Резултати од пребарување

Во светот полн со предизвици и неизвесности, феминистичката платформа Meduza не престанува да го истражува и раскрива преку различни но примарно феминистички перспективи. Во новата епизода на Meduza talks, темата е "Што по загуба?" - разговор кој го истражува комлексниот свет на чувствата и предизвиците со кои се соочуваме како индивидуалнон но и како заедница. За Meduza talks: Медуза talks, дел од феминистичката платформа Медуза, не само што ги отвора вратите кон разговори кои вообичаено се замолчуваат, туку и го ткае впечатливиот тек на идеи, искуства и зборови. Оваа иновативна платформа започнала онлајн во време на пандемијата, а сега, со цел кон подобрување на животот во и по кризата, Meduza talks се одвива во живо. Таа не е експлицитно и неопходно поткаст, но овие разговори (понекогаш во живо, на сцена, некогаш камерни) - сепак не отстапуваат од форматот на тој жанр. За Ана Блажева: Специјален гостин во оваа епизода е Ана Блажева, психолог и психотерапевт со длабок интерес во женските теми и пресекот на личното, социјалното и политичкото. Таа активно се вклучува во различни феминистички акции и проекти и сака да придонесе кон свесноста за нееднаквоста и потребата од прифаќање на феминистичките заложби. Зошто „Што по загуба?“: Со глобалните и локални промени и загуби што ги донесе оваа година, разговорот за индивидуалната и колективната загуба станува уште поактуелен. Овој разговор истражува начини како што можеме да процесираме сложените чувства по загуба и како да најдеме начини за продолжување со спомен и интеграција на тоа што било. Газа, двојното убиство каде беше брутално убиена ученичката во основно школо Вања Ѓорчевска, ковид, Украина, онкологија, пожарот во Тетово, сообраќајката во Бугарија - низата на трауматични настани се чини дека не секнува, и доколку не ги адресираме соодветно и процесот на колективна траума не се пројде соодветно, многу можно е бројот на жртвите на тие настани да продолжи да расте. Спремни сте за возврат во да се нурнете во емоциите, истражени преку призмата на феминистичка перспектива? Не ја пропуштајте новата епизода на Meduza talks, достапна на Spotify, каде Калиа Димитрова разговара со Ана Блажева за тоа што следува по загубата. Очекувајте размишлувања, искуства и инсајтови кои ќе ви помогнат да ги сфатите и процесирате своите чувства во светлината на феминистичката перспектива. Доколку сакате да го слушате поткастот додека сте во движење и/или на слушалки - можете да го најдете и на Спотифај.

Повеќе од 30 оригинални празнични венци рачно изработени од неочекувани материјали, вклучително и искористени метро картички, вештачки виршли, фармацевтски ампули и обвивки за бонбони, моментално се изложени во Централ Парк во својата 41 изложба   организирана од  Градски паркови во Њујорк а домаќин е галеријата на третиот кат на историската зграда на Арсенал. Годишната изложба обединува еклектичен избор на алтернативни венци нарачани кои се на уметници и жители на Њујорк со бизарни и ексцентрични интерпретации на традиционалниот божиќен венец. Венците историски играле голем број улоги. Во римската и грчката антика, тие биле амблеми намоќ и победа, често се доделуваат на победниците на спортски натпревари и се појавуваат во претстави на различни божества, како што е Аполон во мермерната скулптура на Антонио Канова “Аполон се крунисува самиот себе“ (1781-1782). Во христијанството, зимзелените венци симболизираат вечен живот и вечна вера; за време на божиќната сезона во Протестанството  , ловоровите прстени се украсени со четири свеќи кои последователно се палат секоја недела пред Божиќ. Но, уметниците од изложбата „Толкувања на венци“, одат подалеку од овие класични значења: од трансформирање на основната празнична храна во нови уметнички дела, од приказ на алуминиум и златни листови во знак на сеќавање на готвењето на Карибите до гнездо за оси  што содржи скриен споменик во чест на Украина. На еден ѕид, вознемирувачки  венец изработен од пластични очни јаболка се справува со лишувањето од сон, додека друго парче направено од  Post-It  жолта белешка  разиграно коментира за нерамнотежата помеѓу работата и животот. Како што изјави Елизабет Масела, координаторка за јавна уметност за Одделот за паркови и рекреација на Њујорк   „колку почудно, толку подобро“. „Секогаш сме импресионирани секоја година од идеите што луѓето ги создаваат“, продолжи Масела. „Мислам дека навистина не сме виделе исти материјали двапати“. Многу од уметничките дела се направени од пронајдени предмети и рециклирани материјали, како што е заедничкиот проект на Ксиомара Морган и Кети Урбина   составен од пронајдени метро-картички, кеси за закуски и Исус од стиропор. „Обликот на соништата“ на Мари Учи (2023) е збир од керамички парчиња, сушено овошје и зеленчук, остатоци од филцирана волна и пердуви, внимателно споени како птичјо гнездо, додека Сузи Симс-Флечер „Сè е мирно, сè е светло (Дома за празниците)“ (2023) се состои од крпи за чистење,   пластична мрежа и гумени ракавици. Уште еден венец на Беатрис Волерт се состои од рендана гума со розова внатрешност со меурчиња. Материјалите што се користат во други прикази вклучуваат винилни плочи, стапчиња од лепчиња, градинарски огради... Неколку од изложбите се фокусираат и на еколошките прашања што ги мачат градските паркови. Делото на Марија Магдалена Амурио користи пренаменети шишиња со вода за венец од пеперутки, инсект кој се повеќе е загрозен од климатските промени и човечкиот развој, додека „Коралниот венец“ (2023) на Жан-Патрик Гилберт го привлекува вниманието на уништувањето на коралните гребени на нашите океани. . Друг венец направен од  трева, сено, гранчиња од лаванда и други природни материјали израснати во прибежиштето за диви животни Вилијам Т. Делото беше создадено во текот на два дена од тим од осум екологисти, биолози од дивиот свет и ботаничари од NYC Parks Environment and Planning. „Поглед во рајот“ (2023) на Натали Осачија, направен во соработка со Варвара Осадчија и Денис Осачија, се појавува како гнездо на оси на неговата надворешност (лево), но открива дека е инсталација во чест на Украина во нејзината внатрешност . „Венецот има за цел да симболизира како солените мочуришта во Њујорк се изложени на ризик да потонат од подигнувањето на морското ниво поради климатските промени“, рече Дезире Јанес, специјалист за реставрација на мочуриштата во Њујоршките паркови. „Ние сме тим управуван од науката, но тоа беше навистина освежувачка промена на начинот на размислување со самото преземање на уметнички потфат заедно“, додаде Јанес. Повеќето од изложените венци се исто така достапни за купување, кои се движат од 40 до 6.000 долари. Еден дел од приходите од продажбата оди за поддршка на галеријата и јавната уметничка програма на Паркови.

