Резултати од пребарување

Која е фотографката Натали Карпушенко? Натали Карпушенко е фотограф, авантурист и светски патник, која се занимава со подводна фотографија и документирање на животот на китовите и морскот живот воопшто. Таа е родена во Украина, но живее и работи во Москва, Русија. Таа е дипломирана физичарка, но го продолжува своето образование во фотографијата - стекнала магистратура по фотографија во Московскиот државен универзитет за хуманистички науки. Натали Карпушенко се запознала со подводниот свет преку својот сопруг, кој исто така е фотограф и инструктор по нуркање. Таа започнала да нурка во 2012 година и од тогаш не престанала да го истражува и да го фотографира морското богатство. Таа имала прилика да работи во различни делови на светот, како Хаваи, Мексико, Доминиканска Република, Филипини, Индонезија, Египет… „Моите идеи почнуваат во природата и се обликуваат кога ќе додадам човек во тој контекст. Можеби ќе забележам некоја форма на карпа и ќе видам како ја отсликува женската фигура. Можеби ќе видам животно во неговото живеалиште во дивината, па ќе ме потсети дека и ние некогаш бевме диви. Или можеби пливам низ пластика во океанот и се прашувам какво е чувството да се биде риба со ѓубре во својот дом. Мојата уметност е резултат на мојата желба повторно да се поврзам со природниот свет - особено преку водата, елементот од кој сите потекнуваме. Мојата уметност е исто така движење - да поттикнам благодарност и страст за грижата за нашата планета и за нас самите. Една од нејзините најголеми страсти е да нурка со китовите и да го документира нивното поведение и емоции. Забележала дека китовите се извонредни суштества, кои имаат свесност, интелигенција и чувства. Карпушенко смета дека подводната фотографија е начин да се сподели убавината и значењето на морските животни со широката јавност и да се подигне свеста за нивната заштита. Натали Карпушенко имала изложби на своите фотографии во Русија и во странство. Таа исто така учествувала во неколку меѓународни конкурси за подводна фотографија и освоила награди и признанија. Неодамна таа беше гостин на подкастот Pokolenie Zero, каде што зборуваше за своето искуство со нуркањето со китовите и за проблемот со пластичниот отпад во океаните. Натали Карпушенко е фотографката, која не само што прави убави слики, туку и што им дава глас на оние, кои не можат да зборат за себе. Таа е фотографката, која нè инспирира да го цениме и да го чуваме подводниот свет. Во моите фотографии се трудам да ја активирам фантазијата и да ги отворам очите на гледачот кон убавината што често не ја гледаме во светот, кај луѓето, во нас самите. Гледачот на моите фотографии од реалноста на која е навикна да ја доживува и да му помогнам да гледа низ нова, чувствителна леќа. На пример, пластиката на моите фотографии го претставува влијанието што луѓето го имаат врз океанот - задушувачко, не треба да биде таму. Човек завиткан до кит кој е огромен, кој е дома и е слободен, покажува како сите заедно имаме влијание и живееме во овој свет “.

