Резултати од пребарување

Во рамките на програмата Култренинг, ЛОКОМОТИВА - Центар за нови иницијативи во уметноста и културата, ви нуди можност да се приклучите на работилницата за кореографија и танц „Резонантни тела“ со Теодора Ежовска. Работилницата ќе се одржи на 29 септември 2023 година, од 18:00 до 20:00 часот, во КСП Центар - Јадро. Што е Култренинг? Култренинг е платформа за развој и поддршка на современ танц и движење во Македонија. Преку серии на работилници, предавања, презентации и перформанси, Култренинг им овозможува на уметниците, студентите и љубителите на танцот да се запознаат со различни методи, стилови и практики во областа на кореографијата и танцот. Култренинг е проект на ЛОКОМОТИВА, кој се реализира во соработка со КСП Центар - Јадро. Што ќе научите на работилницата „Резонантни тела“? Работилницата со Теодора Ежовска е наменета за сите кои сакаат да истражуваат своето тело и движење преку метод на допир, сензација и процес на истражување. Целта е да се откријат нови можности за експресија, комуникација и игра со помош на резонантните тела. Работилницата ќе вклучува вежби за загревање, разгледување на анатомските структури, импровизација со допир и звук, како и креирање на кратки кореографски фрази. Работилницата е бесплатна и отворена за учесници со или без танцувачко искуство. Која е Теодора Ежовска? Теодора Ежовска е млада македонска танцова уметница и педагог. Таа завршила студии по балетска педагогија - современ танц на Факултетот за музичка уметност во Скопје. Таа учествувала во многу проекти и перформанси како изведувачка, кореографка или асистентка, како што се „Светлина“, „Светот низ очите на детето“, „Паралакс“, „Синхронизација“, „Трансформации“, „Движењето како медитација“ и други. Таа работела со реномирани уметници како Искра Шукарова, Ана Дубльевич, Дебора Хејден, Андрис Плајнис, Лилија Буракова и други. Таа е активна членка на ЛОКОМОТИВА и КСП Центар - Јадро. Како да се пријавите? Ако сте заинтересирани да учествувате на работилницата, пријавете се на kultrening@gmail.com со вашето име, презиме, контакт телефон и кратко објаснување за вашето искуство или интерес за танцот. Бројот на учесници е ограничен, затоа побрзајте да го резервирате своето место. Ве молиме земете удобна и лесна облека за работилницата. Не пропуштајте ја оваа одлична можност да се забавувате, да се научите нешто ново и да се поврзете со други љубители на танцот. Видиме се на 29 септември во КСП Центар - Јадро!

Во продолжение на богатата програма на осмото издание на КРИК - фестивал за критичка култура, организиран од Контрапункт, ќе ја проследиме промоцијата на книгата за творештвото на познатата босанска уметница Шејла Камериќ. Откако минатата година КРИК и ПРВО ПА ЖЕНСКО заедно со уметницата успешно ја организираа изложбата на Камериќ "Доаѓаме со поклон" во Националната галерија - Чифте Амам, оваа година, во соработка помеѓу Контрапункт/КРИК - фестивал за критичка култура, Тиииит!Инк./ фестивал за феминистичка култура и акција – ПРВО ПА ЖЕНСКО, ќе се промовира уметничката книга "Mother is a Bitch/Мајката е кучка," авторство на Шејла Камериќ и пријателите. Шејла Камериќ ( (р. Сараево 1976; живее и работи во Сараево, Берлин и Истра) е една од најзначајните и најпрепознатливите современи уметници од регионот, која со своите дела ги предизвикува стереотипите, табуата и нормите во општеството. Нејзиното творештво се одликува со силна лична нота, соодносно со нејзините искуства како жена, мигрантка и уметница. Нејзините дела се базирани на различни медиуми, како фотографија, видео, инсталација и текст, а често содржат и хумористични и иронични елементи. Во текот на изминатите 25 години, Шејла Камериќ создаде значителен број уметнички дела засновани на гестови за самопретставување. Тие ја откриваат нејзината трајна верност кон темата за автопортретирање и нејзиното неконвенционално разбирање на оваа авто-референтна практика. Уметничката книга „Mother is a bitch/Мајката е кучка“ е издадена во 2019 година од страна на издавачката куќа