За да се создаде „Портрет на модерниот денди“, Мет ангажираше суперѕвезда

Updated: May 7

29-годишниот моден фотограф Тајлер Мичел имаше свои идеи за тоа како да го изведе каталогот за пролетната изложба на Костимскиот институт на музејот.

Автор: Џина Черелус

14 март 2025 година

Минатата година, кога Метрополитен музејот на уметност покани млад фотограф да ја сними неговата долго очекувана пролетна модна изложба од 2025 година, музејот доби нешто што веројатно не го очекуваше: контра понуда.

Тоа можеби е затоа што поканата не беше упатена до кој било млад фотограф, туку до Тајлер Мичел, кој во 2018 година стана првиот Црн фотограф кој сними насловна страница за Воуг. (Имаше 23 години, а негов модел беше Бијонсе.) Иако рече дека со задоволство ќе фотографира предмети од изложбата – културно и кројачко истражување на Црниот денди – за планираниот каталог, Мичел се врати во Институтот за костими со свој предлог: наместо само да ги овековечи облеките во статични снимки, тој ќе ги прикаже и како се носеле низ историјата.

„Фактот што за прв пат конкретно разговараме за историјата на облеката за Црните мажи, ова е отелотворен разговор, и најголемиот дел од него живее преку фотографијата“, рече Мичел во неодамнешно телефонско интервју. „Затоа имаше чувство на итност да се оди подалеку од едноставна документација на објекти и да се навлезе во вистински човечки начин на живот.“ Сега 29-годишен, Мичел се прослави истражувајќи го животот на црната култура преку својата работа. Во 2020 година ја објави својата дебитантска фотографска монографија, „Можам да направам да се чувствуваш добро“; две години подоцна, имаше самостојна изложба во лондонската галерија Гагосијан. Во фотографски прилог на 30 страници и придружен есеј во каталогот за изложбата на Метрополитен, наречена „Суперфино: Кројачки црн стил“, г-дин Мичел го продолжува своето истражување, испитувајќи ги идеите зад дендизмот и разгледувајќи ги неговите современи интерпретации.

На фотографиите се прикажани модели кои носат облека од изложбата, покрај самопрогласени денди како Ике Уде, Денди Велингтон и Мајкл Хенри Адамс, од кои многумина носат сопствена елегантна облека. Фото есејот прикажува неколку генерации црномурести мажи. На една фотографија, мало момче носи дводделен ансамбл од темно сино кадифе, украсен со школки и кристали, од дизајнерката Грејс Велс Бонер. Друга прикажува сцена на мажи во свечена облека кои исто така носат асортиман на впечатливи украси за глава. Мичел рече дека сакал фотографиите да бидат меѓусебна игра меѓу младото и старото, нагласувајќи го начинот на кој различни генерации се појавуваат во различни ситуации.

„Можев веднаш да го видам тоа“, рече Мичел. „Кога дознав која е темата, идеите сами дојдоа. Многу сакав да направам нешто што навистина ќе ја поддржи изложбата и исто така ќе биде прослава на сегашниот момент.“

Наједноставно кажано, зборот „денди“ често се користи за да опише некој, обично маж, кој е длабоко посветен на сопствениот стил. Изложбата на Институтот за костими, која се отвора на 10 мај, делумно беше инспирирана од „Робови на модата: Црн дендизам и стилизирање на црн дијаспоричен идентитет“ од Моника Л. Милер, професор по африкански студии на колеџот Барнард.

Во книгата, професорката Милер, која е и гостин куратор на изложбата, внимателно го разгледува црниот денди како фигура која се појавила во Европа во 18 век, каде што црните слуги биле принудени да се облекуваат елегантно, што во суштина ги претворало во стока. На крајот, црномурестите луѓе го повратиле идентитетот на денди, превртувајќи ги негативните асоцијации како пркосно покажување на моќ. Воден од истражувањето на професорката Милер, Мичел работеше со кураторскиот тим на музејот и мал тим на соработници. Тој рече дека црпел инспирација од „калеидоскоп“ на уметници: Исак Жулиен, Тони Морисон, Грег Тејт, Џејмс Ван Дер Зи и други фигури од Харлемската ренесанса.

„Тоа беше вистинска креативна вежба затоа што ние исто така отидовме надвор од само облеките што беа на изложбата“, рече тој. „И така тоа стана еден вид креативен израз и есеј, надвор од рамките на едноставно документирање на изгледите.“

Во својот придружен есеј, насловен „Портрет на модерниот денди“, г-дин Мичел се присети на изненаденоста на еден бел пријател по посетата на Атланта и гледањето како црните луѓе се дотеруваат за ситуации кои не бараат нужно елегантна облека. Мичел, кој пораснал во Мариета, Џорџија, предградие на Атланта, беше изненаден кога го слушна ова: според неговото искуство, црните луѓе на југот отсекогаш се облекувале така.

„Ако одевте само во трговски центар, тоа беше повеќе од доволна прилика да се појавите и да блеснете, и да се облечете според сопствените правила и сопствената агенда“, рече тој. Тој исто така носи со себе спомени од неговата мајка и пошироката заедница кои имале високи очекувања од него да се претстави со почит, без разлика дали е во црква, училиште или на друго место. (Внимателното облекување историски било начин црните луѓе да избегнат негативно профилирање.)

Таа обврска „се чувствуваше угнетувачки како загрижено дете“, се присети Мичел, но тој на крајот најде начин слободно да го изрази својот личен стил, понекогаш дури и во тие рамки – еден вид дупка во законот што го нарече самата суштина на дендизмот.

„Не го знаев тој збор кога растев, но се идентификував со него од многу рана возраст затоа што на југот се става посебен акцент на почитувањето“, рече тој. „Мислам дека дендизмот произлегува од дискурсот за почитување и желбата многу намерно да се поткопаат тие идеи и духовито да се повратат за сопствена употреба.“

Според Мет, изложбата исто така има за цел да ја истакне сегашната ренесанса на машката облека, во која различни дизајнери, стилисти и носители преземаат ризици и ги прошируваат традиционалните дефиниции за машка облека. Г-дин Мичел ја нарекува оваа еволуција „прекрасно анархичен момент“, особено за црномурестите мажи.

Тоа помага „да се отворат можности за изразување“, рече тој, и им овозможува на помладите мажи да избегнат „некои од предизвиците што ги имав додека растев, а тоа е, кој е архетипот во кој ќе се вклопиш како црномурест маж во Атланта?“ „Тоа е промената што ја забележав, и тоа е она што мислам дека значи за Црните мажи денес“, додаде тој. „Дека можат да растат во свет каде што ги нема тие бинарности.“