Димитра деновиве го издаде своето второ издание „Работ на акција“, а во петок ќе го промовира во Буква во живо. Шарла, под чиј издавачки чадор е Димитра, на настанот на Фејсбук најавија: „Почитувани, Како што и најавивме, тргнуваме во зачестени музички средби со напредното граџанство. Поводот е јасен и радосен - десет години низ орбитите на македонската музичка (и не само музичка) паралелна стварност. Скромно, без галама и без ничија финансиска поддршка, подготвивме серија од неколку настани со различни содржини и на различни локации под еден наслов, Шарла - 10 лета околу.. Почнуваме со нашата битолска друшка Димитра, чиј албум 'Работ на акција' така млад, а веќе започна да ги собира симпатиите на публиката наоколу. Не дека беше неочекувано, со оглед дека претходниот ѝ - Мак мрак LP лесно ги запоседна годишните топ листи на најдобри албумски остварувања во регионот (на една од нив го 'совлада' и легендарниот Дарко Рундек - и тоа на негов терен:). Како и да е, ова чудесно чупе во петок ќе ни помогне да разбериме некои работи за живото и свето барем онака како што се рефлектираат во нејзините ум и срце - и низ музика. Ќе го изведе во живо целиот материјал од 'Работ на акција' и ќе ви подаде рака на музичко пријателство онака како што тоа го прави на веќе пет музички изданија позади себе. Ќе се согласите дека тоа е доволна количина младост и искуство за да ѝ се препуштите на оваа акција. Притоа, во прекрасниот амбиент на дворот на Буква ќе можете да си набавите тазе јубилеен Шарла merch пригодно подготвен за оваа прилика - маици, беџеви, плакати, CD изданија и музички прегратки во вид на песни од артистите и бендовите на Шарла. Дојдете и да наздравиме..оти шарлавечува - 10 години.“ Нашиот првичен впечаток за Димитра е - ретко ќе се најде музика за терање на босоноги жедни летни вечери од амбиенталната, трип-хоперска интимна музика (Евентуално Абра) ... Целото ЛП „Работ на акција“ ќе го најдете на Bandcamp. Веројатно не треба некоја посебна напомена, но сепак ќе повториме: доколку сакате да ја подржите вашата сакана уметност, купете албум, споделувајте, коментирајте....

Скопје, 16 јуни 2023 - Во клубот 12 12 во Скопје, во петоk ПМГ Рекордингс и ПМГ Танц Дигитал ја најавуваат промоцијатга на новата верзија на клубскиот хит "СКОПЈАНКА. Овој хит, првпат излезен во 2003 година, стана суперпопуларна и доби статус сличен на „липите во јуни“ или „на коцка“ за генерации Скопјанки и Скопјани кои следеа. Оваа година имаме нова верзија на песната, за подобрена - е отворено за дискусија (митот се содржи во сите негови верзии па така и со уметноста) . Тие самите велат: „СКОПЈАНКА на ПМГ Колектив е еден од најголемите македонски (клубски) хитови на 21виот век. Оригинално излезена во 2003, ги освои срцата на генерации Скопјанки и се разбира Скопјани. Оваа, 2023, за ПМГ Рекордингс и ПМГ Танц Дигитал, излезе нова, уште подобра верзија на песната..“ Друга тема за дискусија е : како се смени ликот на Скопјанката во овие 2 децении? Настап во живо ќе има Мирко Попов Квартет, кој ќе ја отпее и оваа верзија на "СКОПЈАНКА". Познатата диџејка Виолета Качакова ќе придонесе со својот диџеј сет. Настанот ќе започне во полноќ и ќе се одржи во клубот 12 12, и можете да го најдете и овде.

Нема штркови и лути божества…

Оригиналната верзија на "The birth of a nation"(Раѓањето на една нација) од Д.В.Грифит која му претходела на овој филм, била толку расистички набиена што повторно го заживеала ККК ... како одговор на тој филм Оскар Мишо(кој како Црн маж на почетокот на 20-от век имал сосема поинаква перспектива) тој отворил своја независна филмска компанија која без задршка ја претставувала бруталноста на Кланот, и моралното право за физички отпор кон таа бруталност. Приказната е фокусирана на Ив Мејсон (Ајрис Хол), млада Црна жена со светла кожа од Селма, Алабама, која го наследува имотот на нејзиниот покоен дедо на северозападот. Таму, таа го запознава соседот, Хју Ван Ален (Вокер Томпсон), Црн маж со потемна кожа, кој се вљубува во неа, мислејќи дека е Белкиња, не се осмелува да ја искаже својата наклонетост. Во продолжение погледнете го ,,Симболот на непобедливите" на Оскар Мишо.