Хотелот на Бенкси (Banksy) наречен Walled Off (Ограден) во палестинскиот град Витлеем е затворен поради тековните напади на Израел врз Палестина, во кои загинаа повеќе од 20.000 луѓе во Газа и стотици на окупираниот Западен Брег каде што се наоѓа хотелот. Установата со три ѕвезди ги сместува уметничките дела на Банкси во своите соби и лоби и директно гледа кон незаконскиот ѕид што го олесни она што многу организации го опишуваат како апартхејд  во регионот кога беше изграден пред повеќе од две децении. Бенкси има насликано и  неколку дела кои го осудуваат израелското насилство на бариерата долга преку 443 милји, а хотелот Walled Off може да се пофали со самопрогласениот „најлош поглед на светот.“ „Поради значајните случувања во регионот, со жалење решивме да го затвориме хотелот засега“, објави хотелот на Инстаграм „Ќе објавуваме ажурирања овде како што се развива ситуацијата“. Витлеем, библиското родно место на Исус, сместено 9 км јужно од Ерусалим, долго време служеше како дестинација за аџилак. Туристите мора да поминат низ израелски воен контролен пункт за да стигнат до градот; На Палестинците им треба посебна дозвола да заминат. Израел континуирано градеше населби на Западниот Брег, а уште пред нападот на Хамас на 7 октомври во кој загинаа 1.200 израелски цивили и војници, оваа година се покажа како најсмртоносната во историјата за окупираната територија, со најмалку 483 Палестинци загинати во тој регион. Меѓу другите погодности,   Walled Off хотелот кој доби одлични оценки, вклучува лоби бар во британска колонијална тема со „атмосфера на незаслужен авторитет“, според неговата веб-страница, која служи чај и слатки под висечките прикази на херувими кои носат маски за кислород. Над нив е поставена скулптура во класичен стил која се гуши од солзавец. Галеријата на хотелот содржи дела на локални уметници, а музеј и книжарница кои се посветени на историјата на бариерата што е на чекор од влезните врати на музејот. Хотелот е отворен во 2017 година, на 100-годишнината од Британската декларација на Балфор што ја наведе намерата на нацијата да создаде татковина за еврејскиот народ во Палестина. Бенкси одржа сатирична чајанка наречена „Извинување“ за Палестинците која беше синхронизирана со формалната прослава на Велика Британија за нејзиното едновековно прогласување. Меѓу другите уметнички дела, Бенкси создаде скулптура во 2019 година за хотелот со наслов „Лузна од Витлеем,“ сцена на раѓање под сегмент од бетонски ѕид перфориран со нешто што изгледа како остаток од експлозија во облик на ѕвезда. Една деценија претходно, Бенкси насликав стаорец кој држи чатал на напуштениот израелски воен пункт близу до бариерата во близина. Делото беше пренесено во уметничка  галерија во Тел Авив минатото лето, а палестинското Министерство за туризам го осуди тоа како „кражба на имотот на палестинскиот народ“.

Побарајте ја Маја на Фејсбук за повеќе информации.

Тешко дека може да се прејде преку празничната носталгија без да ја истражиме вечната магија на класичното стоп-моушн анимирано дело на Rankin/Bass Productions, "Рудолф Црвениот Нос". Првично емитуван на NBC како дел од "General Electric Fantasy Hour," ова културно богатство се вплетка во ткаенината на празничните традиции, ослободувајќи генерации на гледачи со својот уникатен стил и патешествието на главниот херој. Магијата започнува со посебната стоп-моушн анимација што ги оживува ликовите. Тектилниот квалитет на куклите и сценографијата додава чувство на автентичност, што придонесува кон долготрајната привлечност на продукцијата. Гледајќи го развивањето на Рудолфовата приказна, историјата станува посебна и уште потопла, знаејќи дека секој кадар е изработен со љубов, креирајќи визуелно искуство кое одолеале на времето. Она што го прави наративот на Рудолф толку долготраен е истражувањето на темата за неприпаѓањето што се претвора во совршено припаѓање. Во свет каде што прилагодувањето често е на прв план, црвениот блескав нос на Рудолф го одвојува, претворувајќи го она што некои го гледаат како недостаток, во светло, привлекувач на уникатност. Ова наидува на рецептовност кај гледачите на сите возрасти, бидејќи многумина го доживеале одењето на патот на прифаќсње на нивната индивидуалност во општество кое понекогаш го цени конформитетот. Динамиката на ликовите во приказната е мајсторски учебник за развој на ликови. Од Херми, елфот до Јукон Корнелиус и необични ликови како Клариса и Бос, внимателно разработената галерија на ликови станува исцрпен приказ на многу различни животни патеки што се среќаваат и спојуваат во имагинарниот свет на „Рудолф Црвениот Нос“. Сепак, не е само самата приказна на Рудолф што ја прави легендарна. Оваа продукција денес е најдолготрајниот празничен ТВ специјал во САД, . Не можеме да не споменеме тоа што “Рудолф” иницираше раѓање на други иконични празнични франшизи, вклучувајќи го „Фрости Снешкото“ (1969) и продолжение од 2001 година со “Остров на изгубените играчки”.

