Резултати од пребарување

30.3.24 г., во 11:00 протест, права на животни Благоја Тоска 74, 1200 Тетово, Северна Македонија Тетово, 28 март, 2024 – Во саботата на 30-ти март, активисти и љубители на животни ќе се соберат пред зградата во Тетово каде куче беше безмилосно фрлено од седмиот спрат. Овој акт на животинско насилство го потресе македонското општество и предизвика гнев и барање за правда меѓу граѓаните.Протестот, наречен "Гласот на безгласните," беше организиран од локални зоштитници на животни и НВО-та кои бараат строги законски мерки и подобро применување на постојните закони против животинско насилство. Тие велат дека ова не е изолиран случај и дека бездомните животни често стануваат жртви на суровост. „Не можеме повеќе да бидеме тивки сведоци на оваа животинска бруталност,“ изјави Елена Петровска, активистка и една од организаторите на протестот. „Нашиот закон е јасен, но сè уште имаме многу работа во образованието на нашето општество за правата и благосостојбата на животните.“ Случајот со фрлањето на кучето од зградата ја издигна свесноста за потребата од емпатија кон сите форми на живот и за значењето на одговорното однесување кон животните и околината. Емпатијата кон животните е индикатор за цивилизираноста на едно општество и говори многу за тоа како луѓето взаемодејствуваат меѓу себе. „Начинот на кој третираме најранливите меѓу нас, вклучувајќи ги и животните, отсликува нашата хуманост,“ објасни Психологот Игор Николовски. „Емпатијата кон животните промовира сочувство и ненасилство кои се клучни за подигнување на општествената свест и создавање похуман свет за сите.“ Активистите бараат да се земат повеќе мерки за заштита на животните, вклучувајќи и подобрено прифаќање и надгледување на веќе постоечките закони, како и воведување на образовни програми за грижа за животните во училиштата.Организаторите на протестот најавија дека ќе продолжат со своите активности сè додека не видат конкретни промени во законодавството и во општествената свесност. Тие велат дека овој случај е само врвот на ледената санта, и дека се борат за свет каде животните ќе бидат заштитени од секакви форми на злоупотреба и насилство. Полицијата вели дека продолжува со истрагата за случајот со фрленото куче, а јавноста останува вознемирена. Она што е јасно е дека овој инцидент МОРА да предизвика сериозен разговор за правата на животните и потребата од култура на емпатија и заштита во македонското општество. претходно следно

независна релевантна култура

независна релевантна култура

Настани деновиве низ град: од Скопје, Битола, Охрид, Кичево, Струмица па до Лондон и Њујорк. Дива ве води на настаните кои мислиме дека мора да ги посетите. Од концерти фестивали и изложби, до саеми, кулинарски настани театарски претстави и јога - настани без престан Мартина Спасовска, прегрнати лузни, изложба 14.11.24 г., во 18:00 Изложба која размислува за длабочината и значењето на лузните како уметнички израз и средство за саморазбирање. Скопје, 3 септември 2024 – Центарот за современи уметности во Скопје ќе биде домаќин на изложба насловена „Прегранати лузни“ чиј автор е уметницата Мартина Спасовска. Отворањето на изложбата ќе се одржи на 3-ти септември, во 20 часот во мобилната/монтажна галерија во паркот на Франкофонијата. Изложбата, која ќе биде отворена до 15 септември 2024 година, претставува инсталација од отпаден текстил, која истражува и претставува човечкото тело како главен елемент на уметничкиот израз. Спасовска продолжува да го проучува концептот на човечката идентификација преку мотивите на лузните – како физички и симболички белези кои ги обележуваат нашите тела и искуства. Со оваа изложба, посетителите ќе имаат можност да се запознаат со длабочината и значењето на лузните како уметнички израз и средство за саморазбирање, размислување за улогата на лузните во нашето перцепирање на себе и на другите. Уметничко - просторната инсталација на Мартина Спасовска претставува проект што го истражува концептот на лузните како симболи на човечките искуства. Користејќи големи платна што висат од таван до под, уметницата создава интерактивен простор во кој публиката може да се соочи со своите лични и универзални искуства. Инсталацијата вклучува висечки скулптури од отпаден текстил кои се обработени на начин што им придава изглед на различни видови лузни. Преку оваа визуелна интервенција, Спасовска ги истражува како физичките така и емоционалните рани прифатени како дел од нашата животна приказна. Секоја лузна на платното носи со себе уникатна приказна – било да се работи за суетни флеки или изразени белези, кои симболизираат различни аспекти на нашите искуства и животни моменти. Инсталацијата не само што ги прикажува лузните, туку и ги истражува нивните длабочини и значења. Разновидноста на текстури, од мазни и еластични до груби и рапави, служат како метафора за различните начини на кои нашите искуства и предизвици го обликуваат нашиот идентитет. Интеракцијата на публиката со инсталацијата, поминувајќи помеѓу скулптурите, создава можност за размислување и прифаќање на сопствените несовршености. Спасовска преку својата работа не само што ја истражува уметноста на лузните како физички белези, туку и ја поттикнува публиката да размислува за начинот на кој тие лузни, било да се видливи или невидливи, играат клучна улога во обликувањето на нашите животи и идентитет. - Анита Ивковиќ Мартина Спасовска е млада визуелна уметница, дипломирана на Факултетот за Ликовни Уметности во 2023 година со насока сликарство. Нејзините дела се насочени кон истражување на емоционалните состојби на човекот, користејќи го човечкото месо како централен мотив. Со своите дела, таа ги испитува прашањата за идентитетот, комбинирајќи страв, емпатија, деликатност, ранливост и моќ. Мартина има учествувано на бројни групни изложби низ Македонија, Англија, Њујорк, Австрија, Грција, Косово и Турција, а својата прва самостојна изложба ја реализираше во 2023 година во Младинскиот Културен Центар во Скопје. следно