Мајкл Бронски не присуствувал на случувањата во Стоунвол и не му пречи да го признае тоа, за разлика од многу членови на ЛГБТКИ+ заедницата кои се на одредена возраст и кои, како што вели, инсистираат дека учествувале. Има една шега која вели дека доколку сите што тврдат дека учествувале во познатиот бунт во 1969 година во долниот дел на Менхетен кој го катализираше движењето за геј права во Америка, всушност беа таму, толпата, вели Бронски низ смеа, „ќе го наполнеше стадионот Јенки“. За волја на вистината, толпата тој ден броеше околу 200 души, барем на почетокот. И тие не беа демонстранти, туку главно посетители на Stonewall Inn, популарен геј бар во Гринич Вилиџ. Проблемите започнаа кога полицијата пристигна во раните утрински часови на 28 јуни за да изврши рација во таверната управувана од мафијата поради лажното обвинение за лиценца за алкохол. Полицајците почнаа да ги туркаат клиентите и работниците во полициски возила. Но, наместо да се разотидат како што се случуваше за време на минатите рутински рации, оние што не беа уапсени почнаа да ги бодрат оние што беа приведени. Толпата набљудувачи се зголеми додека туристите и жителите на населбата застанаа да посматраат. Потоа, според повеќе сведочења, една лезбејка која пружаше отпор додека ја носеа во полициска кола извикала: „Зошто не направите нешто!“ Воздухот се згуснуваше со пеењето на присутните, заедно со фрлени шишиња и цигли. Полицајците се забарикадираа во барот и се огласија со радио за да добијат засилување додека се разгоре бунт. Повеќемина насилни демонстрации го потресоа соседството во следните денови. Денес Бронски, професор на Харвард за практиката во медиумите и активизмот во студиите за жените, родот и сексуалноста, разбира зошто толку многу тврдат дека биле присутни во таков клучен момент во историјата на движењето за правата на хомосексуалците. „Навистина беше како истрел што се слуша низ целиот свет или како пад на игла да се слушне низ целиот свет“, рече тој, шеговита пародија инспирирана од строфата од „Concord Hymn“ на Стоунвол. Имаше и претходни немири во САД во кои беа вклучени хомосексуалци и лезбејки кои беа заситени од рутинските вознемирувања, но Стоунвол, кој избувна во време на протести за војната во Виетнам и граѓанските права и родовата еднаквост, означи решителен прекин на попасивната политика на сексуална ориентација во тоа време, рече Бронски, кој опширно пишуваше за ЛГБТК културата и историјата. „Тоа беше навистина директна акција. Тоа беше како радикалните феминистки да го напаѓаат натпреварот за Мис Америка, или Црните Пантери кога стоеја пред градското собрание на Оукленд со пушки“, рече тој, и тоа беше целосно спротивно на пристапот на групи како што е Mattachine Society, една од најстарите организации за правата на хомосексуалците, кои претпочитаа да вршат притисок за промени преку правни и политички канали. Недолго по рацијата на Стоунвол, на прозорецот на барот се појави порака во која се моли за враќање на „мирното и тивко однесување на улиците на селото“. Беше потпишан „Mattachine“. „Она што е толку неверојатно е што никогаш порано не би помислиле да направат нешто такво јавно“, рече Бронски. „Значи буквално преку ноќ, Mattachine е принуден да објави јавна објава во суштина со графити. За Бронски, Стоунвол претставуваше „шокантна промена на свеста за светот“. И како последица на тоа се појави Геј ослободителниот фронт, порадикална верзија на Друштвото Матакин, кој не се плаши да користи конфронтација за да ги поттикне реформите. Но, имаше и други организации кои помагаа да се поттикнат промените. Евелин Хамондс од Харвард, претседател на Катедрата за историја на науките, Барбара Гутман Розенкранц, професор по историја на науките и професор по афро-американски студии, рече дека во годините по Стоунвол