Панк сабота во Дуња и Блесава прошетка низ главниот град на кичот со Ѓорѓе Јовановиќ

Сабота ќе биде интересен ден во С.Ц. Дуња во самиот центар во градот: Ќе почне со КРИК фестивалот за критичка култура во 5п.м. кога „Бен Вотсон ќе одржи панк поетско предавање за неговите искуства кога беше во Лидс 1979-1993 година, кога панкот беше поврзан со Ф Клубот, а потоа Рок против расизмот, кога локалните скинхедси погрешно ги толкуваа свастиките на Вивин Вествуд и мислеа дека панкот е фашистички. Тој ги виде Секс Пистолс непосредно пред да заминат од Велика Британија и да се разделат и беше импресиониран од плочите што ги свиреа во тој интервал - неговиот прв вкус на даб реге. Не толку фокусиран на историјата, Бен ќе се задржи на релевантната уметност на нашето време што остана со него во децениите кога пишуваше за џезот и слободната импровизација за магазинот Wire и ќе за начинот на кој го води својот бенд (AMM All-Stars) денес - и неговите музички избори за неговите неделни радио емитувања.“

Ќе му се придружи Сезгин Бојник „ќе ја претстави публикацијата Панк супрематизам, која го вклучува првиот англиски превод на теоретски дела за панкот, уметноста, социјализмот, бирократијата и национализмот од Славој Жижек, Растко Мочник и Зоја Скушек. Напишани во првата половина на осумдесеттите, овие текстови се единствена мешавина на панк став со теоретски концепти позајмени од Алтусер, Лакан и авангардната уметност.“

Од 7п.м. ќе се одржи промоцијата на Артан Садику и Ѓорѓе Јовановиќ - „Мапирање на супкултурите“ спроведено во рамките на 14- тото издание на Манифеста биенале во партнерство со Термокис од Приштина. После промоцијата за истражувањето за субкултурата во Скопје, после кој ќе има проекција на филм (Скопје: Вовед во движење одоздола )а ќе се заврши со концерт на Марија Каева и 40ес. Но она што е најбитно: ќе има пијачка и грицки!

Дуња во самото срце на градот, почна како сквот а е утврден како скопска верзија на Метелкова - и останатите анархистички центри во Европа.

Ве покануваме на промоцијата на на публикацијата „Мапирање на супкултурите“, што ја иницираше Одделението за едукација  на Манифеста 14 и која помогна да се расветли природата на супкултурните движења во Приштина, Скопје и Тирана. 

Автори на истражувањето во Скопје се Артан Садику и Ѓорѓе Јовановиќ, а е спроведено во рамките на 14- тото издание на Манифеста биенале во партнерство со Термокис од Приштина. 

Еве како го опишуваат ова издание авторите:

„За да се реализира ова истражување, неопходно беше да се разбере поширокиот социо-политички контекст во регионот после 90-те години, период на големи културолошки и економски транзиции во Скопје, Приштина и Тирана, период на големи надежи, но и разочарувања. Супкултурните движења во овие три града беа анализирани првенствено преку истражување на независните простори и луѓето што ги придвижуваа алтернативните визии за културата и неформалното образование во 90-те, 2000-те и 2010-те години.

Ова истражување нема за цел само да даде преглед на независната културна сцена во овие градови, туку да ги инспирира младите да се осврнат назад кон историите, практиките и процесите на современата култура и организациите во заедницата.

Во Приштина истражувањето беше фокусирано на почетокот на 2000-те, повоениот период кога импровизирани културни центри организираа спорадични настани, изложби и фестивали, а сето ова, вклучувајќи го и одржувањето на  Манифеста 14 во Приштина, го туркаа млади луѓе кои ги поминаа турбулентните 90-ти години. Тоа беше период на неинституционална културна продукција што почна веднаш по воените настани во Косово, во барови, кафулиња и други простори, која се’ уште не е соодветно документирана.

Во Тирана временската рамка беше поширока, делумно затоа што немаше претходни истражувања на супкултурните движења во градот. Тимот во Тирана се фокусираше на три супкултурни движења што се појавија меѓу 90-те и 2010-те години и го следеше менувањето на фокусот – од рок музиката и поезијата, кои беа во центарот на автономниот културен свет на крајот на 20. век, преку феминистички, активистички и артивистички иницијативи што ја дефинираат сцената во поново време. Сепак, и покрај нивниот фокус, сите анализирани движења често беа номадски и непредвидливи, со привремен престој во различни простори.

Во Скопје истражувачкиот тим анализираше супкултурни движења во два периоди: движења, групи и манифестации што се случуваа во социјалистичкиот период, кои обично се фокусираа на слободата на изразување и иницијативи што се појавија при обновата на капитализмот и повторната традиционализација на балканските општества во 2000 и 2010-те години. Истражувањето се фокусираше на разбирање на предусловите што ги создадоа неинституционалните, не-мејнстрим културни движења, како и нивното влијание.

„Истражувачкиот процес во сите три градови опфаќаше подготвителна архивска работа, како и огромен број на интервјуа, кои потоа прераснаа во јавни настани и објавување на списание. Сакаме искрено да се заблагодариме на тимот истражувачи во Приштина, Тирана и Скопје, како и на Истражувачкиот клуб и тимот на „Термокис“, кои учествуваа во оваа публикација“, велат авторите.