Sternberg Press, а претставува колекција од текстови кои ѝ се посветени на нејзината мајка, која починала од рак во 2016 година. Текстовите се напишани од нејзините пријатели, колеги и соработници, кои ѝ даваат свои сведоштва за нејзината личност, талент и храброст. Книгата е илустрирана со фотографии од нејзиното детство, младост и зрелост, како и со дела од нејзиниот уметничко опус. „Мајка е кучка“ обединува текстови и слики кои се одразуваат на многуте практики на Камериќ, следејќи две главни насоки во нејзината работа: автопортрети и текстилни дела. Овие уметнички дела се засноваат на нејзините лични искуства, сеќавања и соништа и се гледаат низ призмата на полот, работата, миграцијата, класата и грижата, исполнети со испреплетени временски димензии - минатото и сегашноста. Инспирирани од феминистичката филозофија на Елен Сикус - „женско пишување“ или „écriture feminine“ - теорија која комбинира елементи на психоанализа, книжевна теорија и деконструкција, авторите на оваа публикација ги сметаат актите на пишување како пресврт на патријархалните уредувања. Нарачаните текстови се испреплетуваат едни со други и со репродукции на делата на Камериќ, преговарајќи за теми како што се вештерство, феминизам, саморефлексија, самоиспитување и самоискористување. Со придонеси од Хана Чурак, Искра Гешоска, Јана Коцевска, Еди Мука, ​​Наталија Пауниќ, Линда Пајц, Бојана Пејиќ, Никола Петек, Магдалена Радомска, Милица Радуловиќ, Матилда Сандларц, Милица Тракиловиќ, Адријана Транкаминист од страна и Јадит. Промоцијата на книгата ќе се одржи на 9 октомври (понеделник) во Музејот на современа уметност – Скопје, во 19,30 часот, со разговор помеѓу уметницата Шејла Камериќ, уредничката на книгата Жива Клајндинст, како и авторките Јасмина Тумбас и Милица Радуловиќ. Воведничарка и модераторка на разговорот е Јованка Попова. Овој настан е дел од соработката помеѓу Контрапунт/КРИК – фестивал за критичка култура, Тиииит!Инк./ фестивал за феминистичка култура и акција – ПРВО ПА ЖЕНСКО.

Скопскиот џез фестивал - кој е еден од проминентните играчи на светската џез сцена и навистина значаен елемент за македонската музичка култура, го слави и става во контекст со таа светска сцена, талентот и уметничката креативност на младите музичари. Драган Теодосиев, џез тапанар, импровизатор и композитор, ја освои наградата за најдобар млад македонски џез музичар, кој се истакна не само со својата виртуозност, туку и со својата хиперактивност на сцената. На прагот на две децении на македонската музичка сцена, Драган Теодосиев ја претставува вистинската слика на младиот и предаден музичар. Неговата музичка приказна започнала уште во средно училиште, каде се запознал со џез жанрот. Со време, тој се одлучил да го надгради своето образование на Факултетот за музичка уметност во Штип, специјализирајќи се во областа на џезот. Драган Теодосиев не ги ограничува своите музички искуства само на македонските сцени, туку се опробува и на разни фестивали и сцени низ цела Европа. Неговата музичка приказна обединува соработка со различни артисти и бендови како Taxi Consilium, Svetlost + Odron Ritual Orchestra, Зарина Првасевда, Cobalt Code Unit, Shock Troopers и Дина Јашари, а воедно има соработувано и со музички имиња како Тони Китановски, Сашо Поповски, Јордан Костов и многу други. Освен активноста на музичката сцена, Теодосиев има и театарско искуство. Тој бил дел од театарската група "Мадам Фортуна" во Антверпен, Белгија, со што го обогатил своето уметничко искуство. Секој негов настап е вистински музички приказ, со непрекинати моменти на импровизација и експериментален пристап кон музиката. Неговата музика не само што не е ограничена во рамките на жанровите, туку ги обогатува со својата уникатна интерпретација. Наградата која Теодосиев ја освои на Скопскиот џез фестивал го потврдува како вистинскиот маестро на македонскиот џез. Честитки на Драган Теодосиев за ова признание и кој повторно докажа дека е „најзафатениот (џез) музичар во Македонија“ и дека македонскиот џез има светла иднина.