Сезоната на празници секогаш била повеќе од драгоцени моменти кои ги поминуваме со најмилите: корпорациите го искористуваат периодот за креирање на впечаливи маркетинг кампањи кои ќе бидат тема на разговар на јавноста дури и во новата година. Особено со појавата на социјалните медиуми, декември стана натпревар на компаниите како Spotify, Google, и дури речникот на издавачот Oxford Languages да ја заокружат годината низ својата авторска призма со содржини чиј успех  зависи од виралноста на интернет.Од 2000 година, Pantone Color Institute - компанијата најпозната по патентирање на универзален систем за ускладување на боите што се користи во низа светски индустрии - исто така учествуваше во овие шаради преку своите годишни прогласи за боја на годината, која ја предвидува нијансата за претстојната година врз основа на анализите на трендовите и социо-економските влијанија, според веб-страницата на компанијата. Оваа година избраната нијанса е "Peach Fuzz", опишана од страна на компанијата во соопштение за медиумите како „пријатна нијанса на праска боја, нежно сместена помеѓу розова и портокалова боја“. Сега, корисниците на TikTok велат дека Pantone е предмет на критики бидејќи виралните видеа тврдат дека компанијата ги приоритетира интересите на технолошките конгломерати."Се позиционираат како непристрасни арбитри на тоа што ќе биде бојата на годината и мислам дека се продадоа на големата технологија", рече корисникот на TikTok Ariana Alfonso во видео објавено на социјалната медиумска платформа во август, која од тогаш собра повеќе од еден милион прегледи.Во видеото, Alfonso покажа низ неколку примери во изминатите години во кои Бојата на годината случајно корелационира со технолошките бизнис соработки. За Бојата на годината за 2017, Alfonso тврди дека Pantone избрала "Greenery", зелено-жолта нијанса, со цел да ги задоволи интересите на Android, чиј што есемесови во лимета-зелено се ривал на сините меурчиња на iMessage од Apple од почетокот на смартфоните.„Во 2017 година почнавме навистина радикално да се вртиме кон минималистички неутрални“, тврди Алфонсо. „Ништо толку светло не беше во тренд, па јас си мислев: „Зошто би ја одбрале оваа боја?“ И тогаш ми текна: Знаеш кој навистина сака оваа боја да биде кул? Андроид.“ Откако корисниците почнаа да бараат повеќе докази од Алфонсо, таа објави друго видео во кое го цитираше интервјуто со потпретседателката на Pantone, Лори Пресман, објавено во House Beautiful. Пресман рече дека постои „заблуда дека еден ден собираме еден куп инфлуенсери на бои да се соберат во соба и доаѓаме со одлуката“ и дека всушност, бојата на годината се избира врз основа на „еден долг, континуирано тековен разговор меѓу група луѓе кои се усогласени со боите.“ „Она што навистина кажува е дека не постои транспарентен процес на селекција“, мислеше Алфонсо.Веб-сајтот на Pantone дава повеќе детали за овој процес на одлучување, кој се одржува во затворени средби двапати годишно во европска престолнина. По два дена на "презентации и дебати" од страна на претставници од различни земји, групата избира боја за следната година. Hyperallergic исто така контактираше со Pantone Color Institute за коментар.Во коментарите под видеото на Alfonso, многу корисници почнаа да ги предвидуваат можностите за дискретни партнерства со други компании, како Yelp во 2012 година откако компанијата се објави на јавноста, и Tiffany & Co. во 2010 година за да се вклопи со 30-годишното партнерство на компанијата за накит со Paloma Picasso. Друг корисник тврдеше дека Delta Airlines платил за изборот на "Ultra Violet" за 2018 година за да се координира со пуштањето на своите униформи за вработените во боја на слива, кои беа отфрлени во 2020 година по извештаи дека персоналот страда од алергиски реакции. Во друго видео објавено порано овој месец, корисникот на Tiktok Rae Leigh, познат како @maxedoutmommy на платформата, гради врз теоријата на Alfonso со детална презентација со слајдови до својот маж Ryan, покажувајќи ги другите години во кои Бојата на годината очигледно се вклопувала со бизнис интересите на компании како компанијата за изнајмување на одмор Airbnb, сега угасената социјална медиумска платформа Vine, и Apple. Ли, исто така, прави поента од следењето на историјата на нумеричкиот систем на бои на Pantone и како нивната успешна стандардизација на боите доведе до извештаите за трендовите на бојата на компанијата, кои се составени од „експерти од индустријата за бои“ за да ги предвидат трендовите на бои шест до 24 месеци однапред, според на веб-страницата на компанијата.  Leigh ја опиша оваа прогноза за трендови на бои како "ситуација на кокошка и јајце", бидејќи влијателните фактори кои ги определуваат трендовите на бои и Бојата на годината изгледа дека се едно и исто. "Дали навистина ги поставуваа трендовите на бои со испраќање на книгите за тренд на бои, и со поставување на Боја на годината, дали навистина ја правеа тоа популарната боја за следната година?" Leigh му постави прашање на Ryan пред да ги истакне веќе постоечките договори за лиценцирање помеѓу Pantone и компанијата за мобилни телефони Motorola, марката за патики за скејтбординг Cariuma, и компанијата за перформансни ткаенини Ultrafabrics кои беа објавени со одлуката на компанијата Viva Magenta за 2023 година. .Имено, на праскавата нијанса од 2024 година веќе се поврзаа партнерствата со истите компании, покрај соработките со брендови за внатрешен дизајн, Polaroid, компанија за четки за заби, козметичка линија, па дури и производител на чаеви.