приказната за поголема видливост за геј луѓето во Америка често се гледаше низ објективот на геј мажите. Таа перспектива, рече таа, превидува клучна врска. „Во времето на она што сега го нарекуваме Бунт на Стоунвол, она што исто така се случуваше беше вториот бран на женското движење. И додека имаше многу тензии во некои женски организации меѓу лезбејките и стрејт жените, имаше и големо единство, а луѓето се здружија околу заедничката желба за поголема еднаквост на жените и геј луѓето“, рече Хамондс. Поглед во историјата Иако нивните методи можеби не беа толку радикални, раните таканаречени хомофилски организации - вклучително и Mattachine Society, Janus Society и Daughters of Bilitis - ја поставија сцената за она што следеше, вели Тимоти Патрик Мекарти, предавач по јавна политика и основниот факултет. во Кар Центарот за политика за човекови права на Харвард Кенеди школата. „Основата за движењето што се појавува во поцелосна форма по Стоунвол беше поставена во децениите пред тоа во јавни и приватни битки, во различни организации и преку работата на многу луѓе“, рече Мекарти, чија книга „Децата на Стоунвол“. : Жива квир историја во доба на ослободување, загуба и љубов“, ќе биде објавена од The ​​New Press следната година. Многу такви групи се материјализираа за време на Втората светска војна и повоената ера како одговор на антихомосексуалната политика на војската и параноичното лудило на црвената закана. Мекарти укажува на „Лаванда заканата“, кампања за страв што беше паралелна со истрагите на републиканскиот сенатор Џозеф Мекарти за она што тој ги сметаше за широко распространети субверзивни сили кои работат во федералната влада во 1950-тите. Додека истовремено се обидуваше да разоткрие осомничени комунисти, сенаторот од Висконсин, исто така, ги таргетираше осомничените хомосексуалци, тврдејќи дека „девијантното сексуално однесување, како и девијантната политичка идеологија, се работи што ги прават луѓето поранливи на уцени“, рече научникот од Харвард, кој неодамна уредуваше специјално издание на The Nation што го испитува наследството на Стоунвол. Тактиката на Мекарти првично собра широка поддршка. Претседателот Двајт Ајзенхауер издаде извршна наредба во 1953 година со која им се забранува на хомосексуалците да работат за федералната влада, наведувајќи го како безбедносен ризик. Илјадници ги загубија своите работни места поради нивната вистинска или перципирана сексуална ориентација. Меѓу нив беше и човекот што многумина го нарекоа „Татко на движењето за правата на хомосексуалците“, Френк Камени, кој магистрирал и докторирал по астрономија на Харвард во 1949 и 1956 година, соодветно. Откако Службата за мапи на армијата го отпушти како астроном во 1957 година, Камени неуспешно ја тужеше федералната влада и подоцна го посвети својот живот на борбата за правата на хомосексуалците. Меѓу неговите многубројни достигнувања, Камени, кој почина на 86-годишна возраст во 2011 година, беше познат по тоа што го основаше здружението Mattachine во Вашингтон, протестите во Белата куќа, и оспорувањето на категоризацијата на Американската психијатриска асоцијација на хомосексуалноста како ментален дефект и е татко на фразата на терминот „Геј е добро“. Наследството на Стоунвол Ниту Хамондс не беше во Стоунвол, но сликата е голема и јасна во нејзиниот ум, делумно благодарение на постапките на оние кои се желни да го одржат неговиот дух жив. За време на Источната регионална конференција на хомофилските организации во 1969 година, еден млад активист повика на демонстрации низ целата земја секој јуни во чест на Стоунвол. Првата парада на гордоста во Њујорк, наречена Денот на ослободувањето на улицата Кристофер, се одржа во јуни 1970 година, само една година по немирите. Маршот започна на улицата Кристофер каде што се наоѓаше