Санремо, Италија - Во 2023 година, едно од имињата на македонскиот уметнички пантеон - Марија Павловска - доби уште едно во низата признанија и со тоа го потврди своето гласно присуство на европската и светска сцена. Оваа талентирана уметница од Скопје, Македонија, ја прими почесната награда наречена „Кариера во уметноста 23“ за истражувањето и приказните кои ги испишува со својата визуелна уметност. Спојот на висцералното со апстрактниот израз, каде функционираат во хармонија, е донесен со толку многу леснотија (навидум). Естетиката која се чини дека ја наследува од својот татко - Таки Павловски - но на толку непорекливо свој јазик, ни кажува дека за Павловска иако наградите се заслужени и заработени со крв, пот, солзи и црно-бела боја ( и во серијалот „Црвено“ и бордо, бургундиски црвена), но тука е и типографијата, калиграфијата која ја користи како боја сама за себе, со ракописно испишани зборови, како да шепотат наспроти крикот на елементите во кои е поставени. Награда за кариера во уметноста 2023 Наградата „ Кариера во Уметноста“ е престижно признание, доделено од Фондацијата EFFETTO Arte, водечка организација во областа на современата уметност. Оваа награда е посветена на уметниците кои со својата креативност и уметнички јазик, се истакнале на меѓународно ниво во областа на визуелната уметност. Кураторите и селекторите на проектот, Салваторе Русо и Франческо Саверио Русо, и самите се извонредни уметници и експерти во уметноста со способност да ги проценуваат искуството и стилот на уметниците, и да ја препознаат природата на врската помеѓу уметникот и неговото дело. Наградата за кариера во уметноста 2023 година: Подвиг на долгогодишен труд Ова признание не се доделува лесно. За да се заслужи, уметниците мораат да бидат присутни и активни на глобалната уметничка сцена повеќе од 20 години. Тоа не е само признание за долгогодишната кариера, туку и за истражувањата и вредностите вградени во нивните уметнички дела. Оваа награда претставува длабоко признание за уметниците чие искуство и креативност се одразуваат на светската уметност. Почесната награда во Италија На 16 септември 2023 година, церемонијата за доделување на наградата се одржа во Casino Theatre во Санремо, Италија. Сала полна со колекционери, новинари, политичари и љубители на уметноста: оваа награда се смета меѓу најпрестижните во светот на уметноста. Таа се доделува во самото срце на Санремо, градот кој далеку и широко е познат по својата уметност и култура. Благодарност и поддршка Во својето изјавување, Марија Павловска изрази благодарност кон нејзиниот тим и семејство, како и кон Министерството за Култура на Северна Македонија, каде ја започна својата уметничка кариера. Тие исто така ѝ обезбедија поддршка за изложби и проекти од нејзините рани уметнички почетоци во 1999-2000 година. Таа им заблагодари и на нејзините куратори, колегите и раководството на Mana Contemporary USA, каде што нејзиното студио наоѓа веќе повеќе од деценија - како нивен домашен уметник - и каде се раѓаат нејзините последни уметнички проекти и дела. Марија Павловска: Визионер во уметноста Марија Павловска е водечка уметница не само во современата македонска уметност туку во уметноста во својата севкупност. Активна во првата половина на 21-ви век и со долгогодишна присутност на европската уметничка сцена, како и во САД и Азија, нејзината уметност истражува теми како поларизацијата и глобализмот. Нејзините дела оставаат длабок печат во светот на уметноста и продолжуваат да го обогатуваат со својата висцералност која е навидум чиста, едносложна, крик - но таа јасност и симетрија во едноставноста е меѓу најсложените подвизи. Лична биографија Марија Павловска родена е во Скопје, Македонија, во 1975 година. Нејзината уметничка кариера започнала уште во рана возраст, откако завршила своите студии на