Не дека овие соработки треба да дојдат како изненадување. Како можеме даја го заборавиме контроверзното  партнерство "Period" во црвено со шведскиот бренд Intimina во 2020 година? Полемиката на Pantone беше најдобро резимирана од страна на аргентинскиот уметнички колектив Cromoactivismo, која во писмо во таа година праша: "Како можеме да мислиме дека нијансата 'Period Red' универзално може да ги претставува нашите менструални палети?" Не дека овие соработки треба да изненадат. Како можеме да го заборавиме контроверзното црвено партнерство „Period“(Менструација) во 2020 година со шведскиот бренд Intimina? Полемиката на Пантоне беше можеби најдобро сумирана од аргентинскиот уметнички колектив Cromoactivismo, кој праша во писмо таа година: „Како можеме да мислиме дека нијансата „Менструална црвена“ може универзално да ги претстави нашите менструални палети? „Чувствуваме потреба уште еднаш да кажеме дека не ни треба поддршка од глобална капиталистичка компанија која ја претвора бојата во приватна сопственост, стандардизирана стока“, напиша групата. #Pantone #PeachFuzz, #БојаНаГодината,

Секој родител на миленик знае колку е тешко да одолее на милите очи кои молат за малку од вечерата. Но, дали знаете дека коските можат да бидат опасни за вашиот миленик? Денеска на Фејсбук страната на Ветеринарниот центар , објавија апел. Поточно АПЕЛ поттикнати од случај кој ги затекнал во ординацијата: коска од речиси 7цм пробиена низ цревата на англиски булдог. Сите ја имаме слушнато рационализацијата „доколку коската е обарена, тогаш е во ред за јадење“ и со тоа продолжуваме со штетните и опасни практики. Но ова е само една од низата опасности. Прочитајте ги причините зошто не се даваат коски на миленичиња. Грижата околу исхраната е една од најважните аспекти на нивниот здравствен статус. Една од распространетите практики кај многумина е да го почестат своето милениче со коска. Ова може да изгледа како безопасна практика  но во вистинска ситуација, јадењето на коски од страна на миленичињата може да биде опасно. Еве неколку причини зошто треба да бидеме внимателни и да го прегледаме нашиот пристап кон храната што ја даваме на нашите миленичиња: Многу миленици, особено кучињата, обожаваат да гризат и јадат коски. 1. Потенцијал за задушување: Коските можат лесно да залетнат и да предизвикаат задушување. Ова е особено опасно ако вашиот миленик е сам дома и нема никој да му помогне.. Кучињата некогаш можат да ги проголтаат коските цели, што може да доведе до блокада во дигестивниот систем. 2. Оштетување на Забите: Тврдите коски можат да ги скршат или оштетат забите на вашиот миленик. Ова може да биде болно и може да предизвика сериозни компликации. 3. Опасност од Инфекции: Парчиња од коската можат да останат заглавени меѓу забите на миленичето и да предизвикаат рани или дури и инфекции. Ова може да се случи особено ако коската е варена, што ја прави тексурата податлива на распаѓање. 4 Опасности од Остри Краеви: Кога коските ќе  се скршат, тие можат да создадат остри крајчиња кои можат да го повредат устата, грлото или цревата на вашиот миленик како сечило. 5. Ризик од Запушување: Скршените коски можат да предизвикаат запушување во цревниот систем на вашиот миленик, што може да бара хируршка интервенција. 6.. Ризик од Болести: Некои коски, особено оние од сирово месо, можат да содржат бактерии како Салмонела или Е. coli, кои можат да предизвикаат сериозни болести. За да ги заштитите вашите миленици, е најдобро да избегнувате да им давате коски за јадење или игра. Има многу безбедни алтернативи кои се дизајнирани за да ја задоволат потребата на вашиот миленик за грижење и игра без да го изложуваат на ризик. Секогаш консултирајте се со ветеринар пред да направите големи промени во исхраната на вашиот миленик. Со правилна грижа и внимание, можеме да ги заштитиме нашите миленици од непотребни ризици и да ги одржиме здрави и среќни.

Со внимание кон детали и изразена иновативност, Saint Laurent го остварува едно од Жил Сен Лорановите соништа на Champs-Élysées. Креативниот директор, Anthony Vaccarello, внесува свежина во светот на луксузната мода, дизајнирајќи продавница која e неодоливо шик и со бруталистички изглед. Откако ги отвори вратите во саботата, новиот флегшип салон доминира со впечатлива неонска скулптура од Cerith Wyn Evans во фоајето, создавајќи атмосфера на модерна елеганција. Складиран во четири катови зад Хосманова фасада, просторот го обогстува тешкиот мрамор со минималистички елементи од дизајнерите Donald Judd и Rudolph Schindler. На вториот кат, клиентите имаат прилика да ја доживеат интимноста на изборот на облека во VIP апартман, пред огромно, кружно огледало. Од таму, погледот се спушта кон црните стеарински скалила што ја обвиваат зградата, креирајќи уште еден елемент на индустриската луксузност. Претседателката и извршниот директор на Saint Laurent, Франческа Белетини, објаснува: “Да имаш салон на Avenue des Champs-Élysées е силна изјава за било кој бренд. Тоа е вистински иконична локација. Клиентите овде се уникатни, и нашата намера е да им понудиме кралско доживување со Saint Laurent. Го проектираме она што брендот го претставува - физички во самиот простор и во сервисот и со доживувањето на клиентите.” Saint Laurent не само што ја обележа Шанз-Елизе со своето име, туку и го преосмисли луксузот со овој нов, бруталистички изглед во светот на модата. Отворајќи врати на оваа иновативна икона, брендот докажува дека модата може да биде искуство што ги обликува границите и креира нови патеки на стил.