барот — сега историска знаменитост, а заврши во Централ парк. Настанот привлече илјадници и сигнализираше уште една важна пресвртница. Во годините што следеа, повеќе градови и населени места организираа паради за поддршка на правата на хомосексуалците. „Маршевите беа меѓу првите многу видливи јавни настани за луѓето да ја изразат својата геј сексуалност и сојузниците да имаат можност да ги поддржат геј луѓето во нивните животи“, рече Хамондс, која беше дипломиран студент во Бостон во 1976 година кога присуствуваше на Парадата на гордоста во градот и првпат слушна за Стоунвол. „Маршевите станаа и средства за политичко изразување, што можеше да се види по знаците што луѓето ги држат, што ги направи маршевите политички моменти, како и сцени на геј гордост. Дури и локалните политичари го препознаа ова и полека, со текот на времето, повеќе политичари ќе се приклучат на маршевите“. Еден марш во Вашингтон, во есента 1987 година, остави уште едно трајно влијание врз Хамондс. Настанот се совпадна со првото прикажување на меморијален килт за СИДА, огромно крпено ќебе украсено со имињата на оние кои починале. Шарената ткаенина покриваше површина на Националниот трговски центар поголема од фудбалско игралиште и содржеше 1.920 панели „кои го доловуваа прекрасниот опсег и различноста на геј искуството со еден вид трогателност и тага, но и афирмација на геј животот што никогаш не сум го видела претходно“, изјави Хамондс. Епидемијата дополнително ја зголеми видливоста на геј заедницата бидејќи сè повеќе луѓе беа принудени да излегуваат ма семејствата и пријателите, рече таа. „Кога младите мажи почнаа да се разболуваат, многу од нив мораа да се вратат во местата каде што пораснаа, бидејќи некои немаа кој да се грижи за нив во градовите каде што се собраа многу геј луѓе“, рече Хамондс. „Тие се вратија во малите градови, или помалите градови и места каде што многу луѓе во нивните животи не знаеја дека се хомосексуалци… се разбира, не секој беше пречекан дома со раширени раце, но иронично една од последиците на епидемијата беше дека повеќе Американци станале свесни за геј луѓето во нивните заедници“. Хамондс рече дека е шокирана од брзото темпо на промени на кои била сведок во последните 40 години, од присуството на нејзината прва геј парада на гордоста до гледањето на лицата на учесниците на гордоста како стануваат помлади и се поразновидни до венчавки и создавање семејство. „Се венчавме првата вечер кога беше возможно“, рече Хамондс, која пристигна во Градското собрание на Кембриџ на 17 мај 2004 година, со својата партнерка веднаш по полноќ, за да бидат меѓу првите во земјата на кои им беше одобрена лиценца За истополови бракови(Кембриџ беше првата општина во земјата што ги издаде лиценците.) „Најневеројатно нешто беше да се излезе од влезната врата на Градското собрание и да се види авенијата Масачусетс исполнета со луѓе кои пеат и викаат од радост што сега се хомосексуалните бракови легални“. Сепак, Хамондс гледа тешки времиња пред нас и предвидува „многу сериозни обиди за намалување“. „Се чини дека има растечки реакции од луѓето кои сметаат дека проширувањето на правата и правата на хомосексуалците за трансродовите луѓе значи дека хетеросексуалците изгубиле нешто што никогаш не можат да го вратат. Но, за среќа помладата генерација сега го гледа светот поинаку. Многумина пораснаа во свет каде што има повеќе еднаквост, поголемо прифаќање на сексуалните и половите разлики, и тие го ценат тоа, и им е удобно. Така, оние од нас кои сме постари мора да направиме се што можеме за да ги поддржиме да ги задржат правата за кои марширавме многу одамна и за кои продолжуваме да се бориме“. Загриженоста на Мекарти за иднината ги повторува борбите со кои се бореле Здружението Матакин и Ослободителниот фронт на геј луѓето пред неколку