Ликовната академија во Скопје под менторството на Симон Шемов. Но, нејзиниот академски ангажман не завршиле таму. Таа продолжила со магистерски студии во истата институција во 2001 година. Со времето, Павловска ги освои светските уметнички престолнини- од Париз, Берлин, Љубљана, до Виена, Белград, Загреб, Сараево, но и преку океаните: вклучително Њујорк, Манила и Мајами. Нејзините дела се претставени во многу магазини, новинарски статии и музеи и галерии каталози ширум светот. Марија Павловска поседува и докторска титула во културните студии, што ја заврши во 2016 година при Институтот за истражување во областа на социјалните и хуманитарните науки на Евро Балкан во Скопје. Нејзината докторска теза, насловена "Историско – Уметнички преглед на темата Цртеж низ стиловите, низ епохите, како основа на уметничко дело," сега е монографска трудина. Нејзините уметнички дела се вклучени и во повеќе книги во соработка со поети и писатели. Марија Павловска не го заслужува само нашето признание, туку и признанието на уметничката сцена. Нејзините дела се дел од престижни приватни и јавни колекции ширум светот. Со над 12 важни награди и признанија, како и со низа стипендии и учество во резиденции за уметници, таа продолжува да го обогатува своето уметничко наследство и да го воведува македонското уметничко изразување на глобалната сцена. Марија Павловска се претставува на меѓународно признатата изложба на Биеналето во Венеција за архитектура во 2023 година, како и на XIII и XIV Биеналето во Фиренца во 2021 и 2023 година. Таа учествувала и на 58-ти и 59-ти Венецијанско биенале во 2019 и 2022 година. Марија Павловска е вистински светски патник на уметноста, со своите дела присутни на уметничката мапа. Со преглед на нејзината кариера и биографија, може смело да се рече дека таа не е само уметница, туку и визионерка. Оваа седмица, на Дива Мисла направивме избор во рубриката „Галерија на седмицата“

Кога по прв пат слушнавме дека уметниците ќе ја населат графата „трговец-поединец“ реакциите беа поделени во две категории: индигнација - оние кои сметаа дека таа квалификација е вулгарна и омаловажувачка; и оние кои сметаа дека неинформираноста и трапавоста е комична а и загриженост. Но ние следејќи ја логиката на Западните уметници кои капитализмот се обидуваат да го стават во функција на својата уметност, на кои слично во еден момент им се уклучи светло во главата кое прашува „чекај, па оваа игра можам и јас да ја играм!“) , конечно ја сфативме логиката (можеби се работи делумно за случајност, повеќе отколку промисленост?) позади оваа поставеност. "Financial freedom my only hope Fuck livin' rich and dyin' broke I bought some artwork for one million Two years later, that shit worth two million Few years later, that shit worth eight million I can't wait to give this shit to my children Y'all think it's bougie, I'm like, it's fine But I'm tryin' to give you a million dollars worth of game for $9.99 I turned that 2 to a 4, 4 to an 8 I turned my life into a nice first week release date Y'all out here still takin' advances, huh? Me and my ni***s takin' real chances, uh Y'all on the 'Gram holdin' money to your ear There's a disconnect, we don't call that money over here, yeah" - Story of O.J.; Jay Z. Фактот дека помладите генерации природно се сместија во таа логика на нештата исто така помогна, но како и да е: Па затоа, во морето од поткасти, најдовме три- за почеток - кои ќе им помогнат на креативците и уметниците да ги пофаќаат конците во трговскиот аспект на нивните кариери. Овие поткасти обезбедуваат проникливи совети, искуства и можат да бидат водичи кои ги знаат сите патеки и лавиринти на уметничката кариера. Доколку сте посветени да не станете стереотипот „изгладнет уметник“ продолжете со читање, и почнете со слушање: 1. Beyond the Studio Поткаст за