Во рамките на програмската размена во рамките на проектот РЕГ.лаб, во КСП Центар-Јадро во Скопје ќе се одржи работилница за stand-up комедија со Миранда Лончар, (повеќе за работилницата овде) а истата вечер ќе ја изведе својата претстава "Svi ćemo umrijeti". Миранда Лончар, комичарка од Мостар, Босна и Херцеговина, се занимава со stand-up комедија од 2008 година и се смета за една од најдобрите во регионот. Таа сака глупав хумор со порака и најмногу ужива кога публиката се смее и е отворена на смеата. Претставата "Svi ćemo umrijeti" е интерактивна и се фокусира на теми како љубовта, раѓањето, политиката и смртта. Тонот и расположението на шоуто зависат од публиката и атмосферата на вечерта Работилницата за stand-up комедија ќе се одржи од 11:00 до 17:00 часот, а сите заинтересирани учесници можат да се пријават преку следниот линк.. Учесниците ќе добијат препорачана литература на англиски јазик пред почетокот на работилницата, а исто така има можност да претходно подготват текст и да го испратат на менторката на работилницата. Проектот РЕГ.лаб е дел од програмата за културна соработка на Европската Унија и е софинансиран од Инструментот за помош пред придружување (IPA II). Проектните партнери вклучуваат организации од Хрватска, Косово, Словенија, Србија, Северна Македонија и Босна и Херцеговина. Не ја пропуштајте шансата да се насмеете и да се забавувате со Миранда Лончар на оваа неверојатна вечер на stand-up комедија.

Најмалите формални портрети направени од Рембрант се изложени во Ријкс музејот во Амстердам откако беа повторно откриени оваа година. - Мали, овални слики на "Јан и Јапген" (богат мајстор и водоинсталатер од Лајден и неговата сопруга), исчезнале во приватна семејна колекција во текот на цели два векови. Сликите се проценети во вредност од 11.2 милиони фунти или 13 милиони евра, откако објавените опширни и темелни истражувања, беа прифатени како дел од наследството на холандскиот мајстор. „Тоа е неверојатно! Сосема непознати дела се реткост. Навистина сакавме да можеме да ги покажеме.“ - велат од музејот. Претставите на Јан Вилемс ван дер Плуим и на Јапген Керлсдр, на висина од 19.9 цм и ширина од 16.5 цм, биле најверојатно нацртани од Рембрант во 1635 година. Јапген била во посета во Амстердам за крштевка и можеби го посетила Рембрант за да и́ направи портрети, со намера да направи поголеми копии подоцна. Тие дефинитивно се помали верзии од две големи дела кои не се припишуваат на Рембрант. Благодарение на "убедливи докази" од различни техники, Ријкс музејот формално го потврди авторството на сликите. Бикер вели дека стилот, бојата и измените се совпаѓаат со делата на Рембрант. Фамилијата Ван дер Плуим имала близок однос со фамилијата на Рембрант откако нивниот син Доминикус се оженил со роднина на Рембрант, Корнелија Корнелисдр ван Суетброек, во 1624 година. Колекционерот Хенри Холтерман ги дал портретите на долгорочна позајмица во Ријкс музејот. Јан и Јапген ќе ги доведат посетителите поблиску до семејниот круг на Рембрант. Прекрасно е што сликите се доверени на Ријкс музејот, така што милиони луѓе може да уживаат во нив.

Најдобрите албуми од 2023 година смислија многу корисни решенија и механизми за справување со нашите секојдневни проблеми. Поп жанрот нудеше блескав ескапизам, а џезот и денс-музиката се луксузираа во постојаноста на расплетувањето на сегашноста. Инди-рокот, фолк и кантри не се расплинуваа и се сведоа на различни граѓански и емотивни ситуации, додека хип-хопот го спои активизмот со ароганцијата. Панкот и металот го испитуваа безредието, додека R&B, музиката урбана и Afrobeats бараа друштво. Уште едно патување низ матрицата на непредвидливост ги здружи слушателите за да ја прослават безграничната креативност прикажана во текот на годината и да тагуваат за безбројните легенди изгубени од јануари наваму. За секој крај се чекаше да се случи нов почеток. 10. James Holden, Imagine This Is a High Dimensional Space of All Possibilities Откако ја помина последната деценија истражувајќи спиритуален џез, амбиент на филмска музика и мароканска гнава музика,, некогашниот транс вундеркинд Џејмс Холден се враќа во рејвот почуден и помудар на Imagine This Is a High Dimensional Space of All Possibilities. Тоа е неоспорно денс музика, но делува како нешто што се случува спонтано наместо да е стриктно програмирано, секвенционирано и слоевито. Imagine е психоделичен во начинот на кој ритамот се однесува повеќе како клетка која ја открива својата цел преку митоза, отколку како цврста основа за хипнотички грувови кои треба да се наредат војнички строго. Едночасовниот албум пристигнува до своите возбудувања под свои услови. На опаѓачкиот бас-риф на „In the End You'll Know“ му требаат две минути за да излезе од облакот на реверб; „“Continuous Revolution“ полека го меша хипнотичкиот грув во сладок нојз. Годините на електро-акустични експерименти се исплатеа: машините на Холден се живи. Fires in the Distance, Air Not Meant for Us Fires in the Distance започнаа како еднократен спореден проект од членовите на дет-метал бендовите од Конектикат Engraved и Archaic Decapitator. Црпејќи од најуспешните делови од каталозите кои веќе ги имаа, Fires се нафрли амбициозно во 2020 година со Еchoes From the Deep November, каде што синтисајзерите и семпловите комуницираа со композиции кои се одмотуваат бавно, понекогаш жртвувајќи ја тежината за да се изгради тензија. Главниот текстописец Јегор Савонин и продуцентот Дејв Камински се поврзуваат со композиторот (и соработникот на TesseracT и Periphery) Ренди Слаф за да изградат детални аранжмани за песните. Резултатот