Резултати од пребарување

Во светот на кинематографијата, секој нов обид може да биде испит за креативците. За независните филмови, ова честопати значи работа под строго ограничени буџети и со ограничени ресурси. Сепак, македонскиот краток игран филм „Мавера“, во режија на Батухан Ибрахим, докажува дека квалитетот и упорноста сè уште можат да ги надминат овие ограничувања. „Мавера“ неодамна беше претставен во официјалната селекција на престижниот Тирана Филм Фестивал, каде што ќе има и своја албанска премиера во рамките на Балканската компетиција. Овој фестивал е познат по тоа што прикажуваните филмови се квалификуваат за номинации за Оскари и Европски филмски награди, што го прави успехот на „Мавера“ уште поимпресивен. Филмот раскажува емотивна приказна за две сестри, Билјана и Вики, кои се соочуваат со животни предизвици после смртта на нивниот татко. Билјана, како постарата сестра, се обидува да ја продаде семејната куќа за да обезбеди иднина за Вики, додека се бори со бирократските пречки кои усложнуваат целиот процес. Батухан Ибрахим, режисер и сценарист, како и продуцент заедно со Стефан Ѓоргиевски, истакнува дека „Мавера“ бескомпромисно ја следи својата визија без зависност од влијанието на големите студија или државното финансирање. Батухан Ибрахим и Стефан Ѓоргиевски, продуцентите на филмот велат: „ Филмот дури беше во фаза на развивање и снимање, генерално реакциите од многуте наши колеги од оваа област беа дека ова е преголем залак и лудило, затоа што ние бевме финансиери на филмот и со помош на прекрасната екипа успеавме филмот да го снимиме во 12 снимачки дена. Тука почуствувавме дека независниот филм во нашата држава сеуште се перцепира како незериозна, но нашите успеси со овој филм покажаа дека тоа не е така, дека филм кој што не е поддржан од државата исто така може да направи големи успеси, односно дека успехот и квалитетот на филмот не е го одредуваат парите и изворот на финансирањето. Се надеваме дека ваквиот принцип на работа ќе ги мотивира нашите колеги. Македонскиот независен филм постои и ќе се издигнува.” Проектот веќе собра пофалби и награди. Претходно, беше оддадено специјално признание од страна на познатиот кинематографер Питер Бижу на фестивалот „Браќа Манаки“, а на фестивалот „Sирни“ во Скопје, филмот освои наградата за најдобар филм "Данчо Чеврески". Независниот дух на „Мавера“ со својот успех ги отвора вратите за идните македонски филмски проекти и докажува дека страста и поттикот можат да создадат уметност која ќе резонира со публиката ширум светот. Вакви филмови продолжуваат да ја инспирираат културната сцена, поттикнувајќи другите творци да следат свои соништа без страв од бировратски лабиринти или финансиски ограничувања.

Од Моја Бејли;    Во еден од многуте пресврти во последната сезона на Империјата САД, потпретседателката Камала Харис, исплива како претпоставениот претседателски кандидат. Додавајќи на се́ подолга листа на новитети, Харис влегува во историјата како првата жена која е Црна и Индијка, која ја добива номинацијата на партијата. Иако Харис собра невидени 81 милион долари во првите 24 часа откако претседателот Бајден ја прекина сопствената кампања за реизбор, овој прилив на пари ниту гарантира дека нејзината кандидатура за Белата куќа ќе биде успешна, ниту пак претставува недвосмислена поддршка. Харис беше и треба да биде критикувана. Но сепак, ќе ги добие и оние критики кои се втемелени во прашања на нејзиното политичко резиме, и оние кои се втемелени во мизогиноар; да се направи разлика помеѓу двете е есенцијално за оние кои сакаат да направат информирана одлука кога ќе гласаат во ноември.    Мизогиноар, како што напишав во мојата книга во 2021 Misogynoir Transformed: Black Women’s Digital Resistance (Трансформиран мизогиноар: Дигиталниот отпор на Црните жени) е говор на омраза и негативна медиумска репрезентација која ги клевети Црните жени ( и луѓето кои се читани како Црни жени). Кованицата го опишува анти-Црниот расизам и мизогинија која синергично креира деструктивна сила поголема од збирот на неговите делови, и го вообличува начинот на кој Црните жени се гледани и следствено се третирани во светот.  Мемињата и реториката која го таргетира изгледот на Црните жени; ги претставува Црните жени како недоволно женствени или непривлечни; им дава на Црните жени натчовечка сила, истрајност и способност за воспитување деца, истовремено означувајќи нè како хиперсексуални; и сугерираат дека црните жени се помалку интелигентни и поагресивни од нивните пандани - Белите жени, сето тоа придонесува за гледање на црните жени кој  има вистинско материјално влијание врз нивните животи. Отровот што веќе е упатен кон Харис е предвесник за мизогиноарот што ќе го видиме во политичките медиуми во наредните месеци.   Мизогиноарот со кој ќе се соочи Харис не е ништо ново. Кога Харис се појави на шоуто Дру Баримор во април, Баримор погледна длабоко во нејзините очи и рече: „Мислев дека на сите ни треба огромна прегратка во светот во моментов. Но, во нашата земја, ни треба да ни бидете „Момала““. Иако Баримор можеби се обидуваше да и́ даде комплимент на Харис, нејзиниот патронизирачки и  и „мамирачки“ коментар ја сведе тактички вештата, политички умешната потпретседателка,  на „Момала“ на нацијата, чест што и́ беше даден од нејзините поќерки. Чувствата на Баримор ја одразуваат застарената идеја дека црните жени треба да бидат старателки и чистачки, задолжени да чистат и да го исправат она што не е во ред со светот.   Преобликувањето на Харис од страна на Баримор има свој помалку пофален контрапункт на десната страна. И покрај тоа што има широко политичко досие, за кое нејзиниот противник смета дека е достојно за поддршка, Харис се нарекува „мачкарката без деца“. Претставникот Тим ​​Буршет,, и некои од неговите колеги, исто така, придонесоа за мизогинористичката кампања за дезинформации на десницата, нарекувајќи ја потпретседателката како „вработена заради задоволување на бројките за диверзитет“. Доналд Трамп сега ја нарекува „Луда Камабла“, сè уште неизразено расистичко премислување на нејзиното име. Мегин Кели дури повторно ги изнесе на површина одамна побиените обвинувања дека едногодишната врска на Харис со поранешниот градоначалник на Сан Франциско, Вили Браун, практично значи дека таа „спиела со луѓе да стигне до врвот.