работата што се одвива зад сцената на визуелните уметници и креаторите/творците. Никол Мјулер(Nicole Mueller) и Аманда Адамс(Amanda Adams), две уметнички души кои се запознале во Институтот за уметност на Мериленд во Балтимор, споделуваат искуства и совети за поддршка и одржување на самите себе и на вашата креативност. Поткастот има за цел да ги истражи предизвиците и успесите на уметниците и да отвора длабоки разговори со деловни експерти за она што подразбира работа на уметниците. Како уметници, Никол и Аманда се познати како снаодливи, издржливи и амбициозни уметници. Тие сакаат да споделат како другите уметници ги поврзуваат точките во нивните практики и го осмислуваат и демистифицираат процесот. Епизода за вовед: Justin Anthony talks Business Fundamentals, Standing Out to Collectors, and Protecting the Legacy of Your Work Creative Pep Talk Водителот Енди Џ. Милер (Andy J. Miller) ентузијастично ги прашува своите слушатели: : „Дали сакате да научите како да заработите добро, правејќи одлична уметност? Ако вашиот одговор е да, тогаш овој поткаст е за вас. “ (А каков ако не ентузијастичен водител за разговор кој ќе ве трзне од летаргија - рep тalk? ) Обработува теми низ епизодите од „како да се изборите со вашиот креативен блок“ до одлични совети за тоа како да се претставите на социјалните медиуми - и да не се потценувате, во најбуквална смисла на зборот. Без разлика во кое креативно поле работите, Енди е тука да ви помогне да го откриете вашиот талент, да го развиете и да го поврзете со публиката на која и́ е најпотребен. Воведна епизода: How to Drown Out the Noise and Find Your Creative Pulse Again( Како да ја исклучите вревата и повторно да го пронајдете вашиот креативен пулс.) The Savvy Painter Рангиран меѓу најдобрите 30 едукативни поткасти во светот (и со повеќе од 840 оценки од пет ѕвезди низ светот) подкастот Savvy Painter прави повеќе отколку само давање инспирација. Слушнете разговори со врвни уметници, автори и визионери кои ги споделуваат своите сознанија, детали кои имаат клучно значење за нивниот креативен процес и што навистина се случува зад сцената. Она што ни се допаѓа во поткастот е - чувството на заедницата. Како што признава водителот Антрис Вуд, „Уметниците поминуваат огромно време сами во нивните студија. Лесно им е да поверуваат дека нивните проблеми се уникатни, а всушност не се. За среќа, други биле во таа ситуација претходно, и со споделување на овие приказни со други уметници, сите ние победуваме“. Savvy Painter не е само подкаст, тој е заедница од илјадници каде што можете да слушате заедно, да учите заедно и да ги споделувате вашите ресурси! Добра почетна епизода: How Meditation Can Fuel Creativity: An Interview with Artist Michael Ryan Завршуваме со добра вест: има уште еден куп, можеби дури и тон на поткасти во оваа категорија, кои се добри... Илустрации: Млеко на соништата;

Именуван по сезоната на цветање на северната хемисфера, Божиќниот кактус е идентификуван по неговите мали, розови или црвени цветови кои се појавуваат на врвовите на неговите лисја. Постојат три вида кактуси именувани по празниците за време на кои тие цветаат - велигденскиот кактус (S. gaertneri), кој цвета од крајот на зимата до средината на пролетта; Кактус за Денот на благодарноста (S. truncata), кој цвета од доцна есен до средината на зимата; и божиќен кактус, кој цвета од раната зима до средината на зимата. Сите имаат доста сличен изглед и најчесто се нарекуваат Божиќен кактус. Како бромелијадите, орхидеите и мовта, Божиќните кактуси се епифитични, што значи дека растат на стеблата на дрвјата наместо на почвата како повеќето растенија. Поради ова, божиќниот кактус претпочита рутина за нега со постојан, но минимален распоред за наводнување и избалансирана почва за саксии што овозможува оптимална дренажа и цедење на водата.