е размислување за безнадежноста и стравот што навистина живее и дише во него. Деветминутниот „Crumbling Pillars of a Tranquil Mind“ се провлекува низ гласна и тивка болка, резигнацијата се појавува како бранови што кршат: „The hands of time spare none / Heartlessly ticking on and on, dismantling your bliss.” . Air почнува и завршува во очај, но неговото мелодиско богатство и широкиот динамички опсег оставаат значително помалку мрачен впечаток (нагласен со инструменталната верзија). Таа напнатост е возбудлива. boygenius, the record The Record  е реткото издание на супергрупата што го фаќа својот колектив на значајни играчи кои се тетерават на работ на комерцијален пробив, наместо да се гордеат со добрата волја на минатите мејнстрим успеси. Во текот на последната деценија, Џулиен Бејкер, Фиби Бриџерс и Луси Дакус станаа свои како изведувачи - Бејкер раскажува за патуватоње до трезвеноста додека Бриџерс жонглира со бурни рокери и треперлевиот гласо - Елиот Смитизми, а Дакус пее за чудотворноста и вербата. Секој уметник, откако дошол до сопствената стил на разорно и смислено изготвено кажување на вистината, тие се радува. The Record со искрени наративи и самоуверени преоди, пеење на свет во кој пријателството и гитарски солирања се доволни за да се спротивстават на какви било ужаси со кои се соочувате, а има малку на овој свет што е толку скапоцено како безгрижно возење во кола се дечките. Kelela, Raven Raven, вториот албум на уметницата и манекенка Kelelaод D.C., ги возвишува доблестите на трпението, конечно испорачува уште една порција на душата осветлена од месечината и футуристичките ритами на фановите на нејзиниот микстејп од 2013 година, Cut 4 Me, и нејзиниот деби албум од 2017 година,Take Me Apart копнееше за него. Структурите на песните и темпото на албумот се покана за нов однос кон времето. Raven често не брза да се предаде лесно. Многу од најдобрите грувови се настапуваат внимателно, различните делови доаѓаат на своето место како компоненти во видеото за Oddly Satisfying. Некогаш на битовите им треба долго време да се спуштат во ритмичка струја од зуечки синтисајзери - како што е случајот со подоцнежните акценти на албумот „Fooley“ и насловната песна - а понекогаш се луксузирате потопени во звучна бања за целото времетраење на песната. Келела е подеднакво добро во контрола во потрадиционалните форми- џангл траката „Happy Ending“, пропулсивниот хаус елемент во „Contact“ - и во песните што ја пренесуваат истата сензација која е онаа на преживување на бродолом која Raven ја пренесува преку нејзината насловница. Armand Hammer, We Buy Diabetic Test Strips billy woods и Elucid раповите се, како сликите на Хиеронимус Бош, преполнети до прелевање и со масакр и со хумор. Шестиот албум на woods и Elucid како Арманд Хамер создава импресионистички слики на дистопија една по вознемирувачка реалност. Во „флексибилната несигурност на времето и меморијата“, Elucid се противи на апсурдноста на докажувањето на својот идентитет на роботите, додека billy woodsсе сомнева дека хипермажествените, хомофобични интелектуалци на нашето време веројатно ќе го отфрлат следниот Џејмс Болдвин. Test Strips се осврнува на модерниот хаос и романса, неговите апстракции и набљудувања поставени на ритам од JPEGMAFIA, El-P и повеќе кои се импровизирачки и слободно, но исто така внимателно произведени благодарение делумно на придружниот бенд вклучувајќи го поранешниот лидер на Sons of Kemet -Shabaka Hutchings и вообичаениот соработник на двоецот - Child Actor. Како што се мешаат новите и старите пријатели, така се мешаат и звуците и идеите. „Don’t Lose Your Job“ ги обединува раперот и пејач од Охајо, Pink Siifu, поетот и вокалистот на Irreversible Entanglements, Moor Mother, и продуцентот Black Noi$e (Earl Sweatshirt, Zelooperz), типизирајќи ја пресечната брилијантност која сеопфатниот универзум на We Buy Diabetic Test Strips и Backwoodz Studioz може да ја понуди. Noname, Sundial Записите на раперката и повремена библиотекарка Noname се слават поради нивниот отпор кон ужасите на светот. Но, тие се́ повеќе се заинтересирани да го одберат мозокот помеѓу слушалките, да откријат што сме, што правиме овде и што не́ мотивира да слушаме песни за Црната смрт и угнетувањето. Додека нејзиниот деби албум од 2018 година Room 2525,бараше утеха од насилството и нееднаквоста, во нејзиниот втор албум Sundial се преиспитува себеси и својата публика но и се́ што ќе и го поине патот и вниманието. Сатиричниот „Hold Me Down“ се спротивставува на развратот на расистичките, капиталистички системи, но исто така ги буцка луѓето кои се премногу блиски со идејата дека се на вистинската страна на историјата: “We keep our babies fed / We don’t beat and rape on our women, we good / We is Wakanda, we Queen Rwanda / First Black president and he the one who bombed us.” „Ние ги чуваме бебињата најадени се/ Ние не ги тепаме и силување на нашите жени, ние сме добри / Ние сме Ваканда, ние Кралицата Руанда / Првиот црн претседател и тој е оној кој не́ бомбардираше“. „Namesake“ сугерира дека правењето содржини за НФЛ, според транзитивната сопственост, се усогласува со милитаристичката пропаганда; раперката не може да си прости затоа што свирела на Коачела. Ако верата е синапово зрно, како што „Gospel? инсинуира, Sundial е трогателен потсетник дека поттикнувањето на растење и прогрес бара длабока посветеност и време, обилност од воздух и сончева светлина. Yves Tumor, Praise a Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds) Отворајќи ко концертот на Deftones спонзориран од Марк Џејкобс со својот диџејски сет во