“ Во неделите откако Харис ја објаци својата кандидатура, нејзината фамилија, нејзиниот сексуален живот, нејзината раса и нејзината женскост - сите тие беа стигнаа на насловните страници, на сметка на отрезнувачката вистина за нејзиното политичко досие.      Но не се сомневајте: Харис е повеќе од компетентна за функцијата што ја бара, но треба да бидеме загрижени за нејзината подготвеност да го носи знамето на партијата која изгледа повеќе  е загрижена да се одржи на власта отколку всушност да ја користи. И покрај обидот на десницата да ја окарактеризира Харис како „најрадикален“ член на Демократската партија, нејзините политички позиции уредно се усогласуваат со центристите од двете страни. Републиканците шпекулираа - додека левичарите се надеваа - дека нејзината одлука да го прескокне конгресното обраќање на израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху за да добие почести од сестринството Зета Фи Бета го сигнализираше нејзиниот план да се спротистваи на про-израелскиот став на актуелната администрација.   „Таа повеќе би сакала да се обрати, во лето, на некое сестринство- обоено сестринство- како да не може да го прескокне тоа“, рече водителот на Фокс њуз Брајан Килмид. „Значи, тоа е нејзина одлука и тоа е нејзина одлука да ги поддржи демонстрантите“. Килмид тврди дека рекол „колеџ“, а не „обоен“(colored), но галамата го оддалечи вниманието од целите на евентуалната средба на Харис со Нетанјаху.   Харис дополнително го отстрани секој сомнеж за нејзиниот став кога формално ги осуди демонстрантите во Вошингтон, кои, заедно со единствениот глас на несогласувањето, претставникот Рашида Тлаиб, сакаа јасно да го кажат своето противење на геноцидот што сè уште се одвива во Газа. Во Детроит, Харис дури ги замолкна пропалестинските демонстранти. „Знаете што? Ако сакате Доналд Трамп да победи, тогаш кажете така“, рече таа. „Инаку, јас зборувам“. Нејзината непоколеблива поддршка за Израел во време на неговиот геноциден напад врз Газа покренува повеќе прашања отколку што одговара за тоа што всушност може да постигне левицата под претседателството на Харис. Доколку политичката сегашност на Харис не ве замислува, тогаш нејзиното политичко минато требало. Како поранешна обвинителка и државен обвинител која се гордееше со тоа што е „тврдокорна кон криминалот“, Харис има повеќе заедничко со оние од десницата отколку што се чини дека нејзините маргинализирани идентитети би требало да имплицираат. Нејзиниот мандат во Калифорнија со право направи многу прогресивци да се застрашат од нејзината кандидатура, бидејќи таа ја зголеми стапката на осудување на продавачите на дрога и го поддржа слабеењето на политиката на Сан Франциско како град прибежиште за имигрантите. Нејзиното досие ни покажува како ќе постапува доколку биде избрана за претседател, а овие критики за нејзиното досие може да се искористат без да се применува мизогиноар. Во нејзиниот вирален говор на колеџот Спелман, д-р Руха Бенџамин, ја потсети публиката на границите и замките на застапеноста. „Црните лица на високите места нема да не спасат“, рече таа, пред да додаде, „тоа што сме Црни и жени сами по себе не се доверливи ако дозволиме да бидеме регрутирани на позиции на моќ што го одржуваат угнетувачкото статус кво“. Мора да  размислиме кој некој треба да биде за да го „оствариме“ подвигот за поставувањето на првата Црна жена што ќе биде сериозен кандидат за претседател. Прагматичните претседателски гласачи може да јаизберат Харис, но тоа не значи дека нејзината позиционираност во хиерархиите на нашиот свет автоматски се усогласува со најмаргинализираните меѓу нас. Треба да останеме критични кон Харис и не мора да ја навредуваме нејзината интелигенција, да ја правиме мајка на нацијата или да разговараме за нејзината романтична историја или семејна конфигурација за да го сториме тоа.

По петнаесет години раздори и јавни препукувања, еден од најславните британски бендови на деведесеттите - Oasis, кој го предводат браќата Liam и Noel Gallagher, официјално објави турнеја која ќе се одржи во 2025 година. Оваа изненадувачка вест следува по низа загатки и шпекулации ширени низ социјалните мрежи и медиуми, и конечно е потврдена на веб-страницата на бендот. Во својата златна ера, Oasis беа синоним за Britpop феноменот, оставајќи зад себе безвременски хитови како „Wonderwall“, „Live Forever“ и „Champagne Supernova“. Нивниот деби албум „Definitely Maybe“ излезен во 1994 година, веднаш завладеа со врвовите на британските музички листи, означувајќи го како најава за новата ера на англискиот рок. Оваа обновена соработка помеѓу браќата Gallagher најавува спектакуларно враќање на музичката сцена, со планирани концерти во цела Британија и Ирска, вклучувајќи и најмалку четири вечери во легендарниот стадион во Вембли, Лондон. Според изјавата на бендот, подготовките за турнејата се во тек и ќе се прошират и на други континенти надвор од Европа во текот на следната година. Иако деталите за точните датуми и места сè уште не се објавени, верните обожаватели веќе започнаа да ги чувствуваат вибрациите на возбуда. Потегот дојде како пријатно изненадување откако во текот на викендот, групата ги остави првите знаци за важната најава преку нивните социјални мрежи, што ги стави медиумите и фановите на нозе. После многу години прекин поради непрестаните бурни размирици помеѓу браќата, Oasis ќе се обидат да го пресоздадат магичниот музички момент кој го имаа во 1990-тите. Двајцата браќа продолжија со своите музички кариери после распаѓањето на бендот, создавајќи своја музика независно еден од друг, и секој со различно ниво на успех. Дополнително, заедно со најавата за турнејата, групата исто така најави издавање на 30-годишно јубилејно издание на нивниот деби албум „Definitely Maybe“, кое ќе вклучува траки што долго се сметаа за изгубени.