Koн крајот на 1950-тите, во време кога компонирањето и свирењето џез беше промовирано од белите критичари кои со нивното продорно влијание го обликуваа наративот на џезот - забава со лесни ноти на белите музичари - Едвард О. Бленд се појави како пионер со неговиот филм „Крикот на џезот“ (1959). Наспроти позадината на музичкиот пејзаж во кој доминира промоцијата на лежерните бели музичари, Бленд, со платата од неговата секојдневна работа во поштата, направи филмска драгоценост, кој е спој на фикција и документарен филм. Во срцето на 35 -минутната кинематографска композиција лежи пулсирачкиот ритам на џезот, жанр кој беше интегриран и во ткаенината на животот на Црната Америка, историјата, политиката и растечкото движење за граѓански права. Филмот на Бленд се трансформирајќи и во истражување - визуелен есеј кој резонира со културата која бара признание и разбирање. „Крикот на џезот“ содржи изведби на Sun Ra и неговиот оркестар, додавајќи динамичен слој во приказната на Бленд. Филмот станува нишка низ која публиката е поканета да прошета низ богатиот и сложен терен на црнечкиот американски идентитет гледан низ призмата на џезот. Придонесот на Sun Ra, со неговиот авангарден пристап кон музиката, станува и саундтрак и манифест, зајакнувајќи го истражувањето на филмот за суштинската врска помеѓу џезот и црната американска уметност. Понатаму, филмот е визуелен доказ за храброста и креативноста на Црните уметници кои, и покрај системските предизвици, продолжија да иновираат и да го обликуваат уметничкиот пејсаж. Присуството на Sun Ra служи како жив доказ за авангардниот дух кој проникна во џез сцената, предизвикувајќи ги конвенциите и поместувајќи ги границите на уметничкото изразување. Наративот на Бленд станува убедлив аргумент за признавање на културната агенција својствена за џезот, спротивставувајќи се на распространетиот наратив кој се обидуваше да го маргинализира неговото потекло и да го сведе на обична забава.

Виралната песна на кантри пејачот Оливер Ентони беше критикувана дека е „десничарска химна“ и беше карактеризирана како „навредлива“. Песната, наречена Rich Men North of Richmond ( „Богатите северно од Ричмонд“), моментално е број еден на топ листите на iTunes Country и собра 17 милиони прегледи на YouTube во рок од осум дена. На прво слушање, песната може да се толкува како химна на работничката класа, бидејќи тој пее за „ја продавам мојата душа„за“срање плата“. Тој, исто така, ги критикува политичарите и „богаташи северно од Ричмонд"кои "само сакаат да имаат целосна контрола“. Песната ги покренува прашањата за општествените проблеми како бездомништвото и кризата со менталното здравје во земјата, но, исто така, Ентони ги напаѓа „дебелите што ја цедат социјалната помош„, пеејќи дека тоа“ако сте метар и пеесет и имате 150 кг / нашите даноци не треба да плаќаат за вашите кутии со колачи.“ I've been sellin' my soul, workin' all day / Overtime hours for bullshit pay / So I can sit out here and waste my life away / Drag back home and drown my troubles away. It's a damn shame what the world's gotten to / For people like me and people like you / Wish I could just wake up and it not be true / But it is, oh, it is. Livin' in the new world / With an old soul / These rich men north of Richmond / Lord knows they all just wanna have total control / Wanna know what you think, wanna know what you do / And they don't think you know, but I know that you do / 'Cause your dollar ain't shit and it's taxed to no end / 'Cause of rich men north of Richmond. Кантри песната беше пофалена на социјалните мрежи од десничарските медиски фигури, вклучувајќи ги Ден Бонгино и Мет Волш. Марџори Тејлор Грин, во меѓувреме, ја опиша како „химна на заборавените Американци кои вистински ја поддржуваат оваа нација и за жал светот“. Меѓутоа, други ја критикуваа песната дека е „дебелофобична“ и навредлива. Еден корисник на X (поранешен Твитер) напиша дека песната е „толку уникатно навредлива за мене како жител на Вирџинија, гитарист, текстописец, вљубеник/интерпретатор на фолк музиката, работник и антифашист што некако сум напизден на целата приказна." Друг напиша дека песната не е „некоја ода за работничката класа“, туку „реакционерна мелодија што ја овековечува дебелофобијата и класичните тропи за „кралици на социјалната помош“, популаризирана од [поранешниот претседател] Реган. „Нејасно ги критикува богатите, но директно/неточно ги обвинува сиромашните за „молзење“ на системот“. „Ништо не кажува класната свест како песна во која целиот среден стих е за тоа како сиромашните не можат да јадат поради дебелите корисници на социјална помош“, сподели левичарскиот канал на YouTube The Serfs. The Guardian пак вели: „не беше изненадување“ што десното крило ја сака, додека The Independent праша „дали сите Републикански химни треба да бидат страшни како виралниот хит на Оливер Ентони „Богати мажи северно од Ричмонд?“ - референца на уште една контроверзна кантри песна која стана хит „ Try that in a small town" („Пробај нешто такво во мало гратче“) на Jason Aldean. Ентони е поранешен работник во фабрика и земјоделец, а во неделата (13 август) го одржа својот прва концерт бидејќи виралното внимание привлече голем број на слушатели во Северна Каролина. Во еден скорешен твит, пејачот рече дека е „во состојба на шок од изливот на љубов што го видов во коментарите, пораките и мејловите“.