години. Тој се прашува како најдобро да се работи во рамките на системот додека сè уште се смета за радикален. „Голем дел од она што го видовме во политиката во модерната ера е импулс за асимилација - можеме да се венчаме, да служиме во војска, да бидеме исто како тебе. Имаше вистински притисок да се стане дел од овие мејнстрим институции, дел од системот на закони и политика во земјата. Но, најважните прашања се овие: кого изоставува ова и какви пазари треба да се направат за да се докаже дека сме исти како стрејт луѓето?” Со своите студенти, тој вели дека „дошол до прилично широк консензус дека ни треба и/и политика. Ни треба политика која е истовремено прагматична и радикална. Потребни ни се различни видови на агенти за промена, кои работат на различни локации со различни тактики, за да ги постигнеме овие поголеми аспирации“. Бронски е истовремено и надежен и загрижен за движењето за права на трансродовите што го споредува со Стоунвол во однос на возбудата и промената што помогна да се инспирира. „Постои оваа огромна културна промена околу вкрстувањата на полот и сексуалноста, родот и идентитетот и родот и, во голема мера, класата, економијата и парите“, рече Бронски. „Но, тоа доби најголем удар од администрацијата на Трамп“. Бронски рече дека може да замисли напор на конзервативните групи да ја укинат одлуката на Врховниот суд на САД од 2015 година, која пресуди дека Уставот ги штити истополовите бракови, но додаде дека потенцијалниот исход од таков обид е помалку јасен. „Всушност имате стотици илјади луѓе кои веројатно сега се во брак. Па ако го укинавте законот им го укинувате бракот? Станува комплицирано“. Како Хамондс и Мекарти, Бронски, чија последна книга е насловена „Квир историја на Соединетите Држави за младите“, исто така гледа надеж во младоста на нацијата. „Денес моите студенти хомосексуалци се неверојатни, и такви се веќе 10 години. Тие се попрогресивни и радикални и на работ од повеќето луѓе што ги познавам“, рече тој, „и тоа е целосно променето“. Извор: The Harvard Gazette Превод: Дивотно

„Девојки и дечки, млади и стари, грунфови и загори, ви го најавуваме Број 1 изданието на Стрип Трип Фестивал #Скопје! Со огромна возбуда и нескромно задоволство го најавувме првиот #стрип фестивал во МКЦ, идеално сумран во насловот Стрип Трип“ Првото издание на Стрип Трип Фестивал во Скопје се случува викендов во МКЦ Програмата е заситена со интересни настани и активности што сигурно ќе ги задоволат и најситенчените вкусови но и апетитот за стрипот. Во текот на двата денови, имате можност да учествувате во дискусии и презентации на најновите домашни и регионални стрип изданија. Ќе бидат присутни и гости автори и издавачи кои ќе ве запознаат со своите најнови дела и идеи. Од искусните и реномирани стрип цртачи, ќе видиме изложба на нивните дела, што ќе ни овозможи да се впуштиме во визуелните аспекти на стрипот и да го истражиме нивниот талент. Додека се запознавате со уметничките страни на стрипот, нема да изостане и одличната музичка програма. Доколку сте родители, вашите деца ќе имаат можност да се запознаат со уметноста на цртање стрип преку специјалната работилница предвидена за нив. Филмската програма ќе биде на располагање за сите кои сакаат да погледнат во светот на стрипот преку филмски аспекти. И што е најважно, не ја пропуштајте Берзата на стрипови! Ако сте издавачи, колекционери или просто љубители на стрипот, ова е вашата можност да се приклучите и да го заземете своето активно место на овој настан. Стрип книжарниците и издавачите : Стрип книжарница Бункер, Strip Kvadrat, Макстрипови, paragonscomics, comics.mk и Тошо Филиповски дадоа несебична помош и ориентација во организирањето на овој фестивал Илустраторот и уметник Гоце Илиевски беше задолжен за креирањето на дизајнот за овој настан.