Студиото Lionsgate официјално го отпушти консултантот за маркетинг Еди Еган, откако е откриена негова грешка во создавањето на трејлерот за филмот „Мегалополис“, каде што беа вклучени измислени цитати од познати филмски критичари. Овие лажни цитати, кои несакано ја критикуваа претходната работа на режисерот Френсис Форд Копола, предизвикаа контроверзии и недоразбирања во јавноста. Проблемот беше откриен откако се забележа дека цитатите кои ги осудуваа претходните дела на Копола не се појавуваат во оригиналните рецензии на критичарите, туку беа произведени од вештачка интелигенција. Примерот вклучува тврдење дека Полин Кејл од „New Yorker“ кажала дека „Кумот“ e „намален поради неговата артистичност“, иако Кејл всушност го сакала филмот. Лајонсгејт веднаш го повлече спорниот трејлер и изрази извинување до критичарите, Копола, и продукциската куќа American Zoetrope, признавајќи дека станало збор за „непростлива грешка во процесот на проверка“. „Се извинуваме искрено. Погрешивме и жалиме за тоа,“ соопшти компанијата во средата. Еган, кој бил независен консултант откако замина од STX во 2019 година, не одговори на барањата за коментар по повод настанатата ситуација. Овој инцидент го остава Копола во центарот на вниманието следејќи неговите скорешни критики кон филмовите од универзумот на Марвел, кои ги нарекол „непожелни за кинематографијата“. Токму овие изјави и предизвикаа поделени мислења меѓу фановите и соработниците на Марвел. Компанијата Lionsgate, изразувајќи жалење за предизвиканите контроверзии, потенцира дека ќе преземе дополнителни чекори за да осигура дека вакви грешки нема да се повторат во иднина. Франсис Форд Копола изјави за „Rolling Stone“ дека неговата намера со филмот „Megalopolis“ била да создаде филм кој не може да се нарече „некоја woke холивудска продукција“. Во актерската екипа се наоѓаат контроверзни актери како Џон Војт, кој е познат по своите конзервативни ставови и отворената поддршка за Доналд Трамп, како и Шаја Лабаф, кој беше обвинет за сексуален напад во 2021 година. „Она што не сакав да се случи е да не нè сметаат за некоја woke холивудска продукција која само држи лекции на гледачите,“ рече Копола. „Во актерската екипа има луѓе кои во одреден момент беа откажани. Имаше луѓе кои се архиконзервативци и други кои се екстремно политички прогресивни. Но, сите работевме на еден филм заедно. Тоа беше интересно, мислев.“

Раперот Дрејк повторно предизвика многу муабети и шпекулации на Инстаграм, откако објави три нови песни преку неговиот наводно „таен“ профил, @plottttwistttttt. Но, дали овој профил сè уште може да се нарече „таен“ кога сега е потврдено дека навистина припаѓа на Дрејк? Песните „No Face“ (во соработка со Playboi Carti), „Supersoak (SOD)“ и „Circadian Rhythm (The Language 2)“ ги поттикнаа гласините дека Дрејк можеби најавува втора рунда во рап битката со Кендрик Ламар. Овие песни се појавија истиот ден кога Lil Yachty го славеше својот роденден, што го прави настанот уште поинтересен. Една од песните, „Supersoak (SOD)“, претходно вклучуваше соработка со Lil Yachty, но оваа верзија сега е без него, што доведе до шпекулации дека меѓу двајцата рапери постојат недоразбирања. Дури и познатиот DJ Akademiks алудираше дека Дрејк намерно го тргнал Yachty од песната, што доведе до кратко отстранување на Yachty од листата на следбеници на Дрејк на Инстаграм. Интересно е и тоа што на истата веб-страница, 100gigs.org, Дрејк неодамна откри многу досега непознати детали за неговата кариера, како тоа дека песната „Hotline Bling“ речиси го вклучила и Future, и дека песната „Too Good“ била инспирирана од Серена Вилијамс. Ова дополнително ги поттикнува шпекулациите дека Дрејк е во процес на повторно пресметување со своите музички конкуренти. Во песните „Circadian Rhythm (The Language 2)“ и „No Face“, Дрејк директно се осврнува на артисти со кои претходно соработувал, но кои неодамна го критикувале. Во текстовите, тој ги критикува оние кои ја злоупотребиле неговата поддршка и ги потсетува дека популарноста што ја уживаат е благодарение на него. „"N****s got lit off the features I skated on / I gotta know, I gotta know / How you get lit off the n***a you hatin' on? / Numbers untouchable, they got the data wrong / This is the moment I know they been prayin' on / What? Ayy, what? Ayy / Try knock The Boy off, but fuck it, I'm stayin' on,"“, - рапува Дрејк, јасно укажувајќи на неговите поранешни соработници. Дрејк не застана таму – во песните се споменуваат и имиња како Oliver El-Khatib и Kevin Durant кои наводно го охрабруваат да продолжи со своите напади. Со ова, Дрејк изгледа подготвен да направи пресврт, и да се справи со своите критичари кои во моментов танцуваат на неговиот метафоричен гроб. Останува да се види дали овие нови објави на Дрејк ќе предизвикаат нова рунда во неговата долга и комплицирана историја со Кендрик Ламар, или пак тие ќе бидат само уште еден дел од неговата континуирана музичка еволуција. Секако, оваа битка продолжува да биде еден од најинтригантните моменти во светот на рап музиката, и според многумина: најдобрата рап битка до сега.