Посмртните останки на Шинејд Оконор се вратени на нејзиното семејство по нејзината трагична смрт минатата недела на 56-годишна возраст. Џон Томпсон, службеник на лондонскиот внатрешен јужен округ за судот во Саутворк, потврди за Irish Times во четвртокот дека обдукцијата на Оконор била завршена пред нејзините останки да бидат дадени на нејзиното семејство. Сепак, извештајот од обдукцијата можеби нема да биде готов уште „неколку недели“, изјави Томпсон за медиумот. Деталите ќе ѝ бидат откриени на јавноста само „доколку се отвори истрага за нејзината смрт“, пишува Irish Times. Нејзината смрт на 26 јули не се третира како сомнителна. „Со голема тага ја објавуваме смртта на нашата сакана Шинејд“, се вели во изјавата на семејството на пејачката на „Nothing Compares 2 U“ минатата недела.. „Нејзиното семејство и пријателите се скршени од болка и побараа приватност во овој многу тежок момент. Лондонската полиција соопшти дека Оконор била прогласена за мртва на местото на настанот кога биле повикани во 11:18 часот после „пријава за жена која не реагирала на адресата на живеење во областа SE24“. Оконор е родена на 8 декември 1966 година во Даблин, Ирска. Во 1987 година, на 20-годишна возраст, таа изби на музичката сцена со нејзиниот деби-албум „The Lion and the Cobra“ и потоа објави 10 студиски албуми за време на нејзината кариера. Три години по нејзиното деби, таа стана познато име со изведбата на „Nothing Compares 2 U“ - моќна балада напишана од Принс. Во 1991 година, таа ја освои наградата Греми за најдобра алтернативна музика за нејзиниот албум „I Do Not Want What I Haven’t Got“.

Локомотива на МОТ фестивалот на 10 ноември во 20 часот, во Денсинг салата на Младинскиот културен центар ќе го вдоми перформансот „У.Ф.О. – Омаж за Каталин Ладик.“ Перформаност го освои признанието на Платформата за современ танц во Словенија како најдобра изведба за тековната година. МОТ ќе биде домаќин на ова искуство базирано на еден од најзначајните поети и личности од изведувачката уметност во Југоисточна Европа, Каталин Ладик. Унгарско-српската поетеса и изведувачка Каталин Ладик се смета за „Јоко Оно на Балканот“ и за пионерка на звучната и изведбената уметност во Југоисточна Европа: со „SoundBodyPoetry“ од нејзиниот радикален боди арт перформанс „UFO Party“ од 1969 година, ја разбранува тогашната уметничка сцена и воспоставува методи на експериментален пристап кон гласот и танцовиот перформанс веќе во седумдесеттите години на 20 век. Во нивната прва соработка, германската танцова и вокална уметница Јуле Флирл и словенечката кореографка и вокалистка Ирена З. Томажин го слават заедничкиот интерес за уметничката позиција на Каталин Ладик: омаж што ги замаглува границите помеѓу поезијата, актерството и експерименталната работа со гласот, истовремено продолжувајќи го истражувањето на двете уметници во областа на физичкото искуство на јазикот и артикулацијата на различни слоеви на гласот. Концептот, кореографијата, изведбата се на Ирена З. Томажин и Јуле Флирл. Оваа изведба трае 60 минути и се препорачува за публика над 16 години. Важно е да се има предвид дека значаен дел од изведбата се одвива на англиски јазик, што ја прави достапна и за странските посетители. Не го пропуштајте ова уметничко патување кое е дел од проектот „(Не)врзани движења“. Историските импликации на овој проект се далеку од значајни, и тоа не е изненадување со оглед на прекрасните организации кои го поддржуваат. „(Non)Aligned Movements“ е резултат на партнерство помеѓу неколку водечки танцови институции во регионот. Проектот претставува динамичен дијалог помеѓу различни култури и стилови, создавајќи простор за експериментирање и креативност.