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура

независна релевантна култура There’s Nothing Here... We can’t find the page you’re looking for. Check the URL, or head back home. Go Home

На 18 март во галеријата Империјал 1 ќе биде отворена самостојната изложба на Кристина Горовска, позната музичарка, активистка и уметница. Изложбата, која е посветена на Филип Митров, претставува интимен приказ на загубата, преживувањето и надежта, преточени во 23 слики кои ја истражуваат динамиката помеѓу светлината и бојата. Горовска, некогашен дел од рок бендот Бернис Пропаганда, ја започна својата кариера како музичарка и активистка, но низ годините нејзиниот уметнички израз се прошири и во визуелната уметност. Изложбата во Империјал 1 е резултат на длабоко личен процес. Според кураторот на изложбата, Владимир Јанчевски, делата на Горовска носат силна емотивна тежина и претставуваат простор за интроспекција. „ Уметноста не е само лична, туку и универзална. Преку бојата и светлината, уметницата ни овозможува да погледнеме не само во нејзиниот, туку и во сопствениот свет“, вели Јанчевски. Сликите се движат помеѓу фигуративното и апстрактното, обработувајќи теми како загуба, осаменост, борба и надеж. Како што посочува уметницата, создавањето на оваа серија ѝ помогнало во процесот на лекување и прифаќање на животните промени. Изложбата не е само визуелен приказ, туку и простор за дијалог за тоа како се справуваме со загубата . Отворањето е закажано за 18 март во 20 часот во Империјал 1. Организаторите ги покануваат сите љубители на уметноста и културата да бидат дел од овој значаен уметнички настан. Да се допре светлината:  Уметноста и човечкото искуство Уметноста, како една специфично човечка активност, низ историјата континуирано се трансформирала. Служи и како огледало и како водич, рефлектирајќи ги не само сложеноста на човечкото искуство, туку и нашето постојано преиспитување за тоа како се справуваме со светот. Уметноста ги доловува моментите на трансформација и суптилните промени на свеста што го придружуваат човештвото на неговото патување низ времето. Често, токму преку уметноста, како експериментален простор, ние рационално и интуитивно конструираме рамки за понатамошни промени, поттикнувајќи нè да се разбереме себеси и нашето место во светот. Во нашиот современ, комплициран свет, предизвиците со кои се соочуваме може да се чинат преголеми. Животот е толку непредвидлив, а ние постојано сме принудени да се справуваме со непознатото, со потешкотии кои се невидени и непоимливи. И се прашуваме дали самиот живот е и останува нашата најголема вредност? Ние истрајуваме во напорот да преживееме, да живееме и да се стремиме кон досегање на смисла. Улогата на светлината во уметноста. Сликарството, како една од најстарите и најафирмираните уметнички дисциплини, го пренесува богатството и колоритноста на светот околу нас. Но, вистинската суштина на бојата не е само во пигментите што ги користиме - тоа е во светлината што ги открива. Светот без боја станува свет на сенки, каде што се крие убавината. Сепак, преку светлината, светот се трансформира, покажувајќи ни ги неговите скриени нијанси, неговиот бесконечен спектар на фреквенции. Светлината е медиумот што ни овозможува да ја доживееме бојата и на тој начин таа станува клуч за разбирање на самиот свет. Уметноста е изразна надеж, дека, на крајот, барем, ќе живееме во нечие сеќавање. Токму оваа суштина на животот - нагонот тој да се зачува - ја прави уметноста непроценливо средство за навигација низ тешкотиите со кои се соочуваме. Изложбата: Преку своите 23 слики, Кристина Горовска ја вградува оваа динамика помеѓу светлината и бојата, изразувајќи длабоко лична борба за егзистенција наспроти соочувањето со екстремните околности. Нејзиното дело е едноставно и длабоко, обележано со концизни композиции и чисти бои, движејќи се на границата помеѓу фигурацијата и апстракцијата. Горовска во овие дела не прикажува само конструирани визуелни сцени; таа пренесува низи од проживеани искуства. Овие слики се кристализирани моменти кои го опфаќаат целиот спектар на човечкиот живот, како што откриваат и некои од насловите: несреќа, загуба, љубов, тага, осаменост, борба и себеиспитување, надеж. Вовлечени да погледнеме низ оваа призма, ние сме сведоци не само на нејзиното лично патување, туку и на една универзална борба на човечката состојба, од медитации за падот и осаменоста, преку закрепнувањето и повторното издигнување, со надежта, кон обновена радост на живеењето. Уметноста