Заклучено е снимањето на новото остварување на режисерките Сара Климоска и ко-режисерот Радован Петровиќ . Нивниот краткометражен филм, „Нова Енергија“, што е реализиран под продукција на NEST Продукција со продуцентот Јорданчо Петковски, несомнено ветува да го даде својот значаен придонес во современото филмско изразување. Овој филм ги следи двете најдобри другарки кои, предизвикани од токсичноста на нивните партнери, тргнуваат на патешествие да градат нов, заеднички живот. „Нова Енергија“ не само што ја истакнува женската емпатија и взаемност, туку и нуди инспиративно раскажување за издржливоста и силата на женските врски кои тешко се забележуваат во мејнстрим медиумите. Главните улоги ги толкуваат впечатливите Сара Климоска и Тамара Ристоска , чие актерско мајсторство веќе почнува да привлекува внимание уште пред премиерата на делото. Со нив настапуваат и искусни имиња како Зоран Љутков, Александар Стоименовски, Мирјана Трпковска Костовска и Елена Сековска , што го збогатува ансамблот и ја поткрепува тежината на филмот. Компетентниот тим зад камерата, предводен од директорката на фотографија, Бојана Андриќ, која има свое уникатно видување кога станува збор за визуелната презентација, ветува дека ќе се погрижи „Нова Енергија“ да има значајна естетска вредност. Останатите членови на екипата, вклучително и костимографот Розе Трајчевска , сценографот Михаил Панев и маскерот Горан Игњатовски , се докажани професионалци кои своите занаети ги применуваат со експертиза. Филмот е плод на соработка помеѓу повеќе продукциони куќи од регионот и е поддржан од бројни донатори и спонзори. Во средиштето на оваа колаборација стојат копродуцентите Вижн Тим (Vision Team) и Филмоскопија од Србија, како и JES Продукција и Контраст филм од Скопје. Предвидено е „Нова Енергија“ да стигне до широка публика: почнувајќи од домашни до меѓународни фестивали, а следната станица за ова дело е широката публика која, без сомнение, ќе ја цени искреноста и силата на пораката што филмот ја носи.

Ален Делон, еден од симболите на францускиот нов бран и незаборавна фигура во светот на филмот, почина на 18-ти август на возраст од 88 години. Како што потврди семејството, тој починал мирно, опкружен со своите три деца и останатите членови на семејството во неговиот дом во Души. Делон сакал да биде погребан покрај неговите 35 кучиња. Бидејќи без него песот би страдал, француската филмска легенда сакала да го евтаназира и неговото последно живо куче. Во неговите последни години, Делон живееше повлечено и беше во лоша здравствена состојба. Легендарниот актер изразил желба по неговата смрт неговото 10-годишно куче, белгискиот малиноао овчар наречен Лубо, да биде хумано усмртено и погребано покрај него. Оваа желба предизвика реакции меѓу активистите и љубтели на животните, а француската хуманитарна организација Société Protectrice des Animaux изјавила дека „животот на едно животно не треба да зависи од животот на еден човек“. Тие истакнаа дека се спремни да го згрижат кучето и да му најдат ново семејство. Сепак, ќерката на Делон, Анушка, ја увери јавноста дека Лубо ќе остане со семејството и дека дефинитивно нема да биде евтаназиран. Фондацијата Брижит Бардо, позната француска хуманитарна организација за заштита на животни, ги пренесе зборовите на Анушка дека „тој има свој дом и свое семејство“ и потврдуваат дека „секако Лубо нема да биде евтаназиран!“ За време на неговата кариера, Ален Делон не само што остави значајна трага во светот на кинематографијата, туку и покажа силна емпатија кон животните. Неговата последна желба можеби ги подели мислењата, но љубовта кон неговото куче останува неспорна иако изразена на начин кој се чини дека е себичен и ексцентричен.

автор: Артур Милер; Точно која година беше, веќе не можам да се сетам – веројатно 1927 или ’28 – кога септември беше неверојатно топол, и жегата се задржа дури и откако почна школската година, и се вративме од нашиот бунгалов на Рокавеј плажата. Секој прозорец во Њујорк беше отворен, и на улиците продавачи со мали колички сечеа мраз и попрскуваа обоен шеќер врз топки од него за неколку пени. Ние децата, ќе скокневме на задните скали на бавно движечките вагони со мраз, влечени од коњи, и ќе украдевме по некое парче; мразот имаше неопределен мирис на лепешки но ги ладеше дланките и јазикот.  Луѓето на улицата Вест 110-та, каде што живеев, беа помалку буржуи, за да седат на пожарните скали, но зад аголот на 111-та и понатаму накај центарот, душеците беа изнесувани кога доаѓаше ноќ, и цели семејства лежеа на тие железни балкони во нивната долна облека. Дури и во текот на ноќите, покривката на жегата не напукнуваше. Со неколку други деца, преминував од 110-тата до Паркот и шетавме меѓу стотиците луѓе, сами и со семејства, кои спиеја на тревата, покрај нивните големи будилници, кои произведуваа блага какофонија од секунди кои одминуваат, отчукувањето на еден часовник, синкопираше со отчукувањето на другиот. Бебиња плачеа во темницата, длабоките гласови на мажите мрмореа, и жена ќе испуштеше понекогаш продорно смеење, покрај езерото. Се сеќавам само на Белци распослани на тревата; Харлем тогаш почнуваше над 116-та улица. Подоцна, за време на Депресијата во триесеттите години, летата се чинеа уште поврели. На Западот, тоа беше време на црвеното сонце и бурите од прашина, кога цели исушени фарми се разронуваа и ги испраќаа Оките, на нивните очајни патувања кон Пацификот, кои ги овековечи Стајнбек. Пустошот оставен од Прашното Корито - исушени ниви и напуштени фарми. "Oките" (жители на Оклахома) кои беа принудени да се преселат. Мојот татко тогаш имаше мала фабрика за палта на 39-та улица, со околу десетина мажи кои работеа на машините за шиење. Самото гледање како ракуваат со дебели волнени зимски палта во таа жега за мене беше измачување. Секачите работеа на парче, плаќани според бројот на шевовите што ги завршуваа, така што нивната пауза за ручек беше кратка – петнаесет или дваесет минути. Носеа своја храна: гроздови ротквици, можеби домат, краставици, и тегла со густа кисела павлака, која ја ставаа во чинија што ја чуваа под машините. Исто така, се појавуваше мал леб од пумперникел, кој го раскинуваа и го користееа како лажица за да ги намакаат павлаката и зеленчукот.  