март, жанровската топилница Yves Tumor испорача повеќе врева со квичење отколку препознатливи хитови, пружајќи и́ ги средните прсти на вознемирената публика која тргна да излегува. Таа јукстапозиција на стилот и распаѓањето, тоа валкање на убавите нешта, е клучно за разбирање на музиката на Tumor . Praise a Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds) ги облекува прекрасни куки во нејасна и безобразна дисторзија. Нагостен со мрсни абразивни љубовни песни како „Heaven Surrounds Us Like a Hood“, разбирате зошто рок аристократијата од 90-тите, како Courtney Love, го забележуваат. Она што ги вози овие гранџ, глам и синти-панк возила се стихови кои размислуваат за активностите што ги преземаме за да најдеме исполнување во очајни времиња. „Meteora Blues“, кој би растурил доколку бил пуштан помеѓу Adrenaline и Live Through This на алтернативните радио станици од 90-тите, бара потврда од љубовник, чувствувајќи дека молитвите остануваат неодговорени. „Parody“ ѕирка во приватниот живот на поп-ѕвезда посветена на изведбата, но и на страшното однесување кое бара внимание. Секој се обидува да најде нешто за да ја затне мачната празнина што го прогонува нивниот внатрешен свет. Sufjan Stevens, Javelin Откако ги помина последните пет години растегнувајќи се во пространоста на неговата креативност - и оставајќи застрашувачка трага од непредвидливи жанровски експерименти во пресрет -Sufjan Stevens сето тоа го поврзува на неговиот десетти студиски албум, кој го спојува интимниот фолк со психоделичен максимализам од 2010-тите.The Age of Adz и тажниот амбиент од 2021 година Convocations. Посветено на покојниот партнер на Стивенс, Еванс Ричардсон, Javelin ги балансира песните кои допираат до осаменоста и одлуките за подобро да се однесуваат кон саканите, поедноставувајќи ги прашањата на срцето додека ги консолидира контрастните музички идеи во уникатен колаж речиси целосно напишан, свирен и продуциран од самиот Стивенс. Тој ги разгледува расположенијата на минатите изданија, но христијанскиот фолклор кој го направи возможен Seven Swans не можеше да ја пробие острината на електронскиот и оркестарскиот механизам на албумот, кој на крајот експлодира во“Everything That Rises”. И додека бомбастот на „Shit Talk“ потсетува на бујниот поп на Illinois, исцрпената состојба на умот е повеќе продолжување на Convocations и Carrie & Lowell од 2015 година албуми што Стивенс ги направи додека тагуваше по секој од неговите родители и е траен подарок за ублажување на тагата со сладост. Iris DeMent, Workin’ on a World Пејачката и текстописец Iris DeMent - нејзиното вистинско име, без зезање - реагира на метежот што сите го видовме во 2016 на Workin’ on a World, циклус на песни за собирање храброст да се сака и да се бори за она што е правилно, дури и кога се изгледа дека е политички и социјално радиоактивно да се направи тоа. „I’m going down to sing in Texas, where anybody can carry a gun“( „Одам да пеам во Тексас, каде што секој може да носи пиштол“-, вели таа во „Goin’ Down to Sing in Texas“, медитација за паранојата и исламофобијата. Нејзиниот избор на оружје се духовитост и топлина: Go ahead and shoot me if it floats your little boat / But I’ll live by my conscience even if that’s all she wrote. Седмиот албум на ДеМент го засладува своето истражување за секојдневните кошмари како што се фанатизмот, насилството со оружје и негаторите на климата со експресивни вокали и деликатно свирење пијано на песните на бендот како „Nothin' for the Dead“, прекрасен спој на кантри и соул блех придружба. There’s no separating the good stuff from the bad вели на „Nothin“, па ДеМент ги пополнува своите списоци на омилени работи кои и́ одат на живци со славење на железната решителност како онаа на Mahalia Jackson, John Lewis, the Chicks, Rachel Corrie и секој кој има желба, како што вели на Warriors of Love“: „да ризикуваат рано возење со погребна кола“. 1. Sampha, Lahai Следејќи ја примамливата патека на гостувања на албумите кај артисти со висок профил како Frank Ocean, Solange, Stormzy, Kendrick Lamar, Travis Scott, и Drake, британскиот кантавтор и продуцент Sampha (Sampha Lahai Sisay) го издаде својот втор албум,Lahai , прослава на семејството и татковството, но и примамлив развој во тековната потрага да се заматат линиите помеѓу композициите направени со машини и музиката направена на органски инструменти Мајсторството на пијано и програмската вештина ги благословуваат песните како „Dancing Circles“ и „Suspended“ со ритам кој тропоти и роботски прецизно свирење кои нежно се провлекуваат низ R&B љубовните песни кои ги обезбедува со нивното втемелување, а благородниот вокал е противтежа на со растревоженоста на перкусиите. Искрен интерес за науката ги информира метафорите за летот и патувањата кои се движат во и надвор од овие песни, давајќи чувство дека овој уметник познат по спонтаните рефрени и длабоко промисленото пишување, напросто се обидува да го освои мирот за себе и своите блиски некаде во бескрајните простори на вселената. Lahai точката каде што љубопитството за природата, вселената и домашните врски се спојуваат со технолошкото знаење, талентот и склоноста кон воздушестата вокална мелодија и жестоките студии за интернационални ритмички традиции, децениите на континуирани промени во денс музика во Велика Британија, африканскиот фанк и американскиот фолклор и соул. Тоа е деликатна лекција по музикологија за звуците што ги поврзуваат културите низ континентите изнесени во контемплација за местото на човекот во големата шема на животот во космосот. Тоа е музиката што Самфа е роден да ја прави.