Дали ДПМ ќе ја искористи единствената шанса да се реформира после неколку децении стагнација?

Саманта Нај(Samantha Nye) ги преиспитува моќта, убавината и повремениот хумор што ги гледа во консензуалните сексуални средби меѓу постарите луѓе - популација која често се смета дека е над желбата. Во „Саманта Нај: Моето срце е во виор“, уметничката го насочува својот фокус кон видеото, рекреирајќи ги класиците на Скопитоните(Scopitone) од 1950-тите и 60-тите: овие 16 мм филмски ленти беа рана форма на музичките видеа и претходник на MTV, YouTube и TikTok. Многумина имаа во центарот бела машка поп-ѕвезда или бенд опкружен со разголени жени или пејачки кои сугестивно се движеа. Овие видеа за своето време беа револуционерна технологија и нова форма на забава, но ги овековечија и стереотипите. Нај ги отфрла оригиналните видеа од Скопитон и нивните редуктивни претстави на полот, класата и расата, заменувајќи ги со снимки на возрасни квир луѓе кои ги среќава за време на нејзиното истражување - па дури и нејзината мајка и баба. Филмовите ги отфрлаат дефинициите за сексуалноста кои се подредени на возраста и отсуството на попречености кои се надвор од нормите на еротското задоволство, како и хомогените и угнетувачки сфаќања за желбата и домашниот живот. Наместо тоа, Нај нуди меѓугенерациски фантазии со проширена визија за љубов, секс и припадност. Нај самата објаснува: „Атрактивните луѓе прават атрактивни работи на атрактивни места (2018–денес)“, која црпи од фотографиите на Слим Аронс, но ги заменува неговите конвенционално привилегирани ликови со возрасни квир личности, веќе бев импресионирана од нејзината посветеност да ги визуелизира транс-инклузивните лезбејски простори на игриво задоволство. Иако нема доволно простор за раскажување на деталите овде, доволно е да се каже дека оваа посета на студиото беше првата од многуте интересни интеракции што следуваа. Есејот на Сузан Сонтаг „Kанон на кемпот“ кој првично ме запозна со зборот „Скопитон“, кој таа го вклучува во нејзиниот „канон на кемпот“ без да елаборира повеќе за терминот. Скопитонските филмови беа кратки музички филмови кои често се изведуваа на сцени, со танчери во позадина во 60-тите. Овие филмови се гледаа во ноќните клубови на машините Скопитон кои беа дел џубокс, делумно филмски проектор. Филмските наративи на Скопитон се перформативно хетеросексуални, но наликуваат фантастично квир. На пример, во „Скопитон“ на Дона Теодор, Femininity, таа пее „“My femininity ... seems to bring out basic masculinity,“, и одеднаш тројца мажи се појавуваат со насмевки, секој подеднакво фем таа. Првиот филм за Скопитон што некогаш го видов беше „Девојката од календарот“ на Нил Седака. Во него, Седака, за кој се шпекулираше дека е хомосексуалец, театрално ги парадира жените низ сет на тема календар за да докаже дека има различна девојка „секој ден од годината“. Тој не е толку убедлив! Ги избирам Скопитоните како симболи на сексуалната свест на младоста на мајка ми и сексуалниот врв на баба ми. Тоа е начин за мене ретроактивно да ги „поквирам“ и референцата и сопствените матријарси. Истовремено, се обидувам на квир луѓето од таа генерација да им понудам фантастично минато, обезбедувајќи бегство од ноќните клубови и бањи од 60-тите кои беа изложени на брутални полициски интервенции . Сакам да создадам свет кој станува посекси со годините. Отсекогаш сум поминувала многу време со постарите и, дозволете ми да ви кажам, тие сè уште се забавуваат, се ебат и флертуваат. Еден од моите омилени спомени е кога и помогнав на баба ми да избере долна облека пред викенд со нејзиното ново момче, кога таа само што влегуваше во осумдесеттите. Овој момент го гледам како потекло на серијата.“