како медиум за преиспитување и самоизразување. На овој циклус од 23 слики, се надоврзува и овој текст, можеби и како 24 слика, како привилегија на толкувачот, или дури и како едноставен најелементарен доказ за пријателската грижа, за довербата, поддршката и разбирањето, една трошка од човечката маленкост, една секунда во броењето на космичкото време. Овој текст не функционира само како рутински осврт кон изложбата. Наместо тоа, се обидува да оди подлабоко, да ги земе предвид поважните импликации на уметноста отколку личната инвестиција и амбиции на уметникот. Чинот на ангажирање со одредено уметничко дело е често повеќе од само професионален избор; тоа е лична неопходност, суштински дел од нечие патување на самоизразување и комуникација. Опишувањето и претставувањето на визијата на уметникот е инхерентно субјективно. Нашиот пристап е под влијание на различни фактори - приликата, нашето предзнаење и одговорноста што ја чувствуваме кон разбирањето на мотивите, намерите и аспирациите на уметникот. Кога се занимаваме со уметност, ние сме поканети во еден посебен простор на ранливост. Да се размислува за значењето на сликата, особено онаа што пренесува такви лични влогови, е привилегија. Ни овозможува да паузираме, да размислуваме и да се поврземе и со уметникот и со нас самите на начини кои го надминуваат површното и декоративното. Уметноста вон од времето и просторот. Оваа изложба нѝ нуди можност да се вратиме на основните прашања за нашето постоење овде и сега. Но, и повеќе од тоа, нѝ овозможува да ја разгледаме и магичната моќ на уметноста. Уметноста има единствена способност да го надмине времето, просторот и физичките закони на природата. Тоа ни овозможува „во зрно песок да видиш свет“, како што вели англискиот поет и уметник Вилијам Блејк, доловувајќи нешто бесконечно во нешто мало и интимно, лично. Преку уметноста, можеме да се вклучиме во најдлабоките аспекти на нашето постоење, да се ослободиме од границите на нашата непосредна околина и да добиеме пристап до подлабоко разбирање на светот. Преку чинот на создавање и размислување за уметноста, наоѓаме не само лично значење, туку и поширока врска со човечкото искуство. Овој однос меѓу човештвото и уметноста е длабоко витален. Поставува прашања како: „Што сакаат сликите? и "Што сакаме од сликите?" Што веруваме и се надеваме дека тие можат да направат? Во овој дијалог наоѓаме заеднички простор - еден што е истовремено личен и универзален. Прашањето за тоа што нѝ дава уметноста е директно поврзано со она што ние и го носиме. Интеракцијата е динамична, постојано променлива и вкоренета во нашата колективна потрага по значење и разбирање. Уметноста во контекст на современиот свет. Во денешниот свет, неопходно е да се промислува уметноста во контекстот во кој е создадена. Околината, предизвиците и реалноста на времето во кое се појавува уметничкото дело влијаат на неговото значење, восприемање и влијание. Уметноста не постои во вакуум; таа е обликувана од светот околу него. Оваа контекстуална рамка не само што ја одредува автентичноста на изразот, туку и го позиционира во однос на актуелниот историско-уметнички наратив на прогрес и проширување на уметничкото поле. Но некогаш, уметноста служи како пауза - момент надвор од линеарната прогресија на времето како историски тек. Тој нуди одмор од немилосрдните притисоци на современиот живот, обезбедувајќи простор за размислување и поврзување. Уметноста може да биде вишок - прелевање на емоции и идеи кои се од суштинско значење за дефинирање на основата на човештвото во услови на дехуманизирачки околности. Станува неопходен чин, засолниште и средство за зачувување на суштината на она што значи да се биде човек. Храброста да се разоткријат интимните простори на свеста е ризик што го преземаат многу уметници, а тоа е ризик што ние, како гледачи, треба да бидеме подготвени да го препознаеме и да го почитуваме. Ранливоста на уметникот е и влог и можност - да се соочиме со сопствените емоции, да се поврземе со нешто длабоко лично и да дозволиме да бидеме трансформирани од искуството.  Сликите на Кристина Горовска не се само визуелни артефакти - тие се впечатливи изрази на опстанокот, издржливоста и надежта. Преку нив се потсетуваме на убавината што може да произлезе и од најтешките околности и на потенцијалот на уметноста да нѐ инспирира во заедничкиот стремеж кон развивање на нашето чувство за грижа, разбирање, поддршката, и можноста да се види убавина во овој наш комплексен и фасцинантен свет. Владимир Јанчевски