Книгата како врата во други светови, експериментирање и креирање на сопствени книги Во книгите се кријат многу светови и приказни: од Атлантида до Мордор, Лилипут и Оз, сите тие светови стануваат достапни за децата преку страниците на книгите. Во работилницата "Стани книга", учесниците ќе ги истражуваат и претставуваат овие светови и книжевни универзуми, канејќи ги и децата во нив. Работилницата "Стани книга" која ни ја носи Сказнувалка, им овозможува на учесниците (возрасни што работат со деца во рамки на формално или неформално образование ) да создадат свои книги и да играат со книгите на другите. Преку експериментирање со јазикот, измислување на правила, време и материјали, учесниците ќе имаат шанса да станат дел од креативниот процес на креирање на книги. „Книга-остров, книга-куфер, тајната врата... Книга-сцена - директен мост кон другите светови. За многу култури, последното големо патување е она што нè води до подобар, свет живот. Египќаните во „Книгата на мртвите“ го пишувале патот по кој ќе помине нивниот покојник, сметајќи го ова за најважното од сите патувања. За повеќето писатели и уметници, книгата е сведоштво или клуч што ни ги открива и нè води во тие други светови. Атлантида, Мордор, Лилипут, Оз...Во оваа работилница (Стани книга/претвори се во книга) поаѓаме од идејата за зачнување на книгата и предлагаме повеќекратно читање. Книгата како географски простор во кој човек се губи и експериментира, си игра со нејзините елементи и структура, проширувајќи го на тој начин начинот на гледање и читање. Низ различни игри и предлози ќе талкаме од перспективата на нараторот до онаа на читателот. Два интензивни часа експериментирање со јазикот, измислување правила, време, материјали... Прекрасно искуство во кое имаме можност да создадеме свои книги и да си играме со книгите на другите.“ Оваа работилница е дел од проектот "Да ти ја раскажам мојата приказна: проект на европски книжевни дела за млади", кофинансиран од ЕАЦЕА преку програмата "Креативна Европа". Оваа иницијатива им овозможува на воспитувачите, учителите и наставниците да се освестат и да ги развијат книжевните вештини и креативноста кај децата, претставувајќи им ги богатите светови на приказните. Детали за настанот: Место: Јавна Соба, ул. "50 Дивизија", бр. 22, 1000 Скопје Датум и време: Петок, 16 јуни, од 17:30 до 19:30 Пријавување: Работилницата е бесплатна, но пријавувањето е задолжително преку овој линк: Кои се Милимбо Milimbo е креирано во Шпанија пред неколку години од страна на група креативни луѓе кои имаат љубов кон уметноста и игрите. Целта - да се создадат играчки кои ќе ја поддржат фантазијата и креативноста на децата, да им донесат многу забава и да го подобрат нивното умствено и физичко растење. Уникатниот пристап на Milimbo Milimbo ги изработува своите играчки со прецизност и осет и смисла за детали, што ги прави неодоливи за децата (мали и големи). Компанијата користи рециклиран и природен материјал, што им дава играчките посебна вредност . Освен тоа, Milimbo има и еко-пријателски пакувања, што го докажува нивниот посветен пристап кон одржливоста и чувањето на планетата. Играчките кои оживуваат фантазиите Milimbo ги создава играчки кои ги предизвикуваат детските фантазии и ги подпомагаат во креирањето на различни светови и приказни. Нивниот асортиман вклучува различни предмети, како куќички, автомобили, авиони и џиновски панделки

Издавачката куќа и книжарница Полица е мета на оркестриран напад - поради нивна книга.