Мажите многу се потеа во тие мансарди, и се сеќавам на еден работник кој имаше необичен начин на капење. Беше мало типче, кој ја презираше ножицата, и, на крајот од шевот, го одгризуваше конецот наместо да го пресече, па така, нишките од еден инч му остануваа на долната усна, и до крајот на денот имаше шарена брада. Неговата пот се истураше врз врвовите на конецот и капеше врз ткаенината што постојано ја бришеше со партал. Имајќи ја во предвид жегата, луѓето мирисаа, секако, но некои мирисаа многу полошо од други. Еден секач во продавницата на мојот татко беше коњ во овој поглед, и мојот татко, кој нормално немаше чувство за мирис – никој не знаеше зошто – тврдеше дека може да го мириса овој човек и му се обраќаше само од далечина. За да направи колку што е можно повеќе пари, овој човек почнуваше со работа во пет и пол наутро и продолжуваше до полноќ. Имаше станови во Бронкс и земја во Флорида и Џерси, и изгледаше напола излуден од лакомост. Имаше моќна физичка структура, многу исправен рбет, сплеткана коса и црна сенка на образите. Шмркаше како коњ додека ја туркаше машината за сечење, следејќи ги своите обрасци низ некои осумнаесет слоеви на зимски материјал за палта. Доцна, едно попладне, силно трепна со очите против потта која гореше,  додека го држеше материјалот со левата рака и со десната го притискаше вертикалното, остро како жилет, повратно сечило. Ножот му го пресече показалецот на вториот зглоб. Гневен одби да оди во болница, тој истури вода од чешма преку трупецот, ја завитка раката во крпа и веднаш продолжи да сече, шмрка и смрди. Кога крвта почна да се појавува низ намотаните слоеви на пешкирот, татко ми ја исклучи машината и му нареди да оди на болница. Но тој се врати следното утро, и работеше цел ден до вечерта, како обично, трупајќи ги своите станови. Тогаш сè уште имаше надземни возови, кои се движеа по Втората, Третата, Шестата и Деветтата авенија, а многу од вагоните беа дрвени, со прозорци што се отвораа. Бродвеј имаше отворени колички без странични ѕидови, во кои барем дуваше провев, иако беше жешко, така што очајните луѓе, неспособни да издржат во своите станови, едноставно плаќаа никел и се возеа бесцелно неколку часа за да се изладат.  Што се однесува до Кони Ајленд за време на викендите, дел по дел од плажата стануваше толку преплавена со луѓе, што едвај беше можно да се најде простор за седење или за да се остави книгата или хот-догот. Мојот прв директен контакт со клима уред дојде дури во шеесеттите години, кога живеев во хотелот Челзи. Таканареченото раководство испрати машина на тркалца која прилично бесцелно го ладеше, а понекогаш и го загреваше воздухот, потпирајќи се, како што беше, на канчињата со вода што требаше да се истураат во неа. На почетното полнење, ќе испрскаше вода низ целата просторија, така што требаше да се насочи кон бањата наместо кон креветот. Еден јужноафрикански господин еднаш ми кажа дека Њујорк во август бил пожежок од кое било место што тој го знаел во Африка, но сепак луѓето овде се облекувале за некој северен град. Тој сакаше да носи шорцеви, но се плашеше дека ќе биде уапсен поради непристојно изложување. Високите жештини создаваат ирационални решенија: ленени костуми кои пропаѓаат во длабоки брчки кога некој ќе ја свитка раката или коленото, и машки сламени шапки вкочанети како мацови, кои, како некој вид тврд жолт цвет, годишно процветува низ целиот град на одредениот свет датум - 1-ви јуни или така нешто. Тие шапки копаа длабоки розови набори околу челата на мажите, а збрчканите костуми, кои наводно беа посвежи, мораа да се извлекуваат надолу, нагоре и странично, за да се направи простор за телото внатре. Градот во лето лебдеше во зашеметеност, и ги тераше инаку разумните луѓе бескрајно да го повторуваат безмозочниот поздрав „Доволно ти е жешко или.. да? Ха-ха!" Тоа беше како последната шега пред распаѓањето на светот во локва пот. ♦︎

од Томас Л. Фридмен; Кога размислувам за обраќањето на израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху оваа среда пред заедничката седница на Конгресот, првото нешто што ми паѓа на ум е познатата изрека „Има децении кога ништо не се случува; и има недели кога се случуваат децении“. Ова е една од тие недели за Израел, Америка и Блискиот Исток. Една деценија е на прагот да се случи — или не. По чиста случајност, оваа недела се пресекоа длабоки пресврти на војна или мир што Толстој не би можел да ги измисли. Во след на одлуката на претседателот Бајден во неделата да ја стави својата земја пред своите лични интереси и да се откаже од власта, Нетанјаху — кој доследно ги става своите лични интереси пред интересите на својата земја за да остане на власт — доаѓа во Вашингтон. И тој доаѓа соочувајќи се со две испреплетени одлуки што би можеле да му обезбедат на Бајден огромно наследство во надворешната политика и истовремено да го трансформираат наследството на Нетанјаху — или не. Како да писателите на „Западното крило“ на NBC решиле да соработуваат на сценарио со писателите на „Фауда“ на Netflix — и сега се расправаат дали да направат серија за нова зора или нова трагедија за Америка, Израел и арапскиот свет. Благодарение на честите патувања од нападот на Хамас на Израел на 7 октомври на Бајден, државниот секретар Тони Блинкен, директорот на ЦИА Бил Барнс и советникот за национална безбедност Џејк Саливан, Нетанјаху има две големи одлуки на својата маса што би можеле да ја паузираат борбата во Газа — и Либан — и да ја постават основата за нова американско-арапско-израелска алијанса против Иран. Говориме за најзначајната можност да се преобликува Блискиот Исток, од Договорите  за Камп  Давид во 1970-тите. Првата одлука, сепак, бара Нетанјаху да се согласи — токму сега — на договор за постепен прекин на огнот што го постигнаа преговарачите на САД, Израел, Катар, Египет