Феликс не беше само куче: Првата затворска казна за насилство врз животни во Македонија

Насилството врз животните не е инцидент – тоа е симптом

Во Македонија се испиша значајна легална историја. За првпат досега, лице беше осудено на затворска казна поради убиство на куче. Љубе Крстевски доби ефективна казна затвор од три месеци за монструозното убиство на кучето Феликс, кое почина на 7 јануари 2025 година. Иако три месеци звучат како симболичен гест, сепак оваа пресуда не е само правна пресвртница, таа е морална проверка за сите нас. И добар почеток.

Кога некој ќе убие или повреди животно од досада, омраза или од чиста бездушност, не е станува збор за „само куче“. Тоа е аларм. Тоа е симптом на длабока социјална неосетливост губење на емпатијата кон животот. Психолошките и криминолошките истражувања одамна предупредуваат: насилството врз животни често е раната манифестација на насилничко однесување и кон луѓе.

Зошто насилството врз животните треба да нѐ загрижува сите? Одговорот е подлабок од самото прашање: односот кон животните често го рефлектира нашиот однос кон луѓето. Насилството врз животните не е изолиран настан; тоа е симптом на подлабоки општествени проблеми како што се недостаток на емпатија, неконтролирана агресија и несоодветно морално воспитување. Пресудата против Љубе Крстевски за бруталното убиство на кучето Феликс ги нагласува овие прашања и отвора сериозна дискусија за вредностите кои ги негуваме како заедница.

Организацијата „Зелен хуман град“ ја поздрави оваа досега невидена судска одлука:

„Ја добивме првата затворска казна за убиство на куче во историјата на Македонија! Денес е значаен ден бидејќи Љубе Крстевски доби првостепена пресуда од три месеци ефективен затвор за грозоморното убиство на Феликс. Активистите за права на животните повторно испишаа историја. Оваа пресуда докажува дека граѓанскиот активизам е важен; промените се случуваат кога ќе се спротивставиме на неправдата.“

Насилството врз животните не е личен проблем. Тоа е прашање на јавен морал. Ако како општество дозволиме страдањето на едно невино суштество да помине незабележано, тогаш сме изгубиле нешто подлабоко, чувството за правда. Пресудата за убиството на Феликс е шанса да го вратиме тоа чувство. Како што порача „Зелен хуман град“:

„Кога се бориме против неправда, тоа има ефект! Активистите за заштита на животни повторно испишаа историја! Пресудата е жив доказ дека да се биде активен граѓанин се исплати, промените се случуваат!“

Ова е победа за сите што веруваат дека секое суштество заслужува достоинство.

Трагичната смрт на Феликс, како резултат на повреди нанесени од човечка рака, претставува пресврт во македонското судство.

Судијката Лидија Петровска ја нагласи пошироката импликација на оваа пресуда, истакнувајќи: „Оваа затворска казна служи за заштита на јавниот интерес и има за цел да спречи слични инциденти во иднина. Делото предизвика значителна јавна чувствителност и морално негодување, особено во контекст на растечкиот број случаи на суровост кон животните. Со изрекувањето на затворска казна се испраќа јасна порака дека ваквите постапки нема да бидат толерирани, потврдувајќи ја обврската на секој граѓанин за хуман третман кон животните.“

Оваа пресуда носи големо значење, нагласувајќи ја вознемирувачката поврзаност меѓу суровоста кон животните и пошироките обрасци на човечко насилство. Лицата што вршат насилство врз животни често се покажуваат како насилни и кон луѓето. Како што активистите јасно истакнаа: „Од убиство на животно до убиство на човек има само еден чекор.“

Пресудата не смее да остане изолиран глич во системот . Барањата на активистите се јасни и разумни: Минимум една година затвор за убиство и мачење животни, општински служби за заштита на животни, животинска полиција како дел од комуналната полиција, превентивни мерки и едукација за хуман однос кон животните

Ова не се барања од “љубители на миленичиња” ова се темели на едно одговорно општество.

Насилството врз животните е прашање на вредности. Прашање на граници. Ако не поставиме црвена линија тука, каде ќе ја поставиме?

Судбината на едно куче, по име Феликс, стана симбол. Не само на една борба, туку на еден избор — дали ќе гледаме на животот како на нешто што вреди да се заштити или како нешто што може да се фрли во контејнер.

Феликс не беше само куче. Беше живот. И животот мора да значи нешто. Кога се чини дека е безвреден тој трага по своето достоинство преку границата.