто време ми требаше строго класично тело како нејзин медиум. Ако моето јас беше моето живеалиште, тогаш моето тело личеше на овоштарник што го опкружува. Можев или да го негувам тој овоштарник до неговиот целосен потенцијал или да го оставам на плевелот да го запоседне. “ „Само преку делење на страдањето со групата — телото може да ја достигне величината на постоење што поединецот сам никогаш не би можел да ја постигне. А за телото да го достигне тоа ниво на кое може да се допре до божественото, треба да се напушти индивидуалноста“. “Но телото е осудено на распаѓање, исто како сложениот мотор на автомобил. Не прифаќам, ниту ќе прифатам, таква судбина. Тоа значи дека не го прифаќам природниот тек. Знам дека одам против природата; знам дека го принудив моето тело да тргне по најдеструктивниот пат од сите.“ Лени Гелева, фотограф , е една од најважните имиња во современата македонска фотографија и важен глас на домашниот визуелен идентитет. Има работено на филмови, десетици групни и самостојни изложби, во последните две децении. Таа е страстен филмски фан, која се прелева во филмската критика.

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура

This Saturday, Social Center Dunja  will host a concert by Amplidyne Effect Trio , a musical project that explores the fusion of electronic, ambient, and experimental sounds . The event begins at 8:00 PM , with entrance based on a recommended donation  for the artists. photograph: Zdenko Petrovski, A Musical Project with International Recognition Amplidyne Effect  is the brainchild of Martin Georgievski , an artist active since 2009, known for improvised musical sessions and sound experimentation . Over the years, the project has performed at major European festivals, including Pohoda (Slovakia), Desonanz, Live Soundtrack (Belgrade), ToBe Continued (Italy), PNEM Sound Art Festival (Netherlands), and the Skopje Jazz Festival . As a trio , Amplidyne Effect expands its sonic landscape with two accomplished musicians: Vladimir Martinovski  – known for his experimental approach to the tambura, kaval, and percussion Sonja Dimitrioska  – whose flute playing adds ethno and jazz nuances to the sound Moribund Neighborhoods – An Album Reflecting (Post)Pandemic Realities The concert will feature performances from the album Moribund Neighborhoods , released under the Belgian label Transonic Records . Recorded during the lockdown period (2020–2022) , the album reflects the impact of social isolation on soundscapes and musical expression . Belgian media outlet TURBULENCES VIDÉO  described the album as: "An organic sonic atmosphere, balanced between psychedelic ambient and a cinematic experience, inspired by the concrete aesthetics of Skopje. A gentle immersion led by crystalline guitar lines and electronic textures... Amplidyne Effect transforms uncertainty into an audiovisual 'slow trip' experience." The concert is dedicated to Philip Frank , director of Transonic Records , who passed away in January this year. Event Details 📍 Location:  Social Center Dunja, Skopje 📅 Date:  February 22, 2025 ⏰ Time:  8:00 PM 🎟 Entrance:  Recommended donation 🔗 More Information: 👉 www.ampeff.com 👉 amplidyneeffect.bandcamp.com

независна релевантна култура