Минатата деценија, поп-иконата Бијонсе сакаше да поентира со својата виртуозност и перфекционизам преку своите музички и визуелни настапи, и влезе во друштвото на Ролинг Стоунс, U2 - како најголеми изведувачи во живо кои полнат стадиони со спектакуларна режија, кореографија, сценографија... Сепак последниот новитет донесе нешто што е само напола неочекувано: нејзината ќерка Блу Ајви Картер. На својата турнеја „Ренесанса“, Бијонсе не само што ја внесе својата сопствена магија на сцената, туку го претстави и гласот и талентот на својата ќерка. Турнејата „Ренесанса“ на Бијонсе се вклопува во целокупното искуство на неверојатната кариера на оваа поп-икона. Со спектакуларните настапи, таа не само што ја забавува публиката, туку во нејзината последна фаза воведува и димензија на активизам, преку славење на својата култура но и интегрирајќи уметност надвор од популарната култура. На турнејата "Ренесанса", Бијонсе ја изнесе својата ќерка Блу Ајви Картер на сцената, но дозирано. Со тоа ги привлече секогаш присутниот глас на критичарите „Блу Ајви е здрвена, нема баш осет за ритам како мајка и́“ - сигурни сме дека доколку спротивното се случеше, истите тие критичари ќе се огласеа како Блу Ајви е експлоатирана на начин што не доликува на дете од 11 години.. Дел од луѓето ја најдоа починатата Алија во сценското присуство на Блу. Доминатните реакциите на публиката на турнејата "Ренесанса" се еуфорични во Блу Ајви и нејзиното појавување го препознаа како нова ера на настапи на Бијонсе која беше повоздржана во танцувањето од обично.

Во соработка со Арт Бригада и познати DJ имиња и музички педагози, ова лето на младите во Скопје Бруталиск нуди прилика за часови по клабинг и DJ-ство. Ха! Нешто што никогаш мислевме дека нема да го чуеме… Летниот курс е специјално дизајниран за да ја претстави културата и забавата на клубската сцена, да ги запознае со DJ опремата и софтверот, и да им дозволи да научат како да изведуваат и продуцираат електронска музика и hip-hop! Ова училиште за диџејство има за цел да помогне во стекнување на теоретско и практичното знаење за диџејството преку интерактивна и практична настава. Концептот е разработен во 10 работни средби во временски период од две недели, со фиксен термин од 14:00 до 17:00 часот секој работен ден. Секоја средба трае три саати со една пауза од 30 минути. Во рамките на овој час, учениците ќе добијат теоретско предавање за различните аспекти на диџејството, како и практична работа и вежбање на стекнатите знаења и вештини. На крајот од школата, на 1 јули 2023, ќе се одржи вечерен настан во Бруталиск, каде учесниците ќе имаат можност да ги прикажат своите стекнати вештини пред публиката. Бројот на места е ограничен на 15, па затоа побрзајте и регистрирајте се преку инбокс или на адресата radiograd.sk@gmail.com. Пријавените треба да поседуваат сопствен лаптоп и слушалки, додека останатата опрема ќе биде обезбедена од страна на организаторот. Цената за учество во школата изнесува 9.000 денари. Еден од диџеј професорите Мирко Попов најави „Ќе предавам и ќе испрашувам. Чисто да си знаете.“ Но не застана овде, напиша и колумна за ТРН: „Диџеј. Диск-џокеј. Тоа е она смешното, буцкасто детиште од седми кат кое нема другари и сеуште нема бакнато девојка. Ретко кој му вика здраво по скали и во лифт. Не звучи добро ова, знам. Детиштето мора да преземе мерки. Почнува да се интересира за музика и да ја собира: плочи, даунлоуди, касети, па и ЦДа кога мора. Се што ќе му дојде под рака. Ги памети сите можни информации за сите песни, се опседнува со музичарите… Анегдоти, факти, илузии, делузии… Знае сѐ за сите кои било кога допреле инструмент, ритам машина, или грамофон. Додека слуша музика, истовремено ги свири сите инструменти со рацете и нозете и устата и очите и телото. Испушта звуци на повеќе инструменти во исто време. Звучи потполно лудо. Тоа е вистински диск-џокеј драги мои. Кратко и слатко, наречен диџеј“