и Хамас, кој би го активирал, во првата фаза, шестнеделна пауза на борбите во Газа и враќање на 33 израелски заложници (некои мртви, некои живи), вклучувајќи 11 жени, во замена за неколку стотици палестински затвореници во израелските затвори. Во јуни, Нетанјаху сигнализираше поддршка за основните параметри на овој договор, но оттогаш се занимава со одредени аспекти од него — намалувајќи и зголемувајќи ја нивната безбедносна важност за израелската јавност која не секогаш ги знае деталите — за да си купи време пред да потпише и можеби да ги отуѓи екстремистите од далечната десница во неговиот кабинет, на кои им вети „целосна победа“ над Хамас во Газа. Нетанјаху се фокусираше на три безбедносни прашања. Едно е движењето на цивилите од Газа од југот на Газа, каде што најдоа засолниште, до северниот дел на градот Газа,, каде што многумина имаа свои домови. Нетанјаху бараше некаков систем за инспекција за да спречи вооружени членови на Хамас да се вратат на север, но со десетици илјади луѓе кои ќе се движат, израелската армија знае дека ќе биде невозможно да се спречат неколку стотини борци на Хамас да се вратат (веќе има многу таму) и верува дека може да се справи со нив подоцна. Второто прашање е контролата на границата помеѓу Газа и Египет, каде Хамас изгради тунели и шверцерски рути преку кои донесе многу оружје. Израелската армија, според еден извор, верува дека идентификувала или уништила повеќето од тунелите и дека Израел и Египет можат да осигураат дека никој не поминува над земјата за сега — и можат да изградат потрајна бариера со текот на времето. Последното прашање е преминот Рафах од Египет до Газа, кој Израел вели дека Хамас никогаш повеќе не смее да го контролира и каде инсистира на некој вид на инспекциски надзор — во партнерство со не-хамасовски Палестинци и некоја меѓународна страна. Како што ми објаснија израелските и американските безбедносни официјални лица, ниту едно од овие прашања не треба да биде причина за прекин на договорот — освен ако Нетанјаху не сака да го разгори едно од нив за да се извлече од договорот — иако врвните воени и разузнавачки официјални лица на Израел сите наводно го поддржуваат сега. Во понеделникот, Хаарец го цитираше пензионираниот полковник Лиор Лотан, експерт за заложници и близок советник на министерот за одбрана Јоав Галант (кој е единствениот сериозен возрасен човек во кабинетот на Нетанјаху), како за израелскиот канал 12 вести во петокот: „Сега е времето на парите. Постојана е уникатна можност во преговорите, но таквите можности поминуваат ако не се искористат. Условите на договорот вклучуваат ризици што одбранбеното установување може да ги толерира. Сите раководители на безбедносните служби го велат тоа. Да им се спротивставиш со хипотетичко, како што би било можно да се добие повеќе преку повеќе воен притисок, би било погрешно.“ Во исто време, шефот на Мосад на Израел, Дејвид Барнеа, врвниот преговарач за заложници на земјата, наводно му кажал на Нетанјаху и неговиот крајнодесничарски кабинет „дека женските заложници немаат повеќе време да чекаат нова рамка за договор за заложници“. Хамас, и покрај своите останати резерви, исто така изгледа дека сака договор сега. Станува се понепопуларен во Газа (најмалку пријавениот аспект на овој конфликт) поради започнувањето на војна без план за утрото после и без заштита за палестинските цивили. Не ми е јасно кој ќе се обиде да го убие лидерот на Хамас, Јахја Синвар, прв, ако и кога ќе се појави од своето скривалиште — израелската армија или цивилите од Газа. Друга голема придобивка од прекин на огнот меѓу Хамас и Израел е што веројатно би го отвори патот за прекин на огнот меѓу Хезболах и Израел, така што десетици илјади цивили од двете страни на границата меѓу Либан и Израел би можеле да се вратат дома. Со оглед на зголемената употреба на прецизни ракети од страна на Израел и Хезболах, американските одбранбени службеници сега веруваат дека најголемата опасност за Блискиот Исток е ширењето на војната меѓу Израел и Хезболах. А сега за втората голема одлука на Нетанјаху. На паралелен пат, тимот на Бајден ги има речиси сите детали за американско-саудиска одбранбена алијанса која исто така би вклучувала нормализација на односите меѓу Израел и Саудиска Арабија — под услов Нетанјаху да се согласи да започне преговори за решение со две држави. Саудијците не бараат строг рок за палестинска држава. Но, тие бараат Израел да се согласи да започне веродостојни, добронамерни преговори со изречна цел за решение со две држави, со взаемни безбедносни гаранции. Такви преговори, заедно со прекин на огнот на фронтовите во Газа и Либан, би биле дипломатски успех. Тоа би го изолирало Иран и Хамас. Тоа би ги нормализирало односите меѓу еврејската држава и местото на раѓање на исламот. Тоа би му дало на Израел покритие да го ангажира палестинската и арапската поддршка за мировни трупи во Газа. И би му дало на Израел цемент за поформална регионална одбранбена алијанса со арапски партнери против Иран. На крајот, и најважно, тоа би можело да создаде долгорочен пат за палестинска држава откако борбите во Газа ќе завршат и сите страни ќе разберат што мислам дека е најважната лекција од оваа војна: ниту една од страните не може да си дозволи уште една — не кога сите добиваат прецизно оружје. Како што ми кажа Дејвид Маковски, директор на проектот за арапско-израелски односи на Вашингтонскиот институт: „Со две одлуки — да за договор за заложници за прекин на огнот сега и да за саудиските услови за нормализација што би го завршиле војната на сунитските арапски држави со Израел и консолидирање на регионална алијанса за изолација на Иран — Нетанјаху би создал победа за Израел и за неговиот партнер претседател Бајден. „Абрахамските договори би биле наследени од „Јосифовите договори“. Две наследства за двајца лидери: Бајден и Биби. Би било горчливо и трагично иронично ако Нетанјаху — чијашто самослика е на стратешки мислител — го пропушти овој момент поради израелската домашна политика и стравот од неговите крајнодесничарски коалициски партнери.