Андре Браер, плоден и актер ценет актер од критичарите чијшто врел интензитет и заповедно присуство му ја донесоа наградата Еми за неговата улога како детектив во телевизиската драма „Homicide: Life on the Street“ и смешниот строг полициски капетан  на ситкомот „Brooklyn Nine-Nine“, почина во понеделникот. Тој имаше 61 година. Неговата смрт во вторникот ја потврди неговата долгогодишна публицистка Џенифер Ален. Таа рече дека   Брауер, кој живееше во Њу Џерси, починал по кратко боледување. Таа не кажа каде починал. Проектирајќи авторитет кој не трпи нонсенс, Браер полициските улоги му доаѓаа природно, меѓу која и улогата на детектив наспроти Тели Савалас во рестартирањата на телевизиските филмови на полициската серија „Коџак“ од 1970-тите во 1989 и 1990 година и како уште еденполицаец во „ Хак“, серија за обесчестен полицаец кој станува   таксист жеден за одмазда,  на CBS од 2002 до 2004 година. И покрај тоа, Брауер, дипломец на Универзитетот Стенфорд, кој студирал на школата Џулијард во Њујорк, исто така уживал во плодна и повеќеслојна кариера како сценски, филмски и телевизиски актер во улоги кои не вклучувале значка или рачно оружје. Андре Кит Брауер е роден во Чикаго на 1 јули 1962 година и израснал на Западната страна на градот. Неговата мајка, Сали, работела за поштенската служба на САД. Неговиот татко, Флојд, бил оператор со тешка опрема за државата Илиноис. „Живеевме во гето“, тојизјави за Тајмс во 2014 година. „Можев да се преправам дека сум груб или тврд и дека не сум бубалица. Не се сметам себеси за особено мудар, но ќе кажам дека е прилично јасно дека некои луѓе сакаат да излезат од гетото, а некои не. Јас сакав да излезам.” Брауер присуствуваше на колеџот Сент Игнатиус, престижно језуитско средно училиште во Чикаго, а подоцна заработи стипендија за Стенфорд. Неговиот татко, кој сакаше тој да биде инженер, беше бесен кога наместо тоа гравитираше на глума. „Покажи ми црни актери кои заработуваат за живот со глума“, се сеќава тој како му рекол татко му. „Што по ѓаволите ќе правиш, ќе  жонглираш  и патуваш низ Америка? Откако дипломирал на Стенфорд со специјалност по математика, тој се здобил со диплома за магистер по ликовни уметности од школата Џулијард. Брауер инсистираше на тоа живеат во Њу Џерси иако често работел во Калифорнија. Помеѓу другите негови улоги во познатите телевизиски серии, тој играше неправилен лекар во драмата на ABC „Gideon's Crossing“ (2000-1) и продавачот на автомобили Овен Торо Џуниор во серијата на ТНТ „Мажи на одредена возраст“ (2009-11). ). Тој, исто така, глумеше во шестата и последна сезона на правната драма Paramount+ „The Good Fight“ (2017-22). Брауер освои Еми за „Homicide“ во 1998 година и уште една во 2006 година за неговата улога како челичен водач на екипата која изврушва грабеж во мини-серијата на FX „Крадец“, сместена во Њу Орлеанс по ураганот Катрина. Позади него остана неговата сопруга, актерката Ами Брабсон; неговите синови, Мајкл, Исаија и Џон Весли; неговиот брат, Чарлс Џенингс; и неговата мајка. Неговиот татко починал во 2011 година. Брауер направи забележително заобиколување во комедијата во 2013 година со „Бруклин Nine-Nine“ играјќи го капетанот Рејмонд Холт, ерудит и строг командант. Тој доби четири номинации за Еми и освои две награди од изборот на критичарите за најдобра споредна машка улога во хумористична серија. Тоа беше контраинтуитивна улога на повеќе нивоа. Како прво, г-дин Брауер имаше мало искуство во комедии - навистина, беше шега во шоуто дека неговиот лик е толку ригиден, што мораше да се напрега за да се насмее . „Никогаш не сум го направил тоа“, изјави тој за Variety. „Дали сум добар? Се сеќавам дека се свртев кон жена ми и ја прашав: „Дали е ова смешно?“ А таа рече: „Да, се разбира, не те лажат.“ Но јас продолжив да го гледам, велејќи си: „Дали е ова добро? „Навистина не можев да просудам“. Тој, исто така, ги отфрли стереотипите со неговото прикажување на капетанот Холт како геј лик чија сексуална ориентација е само факт, а не извор на забава. „Сè додека нема розови жешки панталони и пеење „Y.M.C.A.“, тогаш сè е во ред“, рече г.рече Брагер во видео интервју во 2018 година. „Типично, кога гледате геј ликови на емисии, тие се будалетинки или карикатури“, додаде тој. „Но, ова е уште еден аспект на Холт, наспроти тоа што е дефинирачка карактеристика на Холт, така што тоа е она што е важно за мене“. Неговиот син тинејџер, рече тој, го прашал: „Глумиш геј полициски капетан? „Реков: „Не, јас играм полицискиот капетан кој е геј“.