Парижаните го обмислуваат градот преку голема маалска гозба

На плоштадот на градското собрание во Париз, едно четврток наутро, се случи нешто чудно. Огромната маса со илјада десерти го претвори овој дел од градот во вистинска слаткарница на отворено. Торти, колачиња и слатки, сите прекрасно спакувани, го чекаа својот момент да го осветлат светот со своето слатко, вкусно присуство. Зошто? Затоа што во овој дел на Париз, соседите решија да го споделат својот љубовен кроасан :) со сите околу нив.

„Сите купија нешто што со кое се поврзани, на некој начин одавање почит кон различноста на Франција Како можеш да управуваш со земја каде што има 300 различни видови сирење?“ - рече Дард еден од организаторите на „Супер комшии..“

Се работи за напор насочен кон борба против парадоксот на големиот град: милиони луѓе набиени заедно, од кои многу страдаат од социјална изолација додека нивните милиони соседи добиваат бескрајни нијанси на анонимност.

Ова е точно за многу градови во светот, но типични за Париз се постојаните гужви и реки со туристи.

Започнат во 2017 година, хиперлокалниот експеримент наречен „Република на супер комшии“ е замисла на Патрик Бернард, локален жител и поранешен новинар, кој тврди дека функционирањето на градовите може радикално да се подобри ако урбаната политика се сведе на „најлокалниот ентитет во градот“.

„Урбаната стратегија мора да се фокусира на овие микронаселби, или триминутни села, како што сакам да ги наречам“, рече Бернард, кој проценува дека Париз може да смести 150 од овие урбани села врз основа на неговото население и географија. „Соживотот е богатство кое спие. Кога ќе го разбудиме чувството за место и заедница, граѓаните и урбаното ткиво се трансформираат“.

„Соживотот е богатство кое спие. Кога ќе го разбудиме чувството за место и заедница, граѓаните и урбаното ткиво се трансформираат“ вели Бернард - еден од оснивачите на „Република на супер комшии“

Интересното е што „Република на супер комшии“ не ја толкува шансата за зближување како бош муабет во кој губиш време, туку како начин за создавање вистински врски меѓу луѓето. За нив животната средина, меѓугенерациската соработка, семејството, рециклирањето и локалната трговија се клучни елементи во овој процес на спојување.

И оваа иницијатива функционира. За три години, тие успеаја да го трансформираат својот дел од Париз во место каде заедницата и солидарноста се најважни. Од аперитиви до иницијативи за рециклирање, од годишни банкети до активности со нула отпад, Републиката стана модел за урбан активизам и заеднички напори.

Сепак, ова не е само еднодневна акција. „Република на хиперсоседи“ работи на подобрување на животната средина и на спонтано здружување на ресурсите секој ден. И оваа иницијатива не останува само во еден дел од Париз, туку се проширува и во други области. Идејата е да се создадат мали републики во различни делови на градот, секоја со свој „пријател од соседството“ кој ќе ги поврзе и ќе организира акции за заедницата.

Парискиот проект, чие мото е да ги трансформира соседите кои комуницираат пет пати на ден во комшии кои го прават тоа по 50 пати на ден, е во првите редови на она што урбанистите велат дека е брзо проширување на движењето за враќање на градовите на основите и за реконструкција на урбаните живеалишта низ хиперлокална призма на блиска интеракција, меѓусебна поддршка и чувство на добрососедство.

Нашите непосредни населби, тврдат поборниците, се најефективните платформи со кои луѓето можат да создадат отпорност и потенцијално да го ублажат растечкиот број на кризи со кои се соочува урбаното население, вклучувајќи осаменост, несигурност во храната, екстремни горештини и социјални немири поврзани со нееднаквоста - како што е сведок самиот Париз со немирите кои летово го потресоано и другите француски градови. Со други зборови, велат тие, градовите на иднината мора да бидат градови на села, јавни простори и населби.

Во Париз, каде што малцинствата често велат дека се турнати на маргините, и социјално и географски, токму затоа,вели Бернард, дека неговата намера е да не остави никого надвор. Постојат Црни, Муслимански и источноазиски членови на Супер соседи. Учеството е бесплатно. Во минатото, соседите се здружувале за да ја платат киријата на еден бегалец од Мали кој сега им се придружил во иницијативата.

„Заедницата треба да биде во центарот на урбаниот развој“, рече Рамон Марадес, директор на Placemaking Europe, мрежа на европски организации кои имаат за цел да ги ревитализираат јавните простори. „Правилно инклузивната политика им овозможува на жителите да бидат аткивни играчи во заедницата, да имаат чувство на прицврстување и емотивно да се инвестираат“.

Со поддршка од Партиципативниот буџет на градот, кој им овозможува на граѓаните да гласаат за општинските трошоци, Република Супер соседи веќе го ревитализираше заборавениот јавен плоштад во жив простор за настани и аплицира за финансирање за купување општински полначи за е-велосипеди и електричен карго велосипед за жителите да транспортираат стоки локално. Во иднина, групата се надева дека ќе отвори медицински центар наменет за локалните потреби.

Гледајќи подалеку, групата истражува начини на кои нејзината визија за градовите издлабени во сликата на и напојувана од врските помеѓу нивните популации може да се реплицира и зголеми. Таа верува дека одговорот е создавање на обучени и платени улоги - таканаречени Пријатели на соседството - за координирање на секоја област.

„Луѓето почнаа да слушаат“, рече г-дин Бернард. „Секој сака нивното соседство да биде како нашето. Сега треба да откриеме како да го направиме нашиот пристап посистемски и да го прилагодиме на различните предизвици и контексти што ги има секој град во светот.