“ Навистина, многу брзо ќе дознаеме дали Нетанјаху може да го оправда својата грандиозна черчилијазна слика за себе, или е, како што писателот Леон Визелтиер еднаш забележа, само „мал човек во големо време.“ До сега Нетанјаху се држи до власта за да избегне да биде фрлен во затвор доколку биде прогласен за виновен на некое од неговите тековни судења — за злоупотреба на довербата, примање мито и измама. Како таков, тој не сака да направи ништо смело за мир со Палестинците без дозвола од лудите крајнодесничарски членови на неговиот кабинет, кои бараат „целосна победа“ над Хамас што самиот Нетанјаху ја вети. Но, со израелскиот Кнесет кој треба да се одмори од 28 јули до 27 октомври, Нетанјаху би можел да се согласи на двете договори со Газа и Саудиска Арабија без страв дека неговата влада ќе биде урната, бидејќи тоа е речиси невозможно да се направи кога Кнесетот не заседава. Значи, светот чека, заложниците чекаат, Бајден чека, Палестинците чекаат, Саудијците чекаат, Израелците чекаат. Дали Биби, повторно, ќе биде само мал човек во големо време или ќе ги изненади сите и ќе биде голем човек во големо време? извор: Њујорк Тајмс

На 4 јули, Националната галерија Чифте амам, Скопје ќе вдоми уште еден настан кој е во рамките на КРИК – фестивалот на критичка култура. Контрапункт ќе ја претстави промоцијата на македонските преводи на „Дивидуа“ и „Дисемблажа“ на Гералд Рауниг во превод на Жарко Трајаноски. Две книги, една револуција Двете книги на Рауниг, „Дивидуа“ и „Дисемблажа“, претставуваат делови од неговиот теориски проект „Машински капитализам и молекуларна револуција“. Преводот на овие дела од страна на Жарко Трајаноски е во рамки на едицијата „Пунктум“, преку која се објавени книгите, а има за цел да ја стимулира современата критичка теорија и филозофија, и е дел од платформата КРИК – фестивал за критичка култура. Во „Дивидуа“, Рауниг ги истражува сложените односи помеѓу индивидуалноста, општеството и заедницата. Тој укажува на можниот крај на централноста на „индивидуите“ и „индивидуалноста“ како темелници на нашите современи искуства. Наместо тоа, Рауниг ја акцентира важноста на заедништвото и новите модели на бидување заедно. Всушност во Скопје „заедничарењето“ е концепт кој прилично активно одново се преиспитува. Оваа книга претставува длабока и критичка анализа на реакционерните аспекти на „дивидуалноста“, нудејќи продуктивна перспектива за нашата општествено-политичка ситуираност. Во „Дисемблажа“, Рауниг продолжува да развива некои од идеите презентирани во „Дивидуа“. Вториот дел од „Машинскиот капитализам и молекуларната револуција“ се фокусира на формите на отпор и самоорганизирање, користејќи уникатен теориски јазик кој комбинира филозофска проза и теориско пишување. Рауниг ги проширува своите извори на инспирација за да распали отпори против современиот капитализам и експлоататорското заробување на нашите енергии. Ова дело ја истражува синергијата помеѓу мислата и праксите на дисемблажи кои го трансформираат нашиот концепт на заедницата. Дијалог со Станимир Панајотов Промоцијата на книгите ќе биде дополнета со дискусија помеѓу Гералд Рауниг и бугарскиот филозоф Станимир Панајотов, кој е можност за публиката да се вклучи во размислувањата за трансформацијата на машинскиот капитал, концептот на дисемблажата и политичката тежина на „асемблажата“. Воведувањето на нови теоретски концепти, како дивидуата и дисемблажата, отвора многу прашања за тоа дали индивидуалноста е подобар облик на „себството“ и дали дисемблажата е во спротивност со другоста. Разговорот помеѓу Рауниг и Панајотов исто така ќе ја разгледа улогата на естетиката во политиката денес, истражувајќи ја нејзината можност како форма на отпор. Овие дискусии ги предизвикаа традиционалните гледишта и понудија нови перспективи за разбирање на современите општествени и политички структури. Гералд Рауниг: Филозоф и теоретичар на уметноста Гералд Рауниг е познат филозоф и теоретичар на уметноста, чии дела се преведени на повеќе јазици, вклучувајќи англиски, српски, шпански, словенечки, руски, италијански, холандски и турски. Неговата работа во Европскиот институт за прогресивни културни политики и како професор по филозофија на Zürcher Hochschule der Künste го позиционира како водечка фигура во современата критичка теорија. Неговите книги како „Art and Revolution“, „A Thousand Machines“ и „Factories of Knowledge, Industries of Creativity“ се меѓу најзначајните дела во областа на критичката теорија. Во неговите најнови изданија, Рауниг продолжува да истражува алтернативни форми на самоорганизација и отпор против капитализмот, со фокус на автономните колективи и новите начини на заедничко живеење. Станимир Панајотов: Интерсекционален истражувач Станимир Панајотов е истражувач на Катедрата за теорија на книжевност на Институтот за литература при Бугарската академија на науките. Неговиот академски пат вклучува докторат на компаративни родови студии на Централно-европскиот универзитет во Будимпешта и постдокторски соработник на Универзитетот во Софија. Неговата работа се фокусира на интерсекционалните точки помеѓу континенталната и феминистичката филозофија, нефилозофијата и доцноантичката филозофија. Панајотов има објавувано во различни академски и културни списанија, и неговиот проект „Немополитика“ истражува нови форми на политичка мисла и пракса. Неговиот придонес во дискусијата со Рауниг беше од непроценливо значење за отворање нови патишта на теоретско размислување. Промоцијата на двете книги на Гералд Рауниг во рамките на КРИК – фестивалот на критичка култура, претставуваше значаен настан за македонската културна сцена. Преку длабоките и комплексни дискусии, овој настан ги отвори вратите за нови перспективи и критички размислувања за улогата на индивидуалноста и заедништвото во современото општество. Делата на Рауниг и дискусијата со Панајотов оставија траен впечаток и поттикнаа размислување за нови форми на отпор и самоорганизирање во ерата на машинскиот капитализам.

Internet Archive, дигиталната библиотека која собра милиони книги, страници и документи кои се достапни на глобалното ниво, се наоѓа пред огромен предизвик. Поради тужба и судска одлука за повреда на авторските права, организацијата беше принудена да отстрани пристап до над 500.000 книги за поголемиот дел од своите корисници. Во објава на својата веб-страница, Internet Archive го опиша ова како „катастрофална загуба“ и моментално се подготвува за жалба со цел да го врати пристапот за сите корисници. Според организацијата, оваа услуга не влијае на приходите од е-книги и не  прекршува ниедна конкретна законска норма Internet Archive  основана во 1996 година, најпозната е по својот дигитален ретроспективен ресурс, „Wayback Machine“. Со повеќе од 800 милијарди веб-страници складирани од нејзиното основање, непрофитната услуга која е идеална за гледање на тоа како вебот се менувал низ декадите. Со текот на времето,Internet Archive додаде и многу други проекти, зачувувајќи софтвер, игри, видео и дигитални скенови на публикации. Во 2006 година, од овој проект произлезе Open Library, во која купените книги беа понудени на заем како е-книги, под систем на контролирано дигитално позајмување (CDL). Овој метод се користи од многу јавни и академски институции за позајмување на книги на луѓе кои инаку не би можеле да позајмуваат физичка копија поради својата локација или физички ограничувања. Меѓутоа, во 2020 година, четири од најголемите издавачи - Hachette, HarperCollins, Wiley и Penguin Random House - покренаа тужба противInternet Archive, тврдејќи дека делувањето на организацијата влијае на нивните приходи од лиценцирање на е-книги и дека го прекршува законот за авторски права. Судот во Њујорк во 2022 година донесе одлука во корист на издавачите, одбивајќи ги тврдењата на Internet Archive дека позајмувањето на книги во дигитален формат спаѓа под првата продажна и фер употреба законска норма. Судската одлука резултираше во отстранување на пристапот до повеќе од 500.000 книги од базата на Open Library. Ако жалбата биде неуспешна, веројатно е дека и други издавачи ќе размислуваат за преземање на правни акции против Internet Archive, бидејќи нејзината база на е-книги моментално содржи над еден милион книги и други публикувани материјали. Крис Фриленд, директор на библиотечните услуги во Internet Archive, минатата недела напиша на својот блог дека „потенцијалните последици од оваа тужба ќе надминат далеку од границите на Internet Archive. Ова е борба за зачувување на сите библиотеки и основното право на пристап до информации, основен постулат на секое демократско општество.“ Издавачите, од друга страна, ќе се борат жестоко за да се осигураат дека сите библиотеки на е-книги ќе  продолжат да плаќаат лиценцни надоместоци за сите нивни објавени дела. Неколку декади архиви на MTV News изгубени од интернетот УРЛ-то на MTVNews.com сега се пренасочува на главната страница на MTV.com, што значи дека богатството на интервјуа и текстови за музички артисти, големи и мали, од минатите неколку декади сега се непристапни. MTV News престана со објавување во 2023 година поради финансиските проблеми на матичната компанија Paramount Global, но архивата на музичкиот сајт остана онлајн - до сега. Првата реакција би можела да биде дека ова е неспоредливо, но според Variety, отстранувањето на архивата значи дека голем број на интервјуа и текстови сега се непристапни. Повеќе поранешни вработени, како и музички писатели за други публикации, го изразија своето разочарување на платформата X во понеделникот. Минатата недела, Paramount исто така ги отстрани архивите на CMT News. Ако сакате да пристапите до старите содржини од овие сајтови, повеќето од текстовите може да се најдат на интернет архивски сајтови како Wayback Machine, ако знаете што да пребарате. Сепак, како што напомена еден корисник на X, главни издавачи и рекордни компании моментално ја тужат архивата, па овие текстови можеби нема да бидат пристапни за секогаш. За жал, оваа загуба на архивите на MTV News е дел од поголема медиумска тенденција. Писателите губат свои дела од интернет кога матичните компании се консолидираат, ги редизајнираат своите сајтови, се обидуваат да ја манипулираат Google Search или избегнуваат авторски жалби. Во 2017 година, архивата на Gothamist беше привремено избришана, додека масовните отпуштања на Vice на почетокот на оваа година ги принудија вработените да се обидуваат да ги зачуваат своите дела. Во мај, истражувачкиот центар Pew откри дека 38% од веб страниците кои постоеле во 2013 година веќе не биле пристапни во октомври 2023 година, и дека четвртина од страниците кои биле онлајн во некој момент во тој период сега исчезнале.

Во спојувањето на ентузијазмот за економски развој и дигитална трансформација, компанијата Ексквизит во партнерство со Reconomy започнува иновативни летни обуки наменети за студенти и невработени лица. Програмата „Зграпчи го летото“ ќе вклучува четири едукативни обуки од 12 до 23 јули 2024 година, со цел да им помогнат на младите да ги развијат своите претпри емнички вештини и да ги осмислат своите старт-ап идеи. Циклус на обуки и термини: - 12 јули 2024 - 16 јули 2024 - 19 јули 2024 - 23 јули 2024 Секоја обука трае по осум часа и е насочена кон создавање амбиент во кој младите идни претприемачи ќе можат да учат за основањето на нови бизниси, како и за принципите на дигиталната трансформација. Партнерство со Reconomy Reconomy, регионална инклузивна програма за економски развој поддржана од Шведската Международна Агенција за развој на соработка (Sida) и имплементирана од Helvetas во партнерство со Help, ја има значајната улога во реализацијата на обуките. Ова е прва соработка од ваков вид во земјава и ветува долгорочни придобивки. „Горди сме што можеме да им понудиме на младите оваа убавина можност да ги унапредат своите претприемнички вештини. Целта ни е да им помогнеме да станат поконкурентни на пазарот и да ги научат да се прилагодат на дигиталната ера,“ рече претставникот од Ексквизит. Пријавување и контакт Заинтересираните учесници можат да добијат повеќе информации и да се пријават на обуките преку контакт адресата obuka@ex.mk или на телефонскиот број 078 442 052. Со оваа иницијатива, Ексквизит и Reconomy вложуваат во идните генерации на претприемачи, поттикнувајќи ги да размислуваат иновативно и да создаваат нови бизнис решенија во дигиталната ера. Обуките „Зграпчи го летото“ се поставени да станат клучна алка во развојот на претприемништвото во регионот, носејќи